– Mają tutaj przybywać parafianie i pielgrzymi, stąd i z odległych regionów Ojczyzny i spoza niej po to, by na nowo, z głęboko przeżytym i odczuwalnym przeświadczeniem, mówić Chrystusowi: Wierzę, że Ty jesteś Jednorodzony Syn Boży, Mesjasz, który dla nas i dla naszego zbawienia przyszedł na świat – mówił w sobotę metropolita krakowski abp Marek Jędraszewski, ogłaszając kościół pw. św. Jana Pawła II w Nowym Targu archidiecezjalnym sanktuarium.
„Aby przybysze licznie przemierzający szlak prowadzący w kierunku gór oraz góralski ród od pokoleń strzegący tradycji mógł znaleźć w Zgromadzeniu Eucharystycznym, w posłudze konfesjonału, w ciszy adoracji i we wspomnieniu przykładu życia oraz słów wypowiadanych na Podhalu przez Świętego Jana Pawła II odpowiedź na swoje duchowe potrzeby, zgodnie z kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ustanawiam Sanktuarium Świętego Jana Pawła II w kościele parafialnym pw. św. Jana Pawła II w Nowym Targu” – odczytał dekret metropolity krakowskiego ks. Grzegorz Kotala, kanclerz Kurii Metropolitalnej w Krakowie.
W homilii arcybiskup nawiązał do „piotrowego wyznania” Jana Pawła II wygłoszonego na Placu św. Piotra 22 października 1978 r. „Tyś jest Chrystus, Syn Boga żywego. Słowa te wypowiedział Szymon syn Jony w pobliżu Cezarei Filipowej. Tak, wypowiedział je w swoim własnym języku z głębokim, przeżytym i odczuwalnym przeświadczeniem” – cytował abp Jędraszewski i podkreślił, że Ojciec Święty wyznawał wiarę za św. Piotrem z głębokim, przeżytym i odczuwalnym przeświadczeniem.
– Taki był początek pontyfikatu, ale wszędzie tam, gdzie udawał się Jan Paweł II w swoich licznych podróżach apostolskich, z podobną mocą mówił o Chrystusie. Dawał świadectwo wiary hic et nunc (tu i teraz) na wszystkich areopagach świata. Mówił o Chrystusie, podkreślając Jego głębokie powiązanie z każdym człowiekiem. Zwracał również uwagę na to, że żaden człowiek nie jest w stanie zrozumieć siebie, swojego człowieczeństwa, powołania i sensu życia bez odniesienia tego do Chrystusa. Bo Chrystus i tylko On jest kluczem do zrozumienia siebie – wyjaśniał arcybiskup.
Zaznaczył również, iż Jan Paweł II posiadał „nieocenione szczęście wiary”. Ci, którzy widzieli, jak się modlił, byli przekonani, że w tym właśnie momencie rozmawia z Bogiem. O swojej głębokiej wierze zaświadczał również w dramatycznych chwilach – najpierw krwią przelaną na Placu św. Piotra 13 maja 1981 r., następnie 25 marca 2005 r. podczas ostatniego Wielkiego Piątku w swoim życiu, kiedy podzielił się świadectwem milczącego wtulania się w krzyż.
Arcybiskup odniósł się także do homilii Ojca Świętego z 8 czerwca 1979 r., kiedy mówił on w Nowym Targu, iż obcowanie z przyrodą i wysiłek fizyczny, których można tutaj zaznać, wpływają nie tylko na „siły ciała”, ale również na „siły ducha”. – Mają tutaj przybywać parafianie i pielgrzymi, stąd i z odległych regionów Ojczyzny i spoza niej po to, by na nowo, z głęboko przeżytym i odczuwalnym przeświadczeniem, mówić Chrystusowi: Wierzę, że Ty jesteś Jednorodzony Syn Boży, Mesjasz, który dla nas i dla naszego zbawienia przyszedł na świat – tłumaczył. Podkreślił, że w nowotarskim Sanktuarium Jana Pawła II trzeba nam te słowa wiary rozważać, wypowiadać i wsłuchiwać się w nie oraz stale pogłębiać relację z Tym, który do końca nas umiłował.
Metropolita krakowski zachęcił, by również tutaj zastanawiać się nad swoją wiarą i czynić rachunek sumienia. Wskazał, iż warto stawiać sobie następujące pytania: czy posiadam „nieocenione szczęście wiary” i czy dziękuję Bogu za nie; czy mogę powiedzieć, że szukam Boga; czy dręczony zwątpieniami i niepewnością zwracam się do Niego; czy włączam się w wyznanie wiary świętego, katolickiego i apostolskiego Kościoła; czy przynależność do Kościoła od chwili chrztu św. jest moją dumą i radością. Zwrócił uwagę także na to, iż kwestie te nie są jedynie osobistą sprawą każdego z nas, lecz wpływają również na inne osoby z naszego otoczenia, które mają prawo oczekiwać, iż będąc w Kościele, jesteśmy wierni Chrystusowi.
Na zakończenie abp Jędraszewski przytoczył ostatni fragment homilii Jana Pawła II z Nowego Targu: „(…) polecam was Matce Chrystusowej w tylu innych sanktuariach, rozłożonych u podnóża Karpat, Beskidów, Bieszczadów, w diecezji tarnowskiej, w diecezji przemyskiej… na wschód i na zachód, w stronę Babiej Góry i Pilska, Karkonoszy i dalej. I na całej polskiej ziemi. Niechaj tego dziedzictwa Chrystusowej wiary i ładu moralnego strzeże św. Stanisław, episcopus et martyr, patron Polaków: świadek Chrystusa od tylu stuleci na naszej ojczystej ziemi”.
