W niedzielę – 19 czerwca – w Bazylice Bożego Miłosierdzia przeżywana była kolejna stacja przygotowań do 20. rocznicy zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. Tym razem rozważane były słowa „Ojcze Przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna...”.

Modlitwie w Godzinie Miłosierdzia i Mszy świętej przewodniczył ks. Zbigniew Bielas. Rektor Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w homilii powiedział, że w dniach 11 i 12 czerwca uczestniczył w IV Kongresie o Bożym Miłosierdziu, który odbył się w Slavkovicach na Morawach, gdzie pracują polscy Pallotyni i prowadzą Sanktuarium Bożego Miłosierdzia. – Na zakończenie Kongresu, w niedzielę o 15.00 została odprawiona Msza święta, której przewodniczył abp Jan Graubner, przewodniczący Konferencji Episkopatu Czech. Uczestniczyło w niej blisko tysiąc osób. Przed błogosławieństwem został odmówiony znany nam Akt zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu św. Jana Pawła II. To była historyczna chwila – Republika Czeska została zawierzona Bożemu Miłosierdziu. Kolejne doświadczenie działania Bożego Miłosierdzia – mówił i dodawał, że od niedzieli 12 czerwca rozpoczęliśmy w Bazylice Bożego Miłosierdzia nowennę tygodni przed 20. rocznicą zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu. Modlitwa na ostatnie 9 tygodni przygotowań… Zakończy się ona 13 sierpnia, w przededniu głównych uroczystości 20-lecia, które będziemy przeżywać w Łagiewnikach. – Przez kolejne miesiące zgłębiamy treść poszczególnych fragmentów papieskiego Aktu zawierzenia świata Bożemu Miłosierdziu korzystając z rozważań Księdza Arcybiskupa Marka Jędraszewskiego. Dziś są to słowa: „Ojcze Przedwieczny, dla bolesnej męki i zmartwychwstania Twojego Syna” . Z całą pewnością nawiązują do modlitwy, jakiej Pan Jezus nauczył św. Faustynę dnia 14 września 1935 roku w Wilnie, w święto Podwyższenia Krzyża Świętego. W ramach przekazanej jej wtedy Koronki do miłosierdzia Bożego należało bowiem na różańcowych paciorkach Zdrowaś Maryjo odmawiać: „Dla Jego bolesnej męki miej miłosierdzie dla nas i świata całego” (Dz. 476) – zauważył.

– Sformułowanie Jana Pawła II zawarte w Akcie niejako rozszerza prawdę o zbawczej Passze Chrystusa. Mówi bowiem nie tylko o samej Jego męce, ale wskazuje także na jej tryumfalny finał – na Jego zmartwychwstanie. Jest to o tyle zasadne, że właśnie zmartwychwstały Pan wypowiedział w Wieczerniku słowa, które ukazały uczniom ostateczny sens Jego Przejścia z tego świata do Ojca przez cierpienie, mękę, śmierć i zmartwychwstanie. Wskazywały równocześnie na Boże miłosierdzie, dzięki któremu grzeszni ludzie będą mogli odzyskać godność Bożych dzieci na skutek tego, że ich grzechy zostaną im mocą Ducha Świętego odpuszczone. Jak bowiem pisze św. Jan w swej Ewangelii, „wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia”, zwycięski Chrystus stanął pośrodku uczniów zebranych w Wieczerniku „i rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane»” (J 20, 19-23) – cytował rozważanie abp. Marka Jędraszewskiego ks. Bielas.

Jak przypomniał nam Metropolita Krakowski, prawdy mówiące o męce, śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa, ściśle powiązane ze zbawczymi skutkami tych zdarzeń, od samego początku znalazły się w centrum chrześcijańskiego nauczania i chrześcijańskiej wiary. „Równocześnie dogłębnie zmieniały one powszechnie panujące dotąd poglądy na sens życia i śmierci człowieka. Nie odnosiły się przeto tylko do Chrystusa i do Jego Paschy, ale w sposób radykalny wpływały również na sposób patrzenia na samego człowieka i jego ostateczne przeznaczenie. Kreśliły bowiem przed każdym, kto w te prawdy uwierzył, perspektywę wiecznego zbawienia. W ten sposób dawały mu nadzieję na to, że śmierć nie jest bynajmniej ostatnim słowem jego życiowej wędrówki” – naucza nas abp Marek Jędraszewski.

W rozważaniu Metropolita Krakowski przypominał fragmenty z „Dzienniczka” św. Siostry Faustyny: „Córko Moja, patrz w przepaść miłosierdzia mojego i oddaj temu miłosierdziu mojemu cześć i chwałę, a uczyń to w ten sposób: zbierz wszystkich grzeszników z całego świata i zanurz ich w przepaści miłosierdzia mojego. Pragnę się udzielać duszom, dusz pragnę, córko Moja. W święto moje – w święto Miłosierdzia – będziesz przebiegać świat cały i sprowadzać będziesz dusze zemdlone do źródła miłosierdzia mojego. Ja je uleczę i wzmocnię” (Dz. 206).

Małgorzata Pabis | Rzecznik Prasowy Sanktuarium