Jan kardynał Puzyna, kniaź z Kozielska, h. Ogińczak, z sufragana lwowskiego mianowany biskupem krakowskim 7 X 1894. Ingres odbył się 17 II 1895 i zaraz przystąpił do restauracji katedry krakowskiej, która została na nowo otwarta w 1901. Na Podzamczu wybudował gmach seminarium duchownego i w 1901 przeniósł kleryków od misjonarzy na Stradomiu do nowego budynku. Kardynałem prezbiterem, tyt. śś. Witalista i Towarzyszy, został kreowany 15 IV 1901. Na konklawe w 1903 założył w imieniu cesarza Franciszka Józefa veto przeciw wyborowi na papieża kardynała Rampoli. Nie popularny, zrażał sobie społeczeństwo krakowskie takimi decyzjami, jak odmówienie przyjęcia prochów Juliusza Słowackiego na Wawel, nie zezwoleniem na mszę polową w dniu postawienia Pomnika Grunwaldzkiego (1910) i wielu innymi. W 1907 założył Muzeum Diecezjalne, rozumiał też znaczenie ochrony zabytków sztuki. Zmarł 8 IX 1911 i pochowany został w katedrze krakowskiej w kaplicy Bodzentyńskiej.