„Dobra nowina” to cykl internetowych rozważań Pisma Świętego, w których trakcie ks. Artur Czepiel i ks. Mieszko Ćwiertnia przybliżają Słowo Boże kierowane do nas w niedziele oraz inne ważne uroczystości i święta roku liturgicznego. Premierowe odcinki co sobotę o 17.07, a w przypadku świąt ruchomych, każdego popołudnia w wigilię o tej samej porze.
Faryzeusze śledzili Pana Jezusa. Celowo wybrali dzień szabatu, który dla żydów miał ogromne znaczenie. Sporządzony był nawet spis czynności, których w tym świętym dniu nie wolno były wykonywać. Dlatego ten dzień wybierają faryzeusze, by śledzić Jezusa. Chcą go złapać na gorącym uczynku, gdy złamie prawo. I o to nadarza się idealna okazja. Głodni uczniowie Chrystusa zaczynają zrywać kłosy. To okazja, by uderzyć w Zbawiciela. Jezus jednak zaskakuje odpowiedzią swoich wrogów. On im uświadamia, że to święto ma być dla człowieka, a nie człowiek dla święta! Czas świętowania został dany człowiekowi jako dar, by mógł nim dysponować. Dzisiaj Jezus mówi jeszcze mocniej, że to Syn Człowieczy jest panem szabatu. To znaczy On, Chrystus, jest w centrum naszego świętowania i odpoczynku. Ta Jezusowa odpowiedź skłania nas do refleksji. Moim świętym dniem jest niedziela. To dzień, który Jezus daje mi do regeneracji, odpoczynku. Ale on w tym dniu chce się ze mną spotkać na Eucharystii. On chce, bym mu tę jedną godzinę w tygodniu mu poświęcił. A ja? Często nie mam na to chęci, ochoty. Tłumaczę się zmęczeniem, prawem do odpoczynku. Usprawiedliwiam się, że inni też nie idą. A więc czy rzeczywiście Chrystus jest w centrum mojego świętowania?
Kłosy, które zrywają głodni uczniowie, można odczytać jako pragnienie pokarmu. Ziarna, jak wiadomo, symbolizują chleb. Kiedy zaś widzimy ziarno i Chrystusa, wiemy, że chodzi o Chleb Żywy, Chleb Eucharystyczny. Medytując nad dzisiejszą Ewangelią, można zatrzymać się na obrazie Chrystusa, który pozwala uczniom zaspokoić głód w swojej obecności. Przeżywamy szczególny czas kończącego się w naszej Archidiecezji kongresu eucharystycznego. Ale dzisiejsza niedziela przypada również w szczególnym dla polskiego Kościoła czasie. Trwają dni eucharystyczne, zwane oktawą Bożego Ciała. Codzienne procesje w naszych kościołach są naszym dziękczynieniem za ten chleb, który nie jest tak ulotny i nikły jak zrywane w dzisiejszej Ewangelii kłosy. Ale ten chleb jest nam dany na życie wieczne. Czy wierzysz w to? Jeśli tak, to pomyśl: czy pragniesz tego chleba? Czy często się nim karmisz? A może twierdzisz że wystarczy ci on dwa razy w roku w Boże Narodzenie i Wielkanoc? Spróbuj zjeść posiłek dwa razy w roku. Dobrze wiesz, że to za mało…. A jeśli życie tak się poskładało że teraz nie możesz się tym chlebem pokrzepiać to powiedz: tęsknisz za nim? Brakuje Ci go? A umiesz Jezusowi powiedzieć: tęsknie? Uczniowie nie wahali się zerwać kłosów w szabat, mimo obostrzeń prawnych. Odczuwali bowiem głód. A Ty czy odczuwasz głód Eucharystii?