1 czerwca o godz. 19.00 rozpocznie się emisja drugiego sezonu serii „(PO)wołanie”, tworzonej przez kleryków krakowskiego seminarium. Skąd pomysł na taki projekt i jak wygląd tworzenie rozmów z kapłanami o kapłaństwie? Zapytaliśmy o to twórców wywiadów - Dominika, Jakuba, Kamila, Piotra, Piotra i Krzysztofa.
Karolina Zając: Dzisiaj startuje drugi sezon Waszej serii „(PO)wołanie”. Kto był pomysłodawcą i kiedy rozpoczęliście pracę nad tym projektem?
Kl. Dominik Oprychał: Myślę, że nie da się wskazać jednej osoby jako pomysłodawcy naszych rozmów z kapłanami. Właściwie ten pomysł jest potrzebą serca, którą, oczywiście, ktoś musiał wypowiedzieć na głos. Niemniej, przez to, że wielu z nas chodziło z myślą o takiej inicjatywie, od razu pomysł wzbudził wielki entuzjazm i zainteresowanie. Z początku musieliśmy pomyśleć nad formą takich spotkań, doborem gości, tematem rozmów. Już wtedy napotkaliśmy na pewne trudności, ponieważ nasze pierwsze działania rozpoczęły się w marcu 2020 roku, a więc wtedy, kiedy rozpoczęła się pandemia. Udało nam się nagrać pierwszy wywiad, ale późniejsze obostrzenia związane z koronawirusem uniemożliwiły dalsze kroki. Pomysł jednak przetrwał, nie był „słomianym zapałem”, co jeszcze bardziej pokazuje, że jest to Boży projekt.
Czemu ma służyć ta seria i rozmowy z kapłanami o kapłaństwie?
Kl. Dominik Oprychał: Wystarczy rozejrzeć się dookoła. Żyjemy w czasach, w których obraz kapłana jest mocno nadszarpnięty. Nadużycia czy skandale, których dopuszczają się niektórzy duchowni, niestety rzucają się cieniem na wszystkich księżach. Przez nasze rozmowy chcemy pokazać, że kapłani są naprawdę Bożymi ludźmi i nie są tak źli, jak chciałyby tego niektóre środowiska. Oczywiście, nie jesteśmy w stanie pokazać wszystkich tych księży, którzy przykładnie realizują swoje powołanie, dlatego musieliśmy zdecydować się na pewne kryteria w doborze naszych gości. Spotkania, do których przez nasze rozmowy chcemy zaprosić wszystkich zainteresowanych, mają za zadanie pokazać także, jak księża są różnorodni, a pełnienie służby Bożej nie przeszkadza w realizowaniu swoich pasji i rozwijaniu umiejętności.
Wiemy już, jak narodził się pomysł na tę serię i jakie stawiacie sobie cele, ale jak to odbywa się w praktyce? Jak wygląda tworzenie materiałów od kuchni?
Kl. Jakub Polak: Po zaproszeniu konkretnego kapłana i umówieniu się na daną godzinę, zabieramy sprzęt i udajemy się w wyznaczone miejsce. Tam nagrywamy materiał. Zwykle są to odpowiedzi na pięć konkretnych pytań, ale zdarza się również, że rozmowa rozwija się i tych pytań jest więcej. Zawsze jesteśmy na to otwarci. Po wywiadzie zazwyczaj prosimy też o jakieś ciekawe zdjęcia naszego bohatera, abyśmy mogli pokazać je naszym widzom, urozmaicając przy tym wywiad. Zebrany materiał wraca z nami do seminarium, a w wolnym czasie składamy go w całość. Moim zdaniem fajne jest to, że tworzymy przy tym zgrany zespół, w którym każdy ma swoje zadanie. Dzięki temu obowiązki rozkładają się równomiernie i każdy ma w tym dziele swój własny wkład. Prace nad kolejną serią rozpoczęły się ponad miesiąc temu. Nie powiem, jest to bardzo pracochłonne zadanie, ale myślę, że owoce są warte poświęconego czasu.
