We wspomnienie św. Jadwigi Królowej społeczność akademicka Uniwersytetu Jana Pawła II w Krakowie uczestniczyła w Mszy św. w katedrze wawelskiej.
Eucharystii przewodniczył kard. Stanisław Dziwisz, zaś homilię wygłosił ks. prof. Jan Dziedzic, dziekan Wydziału Teologicznego UPJPII. Podkreślił on, iż św. Jadwiga doskonale rozumiała i wypełniała łacińską maksymę „Nauka i cnota są najpewniejszym bogactwem”. Na prośbę Jadwigi i Władysława Jagiełły papież Bonifacy IX w 1397 r. erygował Wydział Teologiczny na Uniwersytecie Krakowskim. Ks. Dziedzic wymienił, iż teologia pozwala odpowiedzieć na pytania religijne człowieka, a także wpływa na jego całościowy rozwój i zapewnia jego integralność. Niezależnie od postępów technologicznych i osiągnięć naukowych, człowiek zawsze będzie poszukiwał głębszego sensu swojej egzystencji, a w tym pomoże mu właśnie teologia. Już prawie 625 lat temu św. Jadwiga mówiła, iż „bojaźń Boża jest początkiem mądrości”.
Dziekan zaznaczył także, że święta przyczyniała się do kształtowania następnych pokoleń studentów i profesorów. – Formacja patronki naszego wydziału dokonywała się nawet w więzi z Jezusem. Dojrzałości święta królowa uczyła się u stóp wawelskiego krzyża, przy którym widnieje napis „Świat przemija, a krzyż trwa”. Autorytet i uznanie dawały jej nie królewskie insygnia, ale głębia umysłu i wrażliwość serca. Sama posługiwała się drewnianym berłem, aby oryginał oddać uniwersytetowi – wyjaśniał ks. Dziedzic. – Przykład Jadwigi przyczynia się do kształtowania postaw następnych pokoleń: św. Jan Kanty, który dostrzegając człowieka biednego, wstawał i mówił „Jezus przychodzi” i przekazywał mu swój posiłek; trzeba wspomnieć dziekana Wydziału Teologicznego i rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego, abp. Józefa Sebastiana Pelczara, który w 1891 r. utworzył bractwo opiekujące się biednymi i sierotami, a zwłaszcza chorymi i pozbawionymi pracy; nie można zapomnieć o dwóch najmłodszych absolwentach z zakonu franciszkanów: o bł. Michale Tomaszku i bł. Zbigniewie Strzałkowskim, którzy oddali życie, głosząc Ewangelię w dalekim Peru. Przez swoją śmierć dali bardzo czytelne świadectwo, i mogą powiedzieć za św. Pawłem „Dla mnie bowiem żyć – to Chrystus, a umrzeć – to zysk”; i wreszcie św. Jan Paweł II, nasz sztandar – mówił kapłan.
