Na początku głos zabrał dyrektor Muzeum Archidiecezjalnego Kardynała Karola Wojtyły, ks. Jacek Kurzydło, który powitał wszystkich zebranych, a zwłaszcza organizatorów i twórców wystawy, duchownych i osoby konsekrowane. Powiedział, że jest to jej druga odsłona, ponieważ po raz pierwszy została ona zaprezentowana w Muzeum Archidiecezji Warszawskiej we współpracy z Muzeum Księdza Jerzego Popiełuszki. – Kraków zasłużył na to, by w ten sposób upamiętnić ks. Jerzego – podkreślił i przypomniał, że czterdziesta rocznica śmierci błogosławionego księdza jest okazją, by jeszcze lepiej poznać tę postać. – Dzięki temu scenariuszowi wystawy udało mi się zobaczyć, jakie jest źródło jego siły, jego mocy tego, że dla wielu stał się ikoną. Ikoną nie tylko Solidarności, ale ikoną dla milionów Polaków. Można tę ikoniczność przenieść na wspólnotę Kościoła, bo dzięki jej wyniesieniu do chwały ołtarzy, ogłoszeniu go błogosławionym stał się również dla nas, ludzi wierzących ikoną – podkreślił kapłan i wskazał, że duchowość bł. Jerzego narodziła się w konkretnym miejscu i czasie. – Tej wystawy nie kończymy na pogrzebie, na obrazach czy zdjęciach, które pokazują jego grób, ale idziemy o krok dalej. Ksiądz Jerzy żyje. Ksiądz Jerzy przechodzi przez trudny moment apokalipsy i jest w niebie – dodał. Stwierdził, że to kompletna wystawa o kimś, kto jest bardzo istotny, a także niezwykłe dzieło sztuki. – To temat, który jest dla mnie ważny i powinien kształtować narodową tożsamość, a jednocześnie cieszę się, że został ukazany w taki sposób, że jest to dla mnie do przyjęcia, bo niestety do ludzi młodych musimy mówić już trochę innym językiem niż dziesięć czy piętnaście lat temu. Dlatego ta wystawa, można powiedzieć, jest dla wszystkich – zaznaczył.

Następnie wypowiedzieli się autorzy scenariusza wystawy. Dr Łukasz Kossowski przypomniał okoliczności powstania wystawy, którą współtworzył ze swym synem Rafałem oraz synową. – Chcieliśmy zdynamizować narrację samej ekspozycji, którą Państwo za chwilę będą mieli okazję obejrzeć, a więc poprowadziliśmy ją kulturowo – to narracja główna. Złożona jest z wypowiedzi księdza Jerzego Popiełuszki, z jego notatek, dzienników, wygłoszonych homilii. W ten sposób sam ksiądz przeprowadza nas przez całą ekspozycję, tworząc jej narrację. Natomiast kontrnarrację stanowią cytaty z donosów pracowników komunistycznych Służb Bezpieczeństwa na księdza Jerzego – wskazał i powiedział, że wystawę tworzą zarówno fotografie, cytaty, jak i dzieła sztuki. – Nie chodzi o monolog autorów scenariusza i zaproponowanie widowni i publiczności jego odczytania, ale chodzi o doprowadzenie do takiej sytuacji, gdzie widz wstępujący w przestrzeń tej wystawy ma szansę osobiście porozmawiać z księdzem Jerzym – mówił.

– Staraliśmy się zbudować, poszukiwać takiego języka, który byłby zrozumiały dla współczesnego odbiorcy – przyznał Rafał Kossowski i wskazał na trzy instalacje, umieszczone na wystawie, które były tworzone w dialogu z rodziną bł. ks. Jerzego. Powiedział, że ważnym elementem jest także muzyka, artefakty takie jak buty, w których ksiądz został porwany i przedmioty osobiste błogosławionego. Rodzina ks. Jerzego udostępniła autorom wystawy np. zdjęcia z podróży do Stanów, na których widać jego radość życia. Rafał Kossowski mówił, że nie chcieli zakończyć wystawy wyłącznie na śmierci błogosławionego i zaprosił wszystkich do przestrzeni nieba. – Nie pamiętamy na co dzień o niebie, nie oszukujmy się, nie myślimy o nim, jak to cudownie będzie, jak skończy się świat. A tam jest to niebo, do którego jesteście zaproszeni wszyscy. I tam również jest Jerzy, który znowu kieruje do nas kilka bardzo mocnych słów – zakończył.