W sobotę, 13 marca o 19.oo, abp Marek Jędraszewski odprawi Mszę św. w Bazylice św. Franciszka, która jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej bazyliki św. Zuzanny.
Bazylika św. Zuzanny została wzniesiona u podnóża Kwirynału w 800 roku. W XV wieku została przebudowana, a w 1603 roku Carlo Maderno wzbogacił ją o monumentalną fasadę, będącą prototypem fasady Bazyliki św. Piotra. Święta Zuzanna urodziła się w rodzinie należącej do najwyższych kręgów rzymskiej arystokracji. Złożyła ślub dziewictwa i sprzeciwiła się rozkazowi cesarza Dioklecjana, który chciał, aby została żoną Maksymina. Z rozkazu Dioklecjana została ścięta we własnym domu.
Bazylika św. Franciszka
Franciszkanie przybyli do Krakowa w 1237 roku. Do budowy świątyni przystąpiono zaraz po najeździe tatarskim, czyli po 1241 roku. Ozdobą kościoła jest jego niezwykła polichromia wykonana przez Stanisława Wyspiańskiego i podkreślająca gotycką architekturę budowli, a także wspaniałe witraże. Wśród nich, nad chórem muzycznym widnieje ekspresjonistyczne i monumentalne dzieło „Bóg Ojciec wydobywający świat z chaosu”.
Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.