Skąd nazwa Sieniawa? Jakie jest najważniejsze święto dla parafian? W drugim odcinku wirtualnej wycieczki po naszej archidiecezji odwiedzimy parafię pw. św. Antoniego w Sieniawie.
Sieniawa to wieś leżąca w powiecie nowotarskim, u źródeł rzeki Raby. Swoją nazwę – od słowa „sień”, czyli wąskiego i zacienionego miejsca w domu – zawdzięcza położeniu w zalesionej kotlinie. Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z 1581 r. i znajduje się w kronikach parafii Raby Wyżnej, ponieważ dopiero w 1983 r. erygowano parafię pw. św. Antoniego w Sieniawie.
Pierwszym założycielem wsi był kasztelan krakowski, Wawrzyniec Spytek Jordan. Później wielokrotnie przechodziła ona w inne ręce. W 1740 r., z inicjatywy ówczesnego właściciela, Andrzeja Sendzimira, powstał drewniany kościółek pw. św. Antoniego. Był on kaplicą dworską, do której przybywali również mieszkańcy oraz przyjezdni. Do 1990 r. pełnił on rolę kościoła parafialnego, gdyż wybudowano wtedy nowy, murowany kościół. W zabytkowej świątyni znajduje się obraz Matki Bożej Sieniawskiej. W ołtarzu głównym widnieje kopia obrazu św. Antoniego, który jest ważnym dla parafian orędownikiem.
Nieopodal kościółka znajduje się ołtarz polowy, przy którym parafianie gromadzą się podczas odpustu ku czci św. Antoniego oraz na innych uroczystościach religijnych i kulturalnych. W 2013 r. obok kościółka postawiono również pomnik upamiętniający 50-lecie święceń kapłańskich kard. Stanisława Dziwisza. Były metropolita w dzieciństwie wychowywał się w Sieniawie, zaś teraz odwiedza te strony podczas ważnych uroczystości. W 2018 r. odprawił w parafii pierwsze nabożeństwo fatimskie.
Drugi kościół należący do parafii nosi wezwanie Niepokalanego Serca Najświętszej Marii Panny. W 1941 r. do Sieniawy przyjechała Maria Borowska, która namalowała obraz przedstawiający niepokalane serce Najświętszej Marii Panny. Następnie przekazała go w prezencie proboszczowi z Raby Wyżnej, ks. Józefowi Polańskiemu. Obraz z woli obdarowanego umieszczony został w sieniawskim kościółku. Po wzniesieniu nowej świątyni, został on przeniesiony i umieszczony w ołtarzu głównym.
W nawiązaniu do wezwania, w oknach kościoła zostaną umieszone witraże przedstawiające sceny z życia Maryi. – Chcieliśmy do tych typowych scen, które wszyscy znają, dołożyć sceny bardzo rzadko przedstawiane w formie witrażu, fresku czy obrazu. Pierwszy witraż, który zamontowaliśmy, to bardzo rzadka scena narodzenia Matki Bożej. Na witrażu jest św. Joachim, św. Anna i malutka Matka Boża. Na drugim witrażu będzie ślub Matki Bożej ze św. Józefem. Kolejne sceny to nawiedzenie św. Elżbiety, narodzenie Pana Jezusa, Golgota, wniebowzięcie Matki Bożej i ukoronowanie na Królową Nieba i Ziemi – wyjaśnił proboszcz parafii, ks. Andrzej Jeleń.
Stary i nowy kościół łączą niektóre uroczystości, bowiem podczas Pasterki, Bożego Ciała lub orszaku Trzech Króli odbywają się procesje z jednej do drugiej świątyni.
Parafianie bardzo aktywnie włączają się w życie wspólnoty oraz całej wsi – zaangażowani są młodzi oraz starsi. Tworzą oni różne grupy, które stale podejmują typowe dla siebie posługi oraz chętnie włączają się w działania okolicznościowe. – Czasem się zdarza, że we współczesnym świecie parafia jest traktowana jak instytucja. Tego nie ma w Sieniawie. To jest prawdziwa parafia, taki dom, w którym ludzie dobrze się czują. Sami go sprzątają, sami go ozdabiają, sami go zbudowali i sami o niego dbają. Sami sobą i swoją wiarą ten dom wypełniają – podzielił się ks. Jeleń. Parafianie tworzą następujące grupy: wspólnota różańcowa, służba liturgiczna, Stowarzyszenie „Zakątek Sieniawski”, parafialny zespół Caritas, koło gospodyń wiejskich, oraz grupa teatralna „Jastrzębie”.
Członkowie „Zakątku Sieniawskiego” realizują wiele inicjatyw w społeczności sieniawskiej – włączają się w organizację m.in. żywej szopki i dożynek. Zaś powstały przy Zakątku zespół regionalny – „Sieniawianie” – uświetnia swoją muzyką wszystkie uroczystości, które są w Sieniawie. Prężnie działającą wspólnotą jest również Caritas. Zespół liczy 23 osoby i niesie pomoc ok. 30 potrzebującym. Wolontariusze podejmują wiele zadań cyklicznych oraz takich, które wynikają z aktualnych potrzeb, m.in. zbiórki żywności, spotkania wigilijne dla ubogich. Angażowanie się w tę pomoc jest dla nich siłą do życia. – Myślę, że będę wyrazicielką wszystkich osób, które są wolontariuszami w tej grupie. Przede wszystkim każdy z nas ma potrzebę pomagania, dawania z siebie wszystkiego, czym może się podzielić. Naszą wartość kształtuje nie to, co dostajemy, ale to co możemy z siebie dać. Wiemy, że jesteśmy komuś potrzebni, i to daje nam siłę do życia, pracy, do bycia matkami, żonami, ojcami. To jest siłą do życia – wyznała Barbara Antolak, jedna z wolontariuszek.
Jakie jest najważniejsze wydarzenie dla parafian? Sylwia Matejczyk, która zajmuje się kronikami parafialnymi oraz popularyzowaniem historii Sieniawy, wskazuje, iż do dzisiaj jest to odpust ku czci św. Antoniego, który przypada 13 czerwca. – Jesteśmy parafią pw. św. Antoniego, więc już pierwsze zdjęcie, które tutaj jest, pochodzi z lat 30. XX wieku. Właśnie wtedy z tych okolicznych miejscowości i wsi przybywano pieszo bądź konno do kościoła. To jest dla nas takie najważniejsze święto – przyznała parafianka.
Zapraszamy do śledzenia nowej serii „W koło archidiecezji”, która ukazuje bogactwo i różnorodność parafii Archidiecezji Krakowskiej – w drugi poniedziałek każdego miesiąca o godz. 20 na kanale YouTube AK.
