W Muzeum Archidiecezjalnym Kardynała Karola Wojtyły odbył się wernisaż wystawy Honoraty Wojczyńskiej i Uczennic „Ciemność nadmiarem światła, inspiracje ikoną”.
Na początku głos zabrał ks. Jacek Kurzydło, dyrektor Muzeum Archidiecezjalnego Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie, który powitał zebranych, wśród nich artystkę Honoratę Wojczyńską oraz jej uczennice i przywołał słowa św. Jana Pawła II z listu do artystów. Papież pisał w nim, że Kościół potrzebuje sztuki, by głosić Chrystusowe orędzie, a artysta nieustannie poszukuje ukrytego sensu rzeczy, wyrażając z trudem rzeczywistość niewysłowioną. – Przywołane słowa św. Jana Pawła II dobrze odzwierciedlają ideę, która przyświecała artystce Honoracie Wojczyńskiej, autorce otwieranej dzisiaj wystawy zatytułowanej „Ciemność nadmiarem światła, inspiracje ikoną”— podsumował ks. Kurzydło i zaprezentował inspiracje artystki. – Wskazanie na rzeczywisty wpływ wartości transcendentalnych, boskich, także na współczesne prądy artystyczne, którego właśnie jesteśmy świadkami dzięki tej wystawie, jest bardzo uświadamiające, zarówno dla tych, którzy tworzą, dla artystów, jak i dla tych, którzy oglądają, dla miłośników, pasjonatów sztuki. Można powiedzieć, że twórczość Honoraty Wojczyńskiej szerzej odsłania źródło inspiracji artystycznej, często dzisiaj niestety spłaszczonej do jedynie subiektywnych odczuć — podkreślił dyrektor Muzeum Archidiecezjalnego i podziękował autorce wystawy za podjęcie tego tematu. – Myślę, że ten głos, głos tej wystawy jest w naszym środowisku szalenie istotny i ufam, że będzie on słyszalny nie tylko w Krakowie, ale w Małopolsce i w całej Polsce — powiedział ks. Jacek Kurzydło i zaprezentował autorkę prac, która ukończyła ASP, a także studia teologiczne. Dyrektor muzeum wspomniał też, że jest ona twórczynią licznych dzieł w kraju i za granicą, i namalowała między innymi portret beatyfikacyjny ks. Michała Rapacza, który został podarowany papieżowi Franciszkowi. – Oczywiście pewnie tych dokonań jest dużo więcej. One też budują obraz tego, co pewnie za chwilę zobaczymy, bo to, co pani Honorata Wojczyńska tworzy, wypływa nie tylko z jej przeżyć, z jej duszy, ale też z pewnej tradycji, którą zgłębiała, na której też buduje swój obraz siebie, człowieka, świata — zauważył ks. Kurzydło i przypomniał, że wystawę tworzą także uczennice Honoraty Wojczyńskiej ze Szkoły Pisania Ikon: Barbara Tomczyk, Maryla Boryczewska, Patrycja Turkowska, s. M. Faustyna od Miłosierdzia Bożego, Małgorzata Płatek, Małgorzata Plekan, Aleksandra Plekan, Agnieszka Wesołowska, Alicja Szymaniak, Agnieszka Hrynczyszyn, Beata Dorożyńska, Małgorzata Sikora.
Po dyrektorze Muzeum Archidiecezjalnego głos zabrała artystka Honorata Wojczyńska, która przedstawiła temat wystawy. Powiedziała, że wkraczając w podziemia muzeum, można odczuć zaskoczenie, co wspólnego ma ikona z abstrakcją, profanum z sacrum. – Wystawa będzie przede wszystkim właśnie podkreślała taką relację przyjaźni między tymi dwoma światami — mówiła autorka wystawy i wskazała na relacje między abstrakcją i ikoną. – Do tych cech formalnych, tej przyjaźni między ikoną a abstrakcją należy mocno intensywny kolor, brak takiej głębi przestrzennej w obrazie, mocny kontur i przede wszystkim od strony takiej duchowej to, że porzuca w pewien sposób rzeczywistość materialną — stwierdziła artystka i wskazała na refleksję na temat relacji ciemności z nadmiarem światła. – Niektóre z obrazów prezentowanych na tej wystawie, w momencie, kiedy zgasimy światło, zaczną świecić, więc będą nawiązywały do tej tajemnicy Boga, że mogą być w życiu naszym sytuacje bardzo trudne i ciemne, ale warto też i w nich zobaczyć piękno i dobro — zauważyła Honorata Wojczyńska. – Dotykamy tutaj pewnej tajemnicy, takiego sekretu, którego doświadczamy w życiu, ale też na poziomie bardziej duchowym, w relacji do Boga — dodała autorka na zakończenie.
Następnie wypowiedziała się Barbara Tomczyk, która jest jedną z uczennic Honoraty Wojczyńskiej. Uczennica powiedziała, że Szkoła Pisania Ikon zawsze stanowi formę rekolekcji, zmagania się z różnymi trudnościami oraz nawiązania relacji ze świętymi postaciami. Kobieta stwierdziła, że ikona jest „widzialną Ewangelią, widzialnym znakiem niewidzialnie promieniującej obecności Boga”. – Obcowanie z ikoną wszystkich nas praktycznie skłania do refleksji nad trudnościami ludzkiej egzystencji, nie tylko nas, piszących ikony, ale również i wszystkich tych, którzy je oglądają — zauważyła uczennica.
Ks. Jacek Kurzydło wskazał na koniec na okolicznościowe katalogi, wydane z okazji wystawy i zaprosił wszystkich do jej obejrzenia. Rozpoczęła się ona mocnym akcentem ciemności.
Wystawę Honoraty Wojczyńskiej i Uczennic „Ciemność nadmiarem światła, inspiracje ikoną” można oglądać od 27 marca 2025 roku do 4 maja 2025 roku w Muzeum Archidiecezjalnym Kardynała Karola Wojtyły w Krakowie.
