– Podczas Eucharystii – za przyczyną św. Stanisława BM – będziemy prosili Dobrego Ojca, który jest niebie, o błogosławieństwo dla naszej Ojczyzny, Polski, o budowanie przez nią swego życia społecznego i narodowego na niewzruszalnych fundamentach Dekalogu i obydwóch przykazań miłości, a w szczególności na prawdzie i wzajemnym poszanowaniu – mówił abp Marek Jędraszewski na początku Mszy św. ku czci św. Stanisława, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski. Uroczystościom przy ołtarzu Trzech Tysiącleci na Skałce, z udziałem Episkopatu Polski, przewodniczył biskup senior diecezji gliwickiej Jan Kopiec.
Publikujemy słowa powitania abp. Marka Jędraszewskiego:
Drodzy Siostry i Bracia,
770 lat temu, 8 września 1223 roku, przebywający w Asyżu papież Innocenty IV ogłosił świętym Stanisława, męczeńskiego biskupa Krakowa, który zginął tutaj, na Skałce, 11 kwietnia 1079 roku z rąk siepaczy króla Bolesława Śmiałego, zwanego Szczodrym.
O kanonizacji tej tak oto pisał osobisty świadek tego wydarzenia Wincenty z Kielc, czy też z Kielczy, w Vita maior, czyli wŻywocie większym św. Stanisława: „Od razu tedy pan papież udawszy się do miasta Assyżu w porozumieniu z kardynałami postanowił, że należy kanonizować męża takiej świętości, co do którego na podstawie niewątpliwych danych można mieć pewność, że otrzymał już koronę chwały niebieskiej. Na sam zaś akt kanonizacji wyznaczył miejsce wysoko położone, a mianowicie bazylikę św. Franciszka, ustalając termin na dzień narodzenia NPMaryi, co spotkało się z ogólną aprobatą. (…) Kiedy ojciec całego chrześcijaństwa wszedł do bazyliki, a za nim ogromne tłumy zebrane ze wszystkich stron świata, zabłysły w środku pod sklepieniem równo w krąg ustawione światła, nadając otoczeniu niezmiernie radosny wygląd. I ta jasność promienna nie była pozbawiona znaczenia, lecz wyrażała jasność niebiańską, która strzegła ongiś chwalebnego ciała, kiedy to przyleciały na rozkaz Boży cztery orły z czterech stron świata, aby uchronić szczątki świętego ciała przed żarłocznością choćby najdzikszych bestii. A gdy następnie biskup rzymski wstąpił na katedrę, aby wygłosić formułę kanonizacyjną, podniosła się naprzeciw niego chorągiew z umieszczonym na niej imieniem i wizerunkiem św. Stanisława, pierwszego męczennika spośród Polaków. Czerwień tej chorągwi symbolizowała rozlanie cennej krwi męczennika, a wizerunek przedstawiał chwalebnego biskupa, czyli obraz cierpiącej jednostki”.
Kończąc dalej opis uroczystości kanonizacyjnych, a zarazem niejako podsumowując przesłanie zawarte w całym Vita maior, Wincenty z Kielc napisał następującą „Pochwałę Polaków”: „Raduj się więc Polsko, ponieważ zasłużyłaś sobie na to, aby mieć sprawcę wszelkiej świętości i szczęścia w synu swoim, przez ciebie wychowanym, a przez Boga zrodzonym w chwale świętych. Ciesz się Krakowie, a zwłaszcza kościele katedralny, zaszczycony chwałą swego pasterza, obdarowany obecnością świętego ciała i opromieniony blaskiem cnót, ponieważ otrzymałeś łaskę szczególnego przywileju licznego napływu książąt i ludu. Matko wszystkich wiernych, Kościele rozlany po całym kręgu ziemskim, raduj się czcząc sławne zasługi męczennika i obchodząc jego uroczyste święta, bowiem przez jego pobożną ofiarę Chrystus, Król chwały i Pan cudów uwieńczył go koroną chwalebnej męki i przelanej krwi, odznaczył wawrzynem zwycięstwa, zaliczając go do grona świętych i czyniąc szczęśliwym i błogosławionym”.
Drodzy Siostry i Bracia!
W związku z tą rocznicą 8 września br. do Asyżu uda się Pielgrzymka całej Metropolii Krakowskiej. Z koeli nasze dzisiejsze święte zgromadzenie jest niejako przedłużeniem tego trwającego od wieków, dokładnie od 769 lat, „szczególnego przywileju licznego napływu książąt i ludu”, które ma miejsce każdego 8 maja, aby pośród powszechnej radości czcić „sławne zasługi męczennika” św. Stanisława, a poprzez jego pośrednictwo oddawać najwyższy hołd samemu Chrystusowi, Królowi chwały i Panu cudów, upraszając u Boga dla całego Kościoła i dla Ojczyzny naszej tak potrzebne łaski i błogosławieństwo.
Dlatego też w imieniu Krakowa, obdarowanego „obecnością świętego ciała” głównego – obok Najświętszej Maryi Panny i św. Wojciecha – Patrona Polski serdecznie pozdrawiam i witam wszystkich Czcigodnych i wielce Szanownych Gości naszych dzisiejszych uroczystości.
(…)
Jego Ekscelencję Księdza Biskupa Jana Kopca bardzo proszę teraz o przewodniczenie tej Eucharystii, podczas której – za przyczyną św. Stanisława BM – będziemy prosili Dobrego Ojca, który jestniebie, o błogosławieństwo dla naszej Ojczyzny, Polski, o budowanie przez nią swego życia społecznego i narodowego na niewzruszalnych fundamentach Dekalogu i obydwóch przykazań miłości, a w szczególności na prawdzie i wzajemnym poszanowaniu. W czasie tej Eucharystii będziemy się również modlili o sprawiedliwy pokój dla Ukrainy, także o pokój dla całego świata, o Boże błogosławieństwo dla nas wszystkich.
