- Rys uniwersalizmu i misyjności Kościoła stanowi cząstkę duchowego dziedzictwa, przekazanego nam przez świętego Papieża, Patrona Fundacji - mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas Sympozjum Fundacji św. Jana Pawła II, które odbyło się na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum.

Publikujemy tekst kardynała:

Przede wszystkim chciałbym podziękować i wyrazić uznanie za zorganizowanie dzisiejszego Sympozjum w kontekście czterdziestej rocznicy powołania do życia Fundacji Jana Pawła II. Jak słusznie postanowili organizatorzy Sympozjum, jego celem nie było i nie jest zwykłe podsumowanie dokonań Fundacji, lecz refleksja nad jej aktualną kondycją i działalnością oraz zebranie nowych myśli i propozycji służących do opracowania programu na przyszłość.

Fundacja powstała w określonym momencie historycznym, w pierwszym latach pontyfikatu, który okazał się jednym z najdłuższych w dziejach Kościoła. Papież, który przybył do Rzymu „z dalekiego kraju”, stawiał wtedy czoło wielkim wyzwaniom epoki. Wśród tych wyzwań był utrzymujący się jeszcze, choć chwiejący w posadach totalitarny system komunistyczny, zniewalający kraje Europy Środkowo-Wschodniej. Fundacja chciała towarzyszyć Janowi Pawłowi II, wspierać i dokumentować jego pontyfikat, kierując się trafną intuicją, że z tego dziedzictwa będą mogły czerpać następne pokolenia, nie tylko w Ojczyźnie Papieża. Powstanie Fundacji wyzwoliło wielką ofiarność w kręgach polonijnych w różnych częściach świata, dając wielu dobroczyńcom poczucie, że aktywnie uczestniczą w dokonaniach pontyfikatu ich Rodaka, największego z rodu Polaków. Szczególnym beneficjentem tej ofiarności była i jest młodzież z krajów Europy Środkowo-Wschodniej. To była i jest najlepsza inwestycja w przyszłość tych krajów, odpowiadająca najgłębszym pragnieniom i duchowemu testamentowi Patrona Fundacji.

Po czterdziestu latach, które minęły od jej założenia, zmienił się świat i Kościół. Jan Paweł II odszedł do wieczności siedemnaście lat temu. Jego beatyfikacja i kanonizacja – i to w krótkim czasie po odejściu do domu Ojca – stanowiły pieczęć autentyczności jego świętości, duchowości i nauczania. Ten fakt jeszcze bardziej opromienił oraz uzasadnił założenia i cele Fundacji.

Nie pozostaje ona obojętna, bo nie może być obojętna wobec apokaliptycznej tragedii, jaka dotknęła naród ukraiński, który stał się ofiarą agresji, wpisanej w logikę rosyjskiego imperializmu. Wiemy, że w programie stypendialnym Fundacji uczestniczyło bardzo wielu młodych z Ukrainy, ubogacając kraj swoimi zdolnościami i pracą. Jesteśmy przekonani, że dziś stoją oni w pierwszym szeregu zmagań o wolność swojej ojczyzny i obrony chrześcijańskich wartości, w duchu ideałów, którymi żył i które głosił św. Jan Paweł II.

Cieszę się, że ksiądz Dyrektor Andrzej Dobrzyński i jego współpracownicy chcą podjąć nowe wyzwania i w ich świetle poszerzyć program działania Fundacji, by odpowiadał nowym potrzebom. Czynią to, będąc wrażliwymi na znaki czasu, odczytując je w świetle Ewangelii i wynikającej z niej społecznej nauki Kościoła. Taki był modus procedendi Jana Pawła II jako Biskupa krakowskiego i Biskupa Rzymu – pasterza Kościoła powszechnego.

Cieszę się również, że dzisiejsze Sympozjum odbyło się w Rzymie na Papieskim Uniwersytecie Urbanianum i że wzięło w nim udział wiele osób zaangażowanych w życie Kościoła w Polsce i wielu innych krajach. Rys uniwersalizmu i misyjności Kościoła stanowi cząstkę duchowego dziedzictwa, przekazanego nam przez świętego Papieża, Patrona Fundacji. Chcemy tym dziedzictwem żyć i przekazać je następnemu pokoleniu. Dziękuję za uwagę.