Fryderyk kardynał Jagiellończyk, syn Kazimierza Jagiellończyka i Elżbiety Austriackiej. Zatwierdzony przez papieża na stolicę krakowską 2 V 1488, objął rządy 24 I 1489. Po wyborze przez kapitułę gnieźnieńską został zatwierdzony jako tamtejszy arcybiskup z zatrzymaniem biskupstwa krakowskiego i równocześnie mianowany kardynałem. Fryderyk zabiegał jeszcze o inne stolice biskupie, aby wzmocnić dynastię jagiellońską, ale bezskutecznie. Jako arcybiskup gnieźnieński odbył 6 synodów diecezjalnych i tyleż prowincjalnych. Dbał o podniesienie moralne duchowieństwa. Czcił świętych, w Krakowie zaprowadził święta liturgiczne św. Anny i św. Łucji. Wydawał drukiem nowe mszały i brewiarze. Kościół Wszystkich Świętych w Krakowie podniósł w 1490 do godności kolegiaty. Razem z matką Elżbietą i bratem Janem Olbrachtem przygotował wspaniały relikwiarz na głowę św. Stanisława, ukończony w 1504. Fryderyk zmarł w 35 roku życia 14 III 1503 i został pochowany przed wielkim ołtarzem katedry krakowskiej. Jego brat król Zygmunt I położył na grobie Fryderyka wspaniałe epitafium, odlane przez Piotra Vischera w Norymberdze.