Dobra Nowina to seria rozważań niedzielnej Ewangelii w formie podcastów, przygotowywanych przez ks. Roberta Młynarczyka, prefekta i prokuratora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej oraz ks. Marka Sudera, ojca duchownego seminarium. Zapraszamy w każdą sobotę o godz. 17.07 na kanał YouTube i Spotify Archidiecezji Krakowskiej. Rozważajmy razem Dobrą Nowinę, którą daje nam Chrystus!
W dzisiejszą niedzielę Jezus daje nam bardzo ważną lekcję. Uczy nas jak rozpoznać dobrego pasterza. Jest to o tyle ważne, że nasze podążanie ku niebu, ku niebieskim pastwiskom, nie ma być chodzeniem po omacku. Do nieba prowadzą nas pasterze! Jesteśmy owcami Boga, czasami owcami, które są grzeczne i potulne, czasem owcami zagubionymi, upartymi, a wręcz zdarza się, że jesteśmy jak to „jagnię, które samo wilka pragnie”, ale chcemy czy nie — jesteśmy nimi, bo Bóg za takowe nas uważa. I nasza podróż na „zielone niebiańskie pastwiska” odbywa się właśnie pod przewodem pasterzy — bo tak chce Bóg.
Tym najlepszym pasterzem jest Jezus Chrystus. On jest Dobrym Pasterzem, którego owce znają i który najlepiej zna wszystkie owce, bo każdą zna po imieniu, osobiście. Ale Jezus pozostawił nam także swoich następców — ziemskich pasterzy. I nie każdy z nich jest pasterzem na miarę Chrystusa, choć tak być powinno.
W dzisiejszej Ewangelii słyszeliśmy, jacy pasterze mogą się trafić. Ci „pseudopasterze” nazwani są: „obcymi”, „rozbójnikami”, „najemnikami”, a niekiedy wręcz wilkami w owczej skórze, którzy z premedytacją szkodzą owcom. Jak ich rozpoznać? To ważna sztuka dla owiec, by się ich strzec, by za nimi nie iść. Tacy pseudopasterze wdzierają się do owczarni nie przez bramę, lecz inną drogą. Ich celem jest kraść, zabijać i niszczyć. A jakie jest podstawowe kryterium, by ich rozpoznać? Jaki pasterz jest dobry, a jaki wdziera się inną drogą?