„Dobra nowina” to cykl internetowych rozważań Pisma Świętego, w których ks. Artur Czepiel i ks. Mieszko Ćwiertnia przybliżają Słowo Boże kierowane do nas w niedziele oraz inne ważne uroczystości i święta roku liturgicznego. Premierowe odcinki co sobotę o 17.07, a w przypadku świąt ruchomych, każdego popołudnia w wigilię o tej samej porze.
Wdowa wrzuciła do skarbony jeden grosz. Nie ma dla nas mniejszej monety, jednak Jezus mówi, że to ona wrzuciła najwięcej. Na jakiej podstawie tak twierdzi? Wielu ludzi, dzieląc się ofiarami, zostawia coś dla siebie. Nie składa wszystkiego, co posiada. W dzisiejszej Ewangelii Syn Boży pokazuje nam ubogą wdowę, która oddała wszystko, co miała, całe swoje utrzymanie. Mamy ten przykład jako wzór do naśladowania w tym, aby całą swoją ufność złożyć w Bogu: nie kalkulować, nie zostawiać czegoś dla siebie, nie próbować po swojemu wielu spraw załatwiać.
Jezusowi chodzi o to, abyśmy na ofiarę złożyli całego siebie. Całe swoje serce, wszystkie nasze problemy, nasze słabości i sukcesy, to, co nas cieszy oraz to, co nas martwi. Jeśli w taki sposób będziemy składać siebie Bogu w ofierze, wtedy On będzie mógł w nas działać, przemieniać, ale jeśli będziemy próbowali w jakiejś przestrzeni życia zostawiać coś dla siebie, nie będziemy Bogu tego ofiarowywali, Pan nie będzie miał możliwości w tych obszarach działać. Uszanuje naszą wolność.
Dopóki w pełni nie oddamy się Bogu i nie będziemy jak bogaty młodzieniec, któremu Pan powiedział, by rozdał wszystko i poszedł za nim, dopóki całego życia oraz swojej codzienności nie zawierzymy Panu, ciągle czegoś będzie nam brakowało. Dopiero gdy wszystko złożymy w ofierze, Ojciec napełni nas swoją łaską.
I nauczając dalej mówił:
«Strzeżcie się uczonych w Piśmie. Z upodobaniem chodzą oni w powłóczystych szatach, lubią pozdrowienia na rynku, pierwsze krzesła w synagogach i zaszczytne miejsca na ucztach. Objadają domy wdów i dla pozoru odprawiają długie modlitwy. Ci tym surowszy dostaną wyrok».
Potem usiadł naprzeciw skarbony i przypatrywał się, jak tłum wrzucał drobne pieniądze do skarbony. Wielu bogatych wrzucało wiele. Przyszła też jedna uboga wdowa i wrzuciła dwa pieniążki, czyli jeden grosz. Wtedy przywołał swoich uczniów i rzekł do nich:
«Zaprawdę, powiadam wam: Ta uboga wdowa wrzuciła najwięcej ze wszystkich, którzy kładli do skarbony. Wszyscy bowiem wrzucali z tego, co im zbywało; ona zaś ze swego niedostatku wrzuciła wszystko, co miała, całe swe utrzymanie».