W niedzielny wieczór, 16 sierpnia, tuż po odpuście Wniebowzięcia NMP, Sanktuarium Królowej Podhala w Ludźmierzu świętowało setną rocznicę urodzin Jana Pawła II. Niezwykły jubileusz największego z pielgrzymów ludźmierskich uczczono podwójną modlitwą: Różańcem i Nieszporami Ludźmierskimi. Wszystko odbywało się w plenerze między bazyliką a ołtarzem polowym – między miejscem koronacji cudownej figury Pani Ludźmierskiej, gdy przekazała berło ówczesnemu biskupowi Karolowi Wojtyle, a miejscem modlitwy różańcowej Jana Pawła II w 1997 roku.
Na różańcu modlili się w jedności “górole ze Spisza, Orawy, bracio Zagórzanie, Kliszczacy, Babiogórscy, górole od Pienin, górole Bioli od Łącka i Podhalanie spod Tater”, którzy najpierw przynieśli na papieski ołtarz polowy kopię cudownej figury Gaździny krocząc po 100-metrowym dywanie przygotowanym przez dzieci z ludźmierskiej szkoły. Rozważaniami do poszczególnych tajemnic światła były słowa wybrane z kilku homilii biskupa Karola Wojtyły wygłoszone w Ludźmierzu, który przybywał na odpust do Królowej Podhala wielokrotnie.
Gdy już zrobiło się ciemno i rozbłysły w pełni światła wielkiej sceny z Matką Boską Ludźmierską i Janem Pawłem II w tle, można było wysłuchać Nieszporów Ludźmierskich w wykonaniu wybitnych artystów: Hanny Banaszak, Joanny Freszel, Beaty Rybotyckiej, Andrzeja Lamperta, Janusza Szroma i Jacka Wójcickiego; chóru “Górecki Chamber Choir”; orkiestry “Passionart” pod dyrekcją artystyczną Janusza Wierzgacza i dyrygenturą Piotra Sułkowskiego. Na koncercie obecny był kompozytor Jan Kanty Pawluśkiewicz oraz Krystyna Moczulska – żona autora słów Leszka Aleksandra Moczulskiego.
Słowa przywitania i wprowadzenia w tę ucztę duchową skierował do przybyłych gospodarz miejsca – proboszcz i kustosz ks. Jerzy Filek. Przedstawicielka Podhalan – Stanisława Trebunia-Staszel przypomniała słowa Leszka A. Moczulskiego, gdy zapytano go dlaczego Nieszpory “Ludźmierskie”? Odpowiedział, że dla niego Matka Boska ludzi gór, Matka Boska ludzi wolnych, to Matka Boska Ludźmierska. I tak w latach 90-tych, gdy Polska wchodziła w nowy okres wolności, pod płaszczem Królowej Podhala zrodziło się niezwykłe Oratorium oparte o psalmy Dawidowe.
Ksiądz kustosz nawiązał do pewnej modlitwy wieczornej Jana Pawła II, gdy z katedry na Wawelu transmitowano dwadzieścia parę minut cichej modlitwy Ojca świętego – a były to właśnie nieszpory. Nieszpory Ludźmierskie wykonane w miejscu ich duchowych narodzin, były pełne dźwięku, harmonii i światła, by jak najpiękniej uczcić i podziękować Panu Bogu za wielki dar jakim był dla nas Jan Paweł II – święty pielgrzym ludźmierski.
To wydarzenie modlitewno-artystyczne było objęte honorowym patronatem abp. Marka Jędraszewskiego. Dofinansowano je ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury w ramach programu „Muzyka”, realizowanego przez Instytut Muzyki i Tańca.