DEKRET
ustanowienia archidiecezjalnego
Sanktuarium Świętego Jana Pawła II
w kościele parafialnym pw. św. Jana Pawła II w Nowym Targu
Otwierająca się szeroko z Miasta Nowego Targu perspektywa dostojnych Tatr sprawia, że cieszyć się ono może mianem wrót prowadzących do Skalnego Podhala. Stamtąd na południe rozciąga się niezmierzona nawa przybytku ukształtowanego z natury, który Stwórca świata przygotował, by cieszył ludzkie oczy i przywoływał na pamięć miłość i wszechmoc Bożą. Jak mówił obecny w Nowym Targu św. Jan Paweł II: „Człowiekowi potrzebne jest to piękno krajobrazu – i dlatego też nic dziwnego, że ciągną tutaj ludzie z różnych stron Polski, a także i spoza Polski”.
Wszyscy Ci, którzy pragną jeszcze ściślej zjednoczyć się z Najwyższym Bogiem przemierzając pełną życia świątynię tatrzańskich lasów, wzniesień skalnych i źródeł wody oraz zamieszkujący ją na stałe, przekonują się jednocześnie, jak to wyraził Papież Franciszek w Encyklice Laudato si, że uprzywilejowanym sposobem, w jaki natura jest przyjęta przez Boga i przemieniona w pośrednictwo życia nadprzyrodzonego są sakramenty (por. nr 235).twierająca się szeroko z Miasta Nowego Targu perspektywa dostojnych Tatr sprawia, że cieszyć się ono może mianem wrót prowadzących do Skalnego Podhala. Stamtąd na południe rozciąga się niezmierzona nawa przybytku ukształtowanego z natury, który Stwórca świata przygotował, by cieszył ludzkie oczy i przywoływał na pamięć miłość i wszechmoc Bożą. Jak mówił obecny w Nowym Targu św. Jan Paweł II: „Człowiekowi potrzebne jest to piękno krajobrazu – i dlatego też nic dziwnego, że ciągną tutaj ludzie
z różnych stron Polski, a także i spoza Polski”.Aby przybysze licznie przemierzający szlak prowadzący w kierunku gór oraz góralski ród od pokoleń strzegący tradycji mógł znaleźć w Zgromadzeniu Eucharystycznym, w posłudze konfesjonału, w ciszy adoracji i we wspomnieniu przykładu życia oraz słów wypowiadanych na Podhalu przez Świętego Jana Pawła II odpowiedź na swoje duchowe potrzeby, zgodnie z kan. 1230 Kodeksu Prawa Kanonicznego, ustanawiam
Sanktuarium Świętego Jana Pawła II
w kościele parafialnym pw. św. Jana Pawła II
w Nowym Targu.
Sanktuarium to, ustanowione przez władzę kościelną jako szczególne miejsce kultu i uzyskiwania Bożych łask, cieszy się przywilejem możliwości uzyskania odpustu zupełnego przez wiernych, którzy nawiedzając je odmówią pobożnie modlitwę Ojcze Nasz i wyznanie Wierzę w następujących dniach: w uroczystość tytularną Sanktuarium każdego roku dnia 22 października lub w niedzielę poprzedzającą lub następującą po tej dacie według roztropnego wyboru rektora (Enchiridion indulgentiarum, N. 13), a także raz w roku, w dzień dowolnie wybrany przez każdego wiernego przybywającego do Sanktuarium oraz ilekroć bierze on udział w pielgrzymce do tego miejsca, która odbywa się przy licznym udziale wiernych (Enchiridion indulgentiarum, Nadanie 33, §1). Aby uzyskać odpust zupełny, należy prócz nawiedzenia Sanktuarium spełnić warunki zawsze do tego wymagane, to znaczy: sakramentalna spowiedź, przyjęcie Komunii Świętej, wykluczenie wszelkiego przywiązania do grzechu, nawet powszedniego, oraz dowolna modlitwa w intencjach Ojca Świętego – mogą one być wypełnione także w dniach bliskich nawiedzenia Sanktuarium (Enchiridion indulgentiarum, N. 20).
Rektorem Sanktuarium ustanawiam każdorazowego proboszcza parafii pw. św. Jana Pawła II w Nowym Targu. Jemu jako kustoszowi tego miejsca wraz z jego współpracownikami zlecam troskę o to, by przybywający do Sanktuarium mieli zapewniony jak najobfitszy dostęp do środków zbawienia poprzez głoszenie Słowa Bożego, odpowiednio ożywione życie liturgiczne, zwłaszcza zaś sprawowanie Eucharystii i sakramentu pokuty oraz przez kultywowanie przyjętych we wspólnocie Kościoła form pobożności ludowej.
W wypełnianiu swoich obowiązków Ksiądz Kustosz będzie kierował się postanowieniami Kodeksu Prawa Kanonicznego i innych przepisów, a także statutem Sanktuarium, który opracuje i przedstawi, zgodnie z kan. 1232 KPK, do zatwierdzenia Arcybiskupowi Metropolicie Krakowskiemu.
Przez modlitwę oraz praktyki pobożności i pokuty wiernych przybywających do Sanktuarium i jego gospodarzy polecam Bogu osobę Ojca Świętego i wszystkie intencje Kościoła Powszechnego, zawierzam siebie, całą Archidiecezję Krakowską oraz umiłowaną Ojczyznę.
Dekret niniejszy sporządzono w dwóch jednolitych egzemplarzach dla Archiwum Sanktuarium oraz dla Archiwum Kurii Metropolitalnej w Krakowie.
Wszystkim parafianom i pielgrzymom udzielam z serca pasterskiego błogosławieństwa
