Dziś przypada 23. rocznica święceń biskupich kardynała Stanisława Dziwisza. Emerytowany metropolita krakowski przyjął święcenia biskupie w 1998 r. z rąk Ojca Świętego Jana Pawła II w Bazylice św. Piotra w Rzymie.
Podczas homilii w dniu święceń biskupich św. Jan Paweł II Wielki zwrócił się do swojego sekretarza mówiąc:
“Mija trzydzieści pięć lat od dnia, kiedy w Katedrze na Wawelu udzieliłem Ci, drogi Księże Stanisławie, święceń kapłańskich. Po trzech latach mianowałem Cię moim kapelanem. Od początku mojego pontyfikatu stoisz wiernie u mego boku jako sekretarz, dzieląc trudy i radości, niepokoje i nadzieje związane z posługą Piotrowa. Dziś z radością wielbię Ducha Świętego, który przez moje ręce udziela Ci sakry biskupiej. Jako drugi Prefekt Domu Papieskiego, dzięki Twemu bogatemu doświadczeniu, będziesz mógł świadczyć dobro wszystkim, którzy z racji posługi albo jako pielgrzymi przybywają do Następcy św. Piotra”.
Kardynał Stanisław Dziwisz urodził się 27 kwietnia 1939 roku w Rabie Wyżnej jako syn Stanisława i Zofii z domu Bielarczyk.Po ukończeniu szkoły podstawowej rozpoczął naukę w Liceum Ogólnokształcącym im. Seweryna Goszczyńskiego w Nowym Targu. Tam w 1957 roku zdał maturę. Po złożeniu egzaminu dojrzałości wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie, gdzie rozpoczął sześcioletnie przygotowanie do kapłaństwa. W 1963 roku został wyświęcony na kapłana. Święceń udzielił mu ówczesny wikariusz kapitulny bp. Karol Wojtyła. Po święceniach dwa lata pracował w parafii Przemienienia Pańskiego w Makowie Podhalańskim. W 1965 roku został skierowany na dalsze studia z liturgiki i w 1967 roku uzyskał tytuł licencjata. W między czasie skierowano go do pracy w Kurii Metropolitalnej na stanowisko kapelana Metropolity Krakowskiego. Funkcję tę pełnił do 16 października 1978 roku – do czasu wyboru Karola Wojtyły na papieża. W 1981 roku obronił na Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie dysertację doktorską na temat Kult Św. Stanisława Biskupa w Krakowie do Soboru Trydenckiego” którą napisał pod kierunkiem ks. prof. Wacława Schenka. W latach 1966 – 1978 był wykładowcą liturgiki w Wyższym Instytucie Katechetycznym w Krakowie i redaktorem Notyficationes pisma wewnętrznego kurii metropolitalnej oraz członkiem i sekretarzem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej. Brał udział w przygotowaniu obchodów Roku Świętego 1974 – 1975, a także w pracach Synodu Duszpasterskiego Archidiecezji Krakowskiej w Komisji Głównej do spraw Kultu Bożego i w zespole redakcyjnym Ceremoniału diecezjalnego i Podręcznika parafialnego. W latach 1978 – 2005 pełnił funkcję osobistego sekretarza Ojca Świętego Jana Pawła II. W tym okresie w 1995 roku zamianowano go kanonikiem Kapituły Metropolitalnej we Lwowie a w 1997 roku Kanonikiem Kapituły Metropolitalnej w Krakowie. 19 marca 1998 roku przyjął z rak Ojca Świętego Jana Pawła II sakrę biskupią i został biskupem tytularnym San Leone i drugim prefektem Domu Papieskiego. Do godności Arcybiskupa został podniesiony w 2003 roku. 3 czerwca 2005 roku, po śmierci Jana Pawła II przyjął z rąk Benedykta XVI nominację na Arcybiskupa Metropolitę Krakowskiego. Posługę swą rozpoczął ingresem do katedry 26. 08. 2005. W marcu 2006 roku Benedykt XVI podniósł go do godności kardynalskiej. W tym samym roku Episkopat Polski wybrał go na przewodniczącego Komisji Duchowieństwa, w 2007 roku został Członkiem Rady Stałej Episkopatu a w 2008 roku członkiem Papieskiej Rady do Spraw Świeckich. W tym samym roku był Ojcem Synodalnym na XII Zwyczajnym Zebraniu Plenarnym Synodu Biskupów w Rzymie. 8 grudnia 2016 roku Papież Franciszek przyjął Jego rezygnację z funkcji Metropolity Krakowskiego.