Jan Muskata biskup krakowski, polityk okresu walk o zjednoczenie Królestwa Polskiego na przełomie XIII i XIV wieku, stronnik królów Czech i Polski Wacława II i Wacława III oraz zagorzały przeciwnik Władysława Łokietka. Jan Muskata przyszedł na świat około 1250 roku we Wrocławiu. Jego ojcem był mieszczanin, bogaty patrycjusz, właściciel kramu na rynku wrocławskim, w którym handlował m.in. egzotyczną przyprawą korzenną – gałką muszkatołową. Od jej łacińskiej nazwy urobiono przydomek przyszłego biskupa krakowskiego, a podobiznę owej gałki umieszczono w herbie biskupa obok trzech koron. Jan Muskata był więc z pochodzenia Ślązakiem, potomkiem mieszczanina, przybysza z Niemiec. Karierę duchowną ułatwiło Janowi Muskacie wysokie wykształcenie. Studiował na uniwersytecie w Bolonii, gdzie uzyskał tytuł magistra sztuk wyzwolonych i słuchał wykładów z prawa. Jego pierwsze godności kościelne to beneficja kanonika katedralnego we Wrocławiu i Krakowie oraz archidiakona w Łęczycy. Wypłynął na szerokie wody w czasie głