- Módlmy się w intencjach Zgromadzenia Sióstr Sercanek, o nowe powołania do ich rodziny zakonnej, aby ich charyzmat mógł ubogacać Kościół w następnych pokoleniach – mówił kardynał Stanisław Dziwisz w Sanktuarium św. Jana Pawła II w trzecią rocznicę beatyfikacji Matki Klary Ludwiki Szczęsnej, współzałożycielki Zgromadzenia Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego.
Na początku homilii, kardynał przypomniał biografię Ludwiki Szczęsnej, która po wstąpieniu do zgromadzenia przybrała imię zakonne Klara. Urodziła się w zaborze rosyjskim 155 lat temu. W wieku 17 lat opuściła dom rodzinny i zarabiała na życie jako krawcowa. Razem z biskupem Janem Sebastianem Pelczarem założyła w Krakowie Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego i została jego pierwszą przełożoną generalną.
Kardynał odniósł się do usłyszanego w Liturgii Słowa fragmentu księgi Pieśni nad Pieśniami, podkreślając, że największym charyzmatem w życiu błogosławionej Matki Klary była miłość.
– Ostatnie słowo należy do miłości, bo to dzięki ukrzyżowanej miłości i zmartwychwstaniu Jezus Chrystus odniósł decydujące zwycięstwo nad mrocznymi siłami zła, grzechu i śmierci. Wiedziała o tym dobrze błogosławiona Matka Klara. Dlatego wybrała Jezusa i poszła Jego drogą miłości i służby.
Skomentował również słowa Ewangelii o Marii i Marcie i zauważył, że Matka Klara, przez kontemplację i działalność, łączyła w swojej działalności obie postawy ewangelicznych kobiet.
– Cała rzecz polega na harmonijnym połączeniu tych obu rzeczywistości – miłości Boga i bliźniego, modlitwy i pracy. Przykładem takiej postawy jest właśnie ideał życia zapisany w konstytucjach Zgromadzenia Sióstr Sercanek.
Na zakończenie, wspomniał Jana Pawła II i jego bliskie kontakty z Siostrami Sercankami, z którymi współpracował już w krakowskiej kurii, a potem, podczas trwania pontyfikatu, w Watykanie.
Zgromadzenie Służebnic Najświętszego Serca Jezusowego, zwane sercankami, zostało założone 15 kwietnia 1894 roku przez biskupa Józefa Sebastiana Pelczara (kanonizowanego w 2004 roku) i Matkę Klarę Ludwikę Szczęsną (beatyfikowaną w 2015 roku). Duchowym znakiem zgromadzenia jest symbol zranionego serca Chrystusa, a źródłem życia duchowego – kontemplacja miłości Bożej, objawionej w Najświętszym Sercu Pana Jezusa.
Joanna Folfasińska | Archidiecezja Krakowska
Fot. Joanna Adamik | Archidiecezja Krakowska