– Macie bogatą wspaniałą przeszłość. Tutaj, na pograniczu, krzyżowały się i spotykały różne tradycje i kultury. Tutaj ludzie uczyli się wzajemnie szanować i ubogacać świadectwem wiary. Tu rodzili się i wzrastali ludzie zasłużeni na wielu polach życia religijnego, społecznego i kulturalnego w naszej ojczyźnie – mówił kard. Stanisław Dziwisz podczas sumy odpustowej w parafii św. Łukasza w Lipnicy Wielkiej.
W czasie homilii kard. Stanisław Dziwisz zwrócił uwagę, że św. Łukaszowi, jako autorowi jednej z Ewangelii, Kościół zawdzięcza wiadomości o dzieciństwie Jezusa i Jego Matce – o Maryi z Nazaretu, o Jej wierze, o Jej postawie i roli, jaką odegrała w przyjściu na świat Syna Bożego. Łukasz jako jedyny Ewangelista opisał scenę zwiastowania Najświętszej Maryi Pannie, że zostanie Matką Syna Bożego, a także Jej nawiedzenie św. Elżbiety, podczas którego wyśpiewała hymn Magnificat. Łukaszowi zawdzięczamy to, co wiemy o okolicznościach związanych z narodzeniem Jezusa w Betlejem, o pokłonie pasterzy betlejemskich, a także o ofiarowaniu Jezusa w świątyni w czterdziestym dniu po narodzeniu.
– Św. Łukasza możemy nazwać Ewangelistą Serca Jezusa, bo to on w niepowtarzalny sposób przybliżył nam prawdę o miłosierdziu naszego Pana i Zbawiciela – mówił metropolita krakowski senior zaznaczając, że Łukasz, jako jedyny spośród Ewangelistów, zamieścił opowiedzianą przez Jezusa przypowieść o synu marnotrawnym, utrwalił również na kartach Ewangelii przypowieść o dobrym Samarytaninie, opis wskrzeszenia jedynego syna ubogiej wdowy z Nain, spotkanie Jezusa z Zacheuszem czy zapis słów Jezusa wiszącego na krzyżu i obiecującego skruszonemu łotrowi, że jeszcze dzisiaj będzie z Nim w raju. – Możemy dziś zastanowić się, w jakim stopniu zapisana w Ewangelii św. Łukasza prawda o Sercu Jezusa, pełnym dobroci i miłosierdzia, solidarnym z ubogimi i grzesznikami, kształtuje nasze serca, nasze postawy wobec bliźnich, poczynając od naszych najbliższych w rodzinie i sąsiedztwie – mówił kardynał podkreślając, że naśladowanie Jezusa, odtwarzanie w naszym życiu Jego najgłębszych postaw jest dla Jego uczniów pierwszym powołaniem i zadaniem.
Metropolita senior przypomniał, że św. Łukasz jest także autorem księgi Dziejów Apostolskich, w których opisał życie pierwotnego Kościoła po wniebowstąpieniu Chrystusa i zesłaniu Ducha Świętego. – Dla nas, należących do Kościoła i stanowiących kolejne pokolenie uczniów ukrzyżowanego i zmartwychwstałego Pana, jest to bezcenne źródło informacji oraz inspiracji, jak dziś, po dwudziestu wiekach, możemy i powinniśmy żyć, modlić się i wspierać się nawzajem jako wspólnota – zaznaczył kardynał.
Odwołując się do charakterystyki pierwszej chrześcijańskiej wspólnoty opisanej przez św. Łukasza, kard. Stanisław Dziwisz zauważył, że „jeden duch i jedno serce” to także ideał każdej wspólnoty parafialnej, choć niełatwo jest go urzeczywistniać. – Pierwszym warunkiem zbliżania się do wspomnianego ideału jest nasza osobista i zbiorowa więź z Jezusem Chrystusem. Parafia to wspólnota, która słucha Bożego słowa i stara się żyć słowem Bożym. O własnych siłach niewiele podołamy, dlatego szukamy pomocy z wysoka, przyjmując dar świętych i życiodajnych sakramentów – mówił metropolita senior zaznaczając, że z umocnienia łaską Bożą powinna płynąć życzliwość wobec braci i sióstr, a zwłaszcza solidarność z ubogimi, cierpiącymi, osamotnionymi, pozostającymi na marginesie. W tym kontekście zauważył, że do „wyobraźni miłosierdzia” wzywał św. Jan Paweł II.
Wieloletni osobisty sekretarz Ojca Świętego przypomniał, że Jan Paweł II znał Orawę i jej dzieje związane ściśle z Kościołem. – Macie bogatą wspaniałą przeszłość. Tutaj, na pograniczu, krzyżowały się i spotykały różne tradycje i kultury. Tutaj ludzie uczyli się wzajemnie szanować i ubogacać świadectwem wiary. Tu rodzili się i wzrastali ludzie zasłużeni na wielu polach życia religijnego, społecznego i kulturalnego w naszej ojczyźnie – mówił kard. Stanisław Dziwisz wskazując na „apostoła Orawy” Piotra Borowego i ks. infułata Ferdynanda Machaya, archiprezbitera Bazyliki Mariackiej, a także na ks. prałata Józefa Buronia, który przez dwa lata był wikariuszem w Lipnicy Wielkiej, a potem przez czterdzieści siedem lat proboszczem w Lipnicy Małej. – Ci ludzie patrzyli dalej i szerzej, pragnęli jedności i walczyli o nią – mówił metropolita senior zaznaczając, że szlachetność ich ducha stanowi zobowiązanie dla dzisiejszej społeczności Orawy do dawania jeszcze wyraźniejszego świadectwa życia wartościami wyrastającymi z Ewangelii.
W czasie liturgii do kościoła w Lipnicy Wielkiej wprowadzono relikwie bł. księdza Jerzego Popiełuszki, którego 40. rocznica śmierci będzie obchodzona jutro.
