30 kwietnia, w drugim dniu nowenny ku czci św. Stanisława, w czasie Mszy św. w katedrze na Wawelu abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski będzie się modlił w intencji ofiar niemieckich obozów koncentracyjnych w Ravensbrück, Sachsenhausen i Dachau, w 75. rocznicę wyzwolenia tych miejsc męczeństwa Polaków.
Ponieważ byli więźniowie Ravensbrück, Sachsenhausen i Dachau, ich rodziny i przyjaciele nie mogli wziąć udziału w uroczystościach obchodów 75-lecia wyzwolenia tych miejsc męczeństwa Polaków, Archidiecezja Krakowska we współpracy z Instytutem Pamięci Narodowej i organizacjami, które pielęgnują pamięć o więźniach niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych uczyniła w tym roku katedrę wawelską jednym z centrów modlitwy w intencji ofiar Golgoty Zachodu.
O godz. 17.30 Eucharystię w intencji ofiar niemieckich obozów koncentracyjnych będzie celebrował przy konfesji św. Stanisława w katedrze wawelskiej metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski, który wygłosi okolicznościową homilię, a przed błogosławieństwem odczyta fragmenty modlitwy autorstwa byłej więźniarki Haliny Charaszewskiej, którą odmawiano codziennie w Ravensbrück. W liturgii wezmą udział m.in. przedstawiciele Stowarzyszenia „Rodzina Więźniarek Niemieckiego Obozu Koncentracyjnego Ravensbrück”.
Gehenny obozu w Ravensbrück w latach 1939-1945 doświadczyło ok. 130 tysięcy kobiet 27 narodowości. Polki, głównie więźniarki polityczne, stanowiły ok. 40 tysięcy. Przeżyło jedynie 8 tysięcy, na 74 Polkach dokonano bestialskich eksperymentów pseudomedycznych. W kwietniu 1941 r. powstał męski obóz w Ravensbrück, w którym więziono ok. 20 tysięcy mężczyzn, ok. 30% stanowili Polacy, którzy byli wykorzystywani głównie jako siła robocza do ciągłego powiększania obozu dla kobiet. Do tych prac wykorzystywano również więźniów z Dachau, z Buchenwaldu, Sachsenhausen, Flossenbürga, Natzweiler, Auschwitz, Neuengamme.
Jedną z więźniarek obozu koncentracyjnego Ravensbrück, ofiarą eksperymentów pseudomedycznych była Wanda Półtawska – polska lekarka, doktor nauk medycznych, profesor Papieskiej Akademii Teologicznej, harcerka, działaczka pro-life, Dama Orderu Orła Białego, wieloletnia współpracowniczka i przyjaciółka św. Jana Pawła II.
Dr Półtawska jest jedną z sygnatariuszek Testamentu „Królików” Ravensbrückich, którego główne przesłanie brzmi „nigdy więcej wojny” i postuluje założenie szkoły gdzie będzie wychowywać się młodzież tak „aby swoją postawą i działalnością nie dopuściła do wojny i zbrodniczych eksperymentów na ludziach jakich dokonano na nas w Ravensbrück”.
O godz. 16.30 władze samorządowe oraz przedstawiciele świata nauki i Stowarzyszenia Ne cedat Academia złożą kwiaty pod Dębem Wolności (gdzie złożono ziemię przywiezioną z wypraw akademickich do niemieckich nazistowskich obozów koncentracyjnych) przed Collegium Novum UJ, które było świadkiem Sonderaktion Krakau. W ramach niemieckiej akcji pacyfikacyjnej do obozu koncentracyjnego w Sachsenhausen trafiło wielu profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego i Akademii Górniczej. Uczelnie nie przestały jednak działać, ale uruchomiły tzw. tajne komplety – z takiej formy nielegalnych zajęć i wykładów w czasie okupacji korzystał m.in. Karol Wojtyła.
Ofiarą niemieckich obozów koncentracyjnych, więźniarką Ravensbrück była prof. Karolina Lanckorońska (1898-2002), historyk sztuki, która w 1994 r. ofiarowała Polsce zachowaną część kolekcji dzieł sztuki zgromadzonej przez jej ojca w pałacu Lanckorońskich w Wiedniu. W ramach tego daru, ponad 500 zabytkowych obiektów, wśród nich 82 obrazy włoskie i ponad 220 rysunków Jacka Malczewskiego przekazała Zamkowi Królewskiemu na Wawelu – Państwowym Zbiorom Sztuki.
Więźniami Sachsenhausen byli m.in. kanonicy Kapituły Katedralnej w Krakowie ks. prof. Antoni Bystrzonowski (1870-1958) czy ks. prof. Władysław Wicher (1888-1969). Ks. prof. Tadeusz Kruszyński (1884-1959) był sekretarzem Komitetu restauracji katedry wawelskiej, a ks. prof. Tadeusz Glemma (1895-1958) po zwolnieniu z obozu w Sachsenhausen jako dziekan Wydziału Teologii zajął się organizacją tajnego nauczania w ścisłym porozumieniu z kard. Adamem Stefanem Sapiehą i władzami tajnej uczelni; jako archiwariusz Archiwum Kapituły Metropolitalnej na Wawelu włożył wiele wysiłku w zabezpieczenie zbiorów przed zniszczeniem.