W jaki sposób wybieracie Waszych bohaterów? Czy są jakieś kryteria, którymi się kierujecie przy wyborze gości?
Kl. Kamil Szczurek: Właściwie nie ma określonego kryterium, którym kierujemy się w doborze gości naszej serii. Oczywiście, wiadomą rzeczą jest, że tematem jest powołanie kapłańskie, więc warunkiem koniecznym jest bycie księdzem – najlepiej diecezjalnym, a nie zakonnym. Już wyjaśniam dlaczego. My sami jesteśmy alumnami Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej, więc przygotowujemy się do pełnienia posługi właśnie księdza diecezjalnego. Nasza seria ma nie tylko zachęcić młodych, rozeznających głos powołania, do spróbowania pójścia drogą Pana w seminarium diecezjalnym, ale też pokazać, że kapłani diecezjalni to bardzo zróżnicowane osoby i że wcale nie przeszkadza to w tym, żeby w pełni oddać swoje życie Bogu.
Co Wam, tworzącym te nagrania, dają opowieści zapraszanych przez Was gości i sam proces tworzenia serii „(PO)wołanie”?
Kl. Kamil Szczurek: Myślę, że bardzo dobrze jest móc posłuchać różnych historii powołań księży. Pytania, jakie zadajemy gościom, poruszają także kwestię ich zainteresowania i zajęć. To pokazuje, że w kapłaństwie można realizować całego siebie, nie tylko pod względem ducha, modlitwy i kontaktu z Bogiem, ale rozwijać pasje czy zainteresowania. Kapłaństwo jest przez to pokazane nie tylko jako ciężka droga, ale również, a może przede wszystkim, piękna droga, którą człowiek może dojść do świętości. Oczywiście przy okazji nagrań poznajemy wielu wspaniałych księży, a to samo w sobie jest niezwykle rozwijające i budujące. To umacnia człowieka, który, tak jak my, rozeznaje swoje powołanie i z pewnością może się przyczynić do wzbudzenia go w innych młodych ludziach.
Co Was dotyka, wzrusza w tych rozmowach? A co sprawia, że się uśmiechacie?
Kl. Piotr Talik: Te rozmowy zawsze są dla nas czasem radości. Doświadczamy wiele serdeczności od kapłanów, z którymi się spotykamy. Życzliwe przyjęcie bardzo często budzi w nas pragnienie, aby kiedyś, w przyszłości, też być kapłanem o wielkim sercu, otwartym na innych. Świadectwa naszych bohaterów pokazują ich częstą walkę o człowieka, starania o każdą owieczkę owczarni Pańskiej. Myślę, że uśmiech na naszych twarzach wywołuje niejednokrotnie uśmiech naszych rozmówców, którzy mimo trudności, wielu obowiązków, czy nieprzychylności dzisiejszego świata, potrafią być pełni Bożej radości i tą radością zarażać innych.
Czy Waszym zdaniem ważne jest szersze pokazywanie historii powołań, chociażby z perspektywy „promocji” kapłaństwa i zachęcania do wybrania właśnie tej ścieżki życia?
Kl. Piotr Gwiżdż: Przede wszystkim warto podkreślić, że nie do końca chodzi nam jedynie o promocję, zachętę, czy coś w rodzaju „złapania na wędkę”. To nie my powołujemy, lecz Chrystus. Chodzi nam raczej o to, aby tym, którzy słyszą ten głos, a być może się z nim zmagają, pokazać, że są kapłani, którzy żyją swoim powołaniem otrzymanym od Boga i sprawia im to autentyczną radość. Spotykając się z księżmi, którzy realizują się w różnych formach duszpasterstwa, chcemy, by w mediach nie pojawiali się jedynie ci, którzy swoje kapłaństwo zatracili. My, jako klerycy, dzielimy się świadectwem swojego powołania na przykład podczas Niedzieli Powołań, ale wciąż jesteśmy jednak na drodze do kapłaństwa. Natomiast świadectwo księży, którzy z perspektywy czasu, zaświadczają, że można pięknie przeżywać kapłaństwo, jest bardzo budujące i umacniające. To, że jesteśmy w seminarium, jest bardzo często owocem tego, że Pan Bóg posłużył się którymś z księży, żeby pokazać nam, że odpowiedź na powołanie ma sens.
Dlaczego więc warto oglądać, nawet jeśli nie planuje się pójścia do seminarium?
Kl. Piotr Talik: Ta seria pokazuje kapłaństwo od tej pozytywnej strony, która nie jest ukazywana w mediach. Przytłacza nas czasem ilość tych negatywnych informacji, a tutaj mamy okazję zobaczyć księdza, który pełni różnie funkcje, zajmujące się przeróżnymi zadaniami czy posiada pasje, których byśmy się nie spodziewali. Nawet, jeśli nie jesteś tym, który chce pójść drogą kapłaństwa, możesz dzięki tym rozmowom zobaczyć prawdziwe oblicze niejednego kapłana.
Który odcinek tej serii jest według Was najciekawszy i co może zaskoczyć widzów?
Kl. Jakub Polak: Moim zdaniem nie ma jednego najciekawszego odcinka. Każdy z nich jest ciekawy i interesujący. Każdego może dotknąć co innego, dlatego myślę, że warto obejrzeć wszystkie. Według mnie każdy odcinek „(PO)wołania” pokazuje piękny obraz kapłana– człowieka, który całe życie poświęcił Bogu i ludziom.
Czy w jakiś sposób można się włączyć w tworzenie tej serii? Czy widzowie mogą chociażby wskazywać kapłanów, z którymi ich zdaniem warto porozmawiać o powołaniu?
Kl. Krzysztof Kawik: Oczywiście, że można. Bardzo zachęcamy, aby włączyć się też w promocję tego dzieła. Każdy filmik można udostępnić na swojej facebookowej tablicy, wysłać w wiadomości do znajomych, może też tych, którzy mają nie po drodze z Kościołem lub na temat kapłaństwa nie potrafią nic pozytywnego powiedzieć. Jesteśmy świadomi tego, że świadectwo jest kluczowe dla życia Kościoła, dlatego zachęcamy do dzielenia się nagraniami w swoich rodzinach, środowiskach pracy, wspólnotach parafialnych, a szczególnie grupach młodzieżowych, gdzie pojawia się najwięcej pytań o drogę i o to, jak iść za Jezusem. Czasami wystarczy tylko kliknąć „Przekaż dalej”, a rezultaty mogą nas zaskoczyć! Bardzo zapraszamy do takiej współpracy i z góry za nią dziękujemy.
Jakie macie plany na przyszłość i czy już planujecie kolejne serie?
Kl. Krzysztof Kawik: Planów i pomysłów mamy dużo (śmiech). Jedyny problem to tylko brak wolnego czasu. Można powiedzieć, że doba trwa dla nas zdecydowanie za krótko (śmiech). Ale poważnie mówiąc, na razie skupiamy się na tym, aby tę serię „(PO)wołania” pomyślnie sfinalizować. Chcemy też zatroszczyć się o to, aby nagrane świadectwa kapłanów mogły dotrzeć do wielu odbiorców, przede wszystkim do tych, którzy je rozeznają i myślą o kapłaństwie. Co do planów na przyszłość, to może na razie nie będziemy się nimi dzielić, bo musimy najpierw je przekonsultować z Panem Bogiem na modlitwie. Bo to właśnie tam rodzą się i dojrzewają najciekawsze pomysły. Chcemy, aby to były Jego dzieła, które przyczyniają się do osobistego uświęcenia i dobra innych. Oczywiście, kiedy tylko coś ciekawego się pojawi, na pewno będziemy się tym na pewno dzielić!
Drugi sezon serii „(PO)wołanie”, czyli rozmowy z kapłanami o kapłaństwie rozpocznie się 1 czerwca o godz. 19.00. Premierowe odcinki będzie można śledzić w każdy wtorek i niedzielę na Facebooku i You Tubie Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej oraz na stronie i Facebooku Archidiecezji Krakowskiej. Historie bohaterów serii będzie można też poznawać w formie tekstowej na naszej stronie internetowej.