– „Pokora to siła zdolna do śpiewania niezwykłych i wspaniałych hymnów uwielbienia ludzi i Boga” – mówił słowami ks. Tischnera bp Damian Muskus podczas homilii wygłoszonej do pielgrzymów ze Wspólnoty III na Przeprośnej Górce pod Częstochową.
– Pojednanie nie jest łatwym procesem. Wymaga współpracy dwóch stron – rozpoczął homilię bp Damian Muskus i wytłumaczył, że znacząco różni się ono od przebaczenia, które jest aktem woli jednej osoby. – To ja w swoim sercu wzbudzam przebaczenie mimo doznanej krzywdy, nawet jeśli druga strona nie chce tego samego – kontynuował i dodał, że obie postawy wymagają ogromnej pokory, a największą przeszkodą w ich realizacji jest pycha.
– Człowiek pyszny musi udowadniać swoje znaczenie, dąży do władzy nad drugim za wszelką cenę (…). Pycha jest groźna – przekonywał i zauważył, że Bóg dokładnie zna serce każdego człowieka. – Dobry Pasterz nie patrzy na nas jak na całe stado, jak na masę ludzką. Jego wzrok spoczywa na każdym indywidualnie. Pan Bóg tym różni się od człowieka, że ma zdolność do takiej podzielności – mówił dalej bp Damian Muskus w nawiązaniu do Ewangelii o zagubionej owcy. – Taka jest prawda o Kościele. Nie jesteśmy anonimowym tłumem, ale wspólnotą osób i każdy z nas został zaproszony przez Boga do życia w tej wspólnocie. Jesteśmy związani ze sobą przez Boże dziecięctwo. Dlatego podziały i konflikty w Kościele bardzo ranią Boże serce i są zgorszeniem dla świata. To kolejny owoc pychy, która drąży ludzkie serca. Nie mamy prawa odrzucać innych, nie możemy gardzić tymi, którzy odłączyli się od stada – podkreślił.
– Jesteśmy na drodze pomiędzy pychą, rodzącą grzech, a pokorą, która rodzi dziecięctwo Boże. Jak rozpoznać, czy bliżej nam do pychy, czy do pokory? – pytał i w odpowiedzi zacytował słowa ks. Józefa Tischnera: „Pycha to siła, która recytuje niekończącą się skargę na świat i na człowieka. Pokora to siła zdolna do śpiewania niezwykłych i wspaniałych hymnów uwielbienia ludzi i Boga. Kto chciałby wiedzieć, gdzie się znajduje, niech dobrze wsłucha się w pieśń, którą rodzi jego dusza”.
