- Nie wystarczą słowa. Potrzebne jest świadectwo naszego życia naznaczonego ofiarną miłością. Potrzebne jest świadectwo naszej jedności, jakie dawał pierwotny Kościół, stanowiący braterską wspólnotę, dzielącą się chlebem ze wszystkimi, trwającą na modlitwie i „łamaniu chleba” – mówił kard. Stanisław Dziwisz w czasie Mszy św. sprawowanej w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Krakowie-Łagiewnikach.
Odwołując się do Ewangelii metropolita senior na początku homilii zauważył, że historia niewiary i wiary apostoła Tomasza poucza nas, że nie zawsze łatwe jest przyjęcie prawdy o Jezusie – o tym, kim On był i jest, co wniósł w dzieje człowieka na ziemi, jaki przed nami otwiera horyzont nadziei. – Sceptycyzm, wątpliwości i niewiara Tomasza, domagającego się mocnych argumentów, przyniosły niezmiernie ważny owoc Jego wiary w Bóstwo Jezusa. Nikt wcześniej nie wypowiedział tak wyraźnie i tak stanowczo słów o pełnej, Boskiej tożsamości Jezusa Chrystusa – mówił kard. Dziwisz.
Podkreślił, że dzisiejszy świat również żąda dowodów wiary w Jezusa Chrystusa. – Żąda tych dowodów od nas, zwłaszcza od kapłanów – Jego uczniów. Zdajemy sobie sprawę, że nie wystarczą słowa. Potrzebne jest świadectwo naszego życia naznaczonego ofiarną miłością. Potrzebne jest świadectwo naszej jedności, jakie dawał pierwotny Kościół, stanowiący braterską wspólnotę, dzielącą się chlebem ze wszystkimi, trwającą na modlitwie i „łamaniu chleba” – mówił kard. Dziwisz dodając, że taki dowód chcą zobaczyć ci, którzy szukają sensu życia oraz odpowiedzi na najważniejsze pytania dotyczące ludzkiej egzystencji; ci, którzy szukają żywego Chrystusa w Jego Kościele i w świecie.
Metropolita senior zauważył, że w orędziu miłosierdzia przekazanym św. Siostrze Faustynie jest odpowiedź na jedno z najważniejszych pytań dotyczących losu człowieka i świata. – Ta Boża propozycja, to Boże zaproszenie moi drodzy jest zawsze aktualne, również dla nas i dla naszego niespokojnego świata – mówił kard. Dziwisz przypominając akt zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu, którego dokonał w Łagiewnikach św. Jan Paweł II w 2002 r.
Były papieski sekretarz zwrócił uwagę, że w ostatnich miesiącach cały świat stanął wobec ogromnego zagrożenia i wyzwania związanego z pandemią koronawirusa. Z jednej strony zmobilizowało to do podjęcia trudu i walki, do poświęcenia i czujności. Jednocześnie zagrożenie spowodowało izolację, również fizyczne oddalenie nas od świątyń, od bezpośredniego uczestnictwa w Eucharystii, zwłaszcza niedzielnej. – Ta sytuacja zaowocowała twórczością oraz inicjatywą wielu transmisji modlitwy i liturgii, co pomogło wiernym przeżywać spotkanie z Bogiem, a niejednokrotnie jeszcze bardziej świadomie pogłębić swoje życie duchowe, a zwłaszcza wspólną modlitwę w rodzinie, która często jest zapomniana. Jest za co dziękować Bogu – mówił kardy. Dziwisz.
Kończąc homilię kardynał zaapelował, by nie przestawać pomagać sobie nawzajem i w różnych formach. – Niech do głosu dochodzi nasza wyobraźnia miłosierdzia, o którą apelował św. Jan Paweł II. Niech odpowiedzią na zagrożenie będzie solidarna postawa, a także dalsza pomoc niesiona osobom starszym, samotnym i słabym. Pogłębiajmy w sobie ufność, jaką pokładamy w Bogu. Powtarzajmy często i każdego dnia najprostszą modlitwę skierowaną do miłosiernego Jezusa: Jezu, ufam Tobie! Powracajmy do aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu, dokonanego przez Papieża Miłosierdzia – Jana Pawła II – wskazywał metropolita senior.
Na zakończenie kard. Dziwisz odmówił akt zawierzenia świata Bożemu miłosierdziu w dobie pandemii koronawirusa inspirowany słowami św. Jana Pawła II.
Święto Miłosierdzia Bożego obchodzone jest w pierwszą niedzielę po Wielkanocy, zwaną obecnie Niedzielą Miłosierdzia Bożego. Święto Miłosierdzia Bożego wpisał do kalendarza liturgicznego najpierw kard. Franciszek Macharski dla archidiecezji krakowskiej (1985), a potem niektórzy biskupi polscy w swoich diecezjach. Na prośbę Episkopatu Polski Jan Paweł II w 1995 roku wprowadził to święto dla wszystkich diecezji w Polsce. Po kanonizacji Siostry Faustyny 30 kwietnia 2000 roku Papież ogłosił to święto jako obowiązujące w całym Kościele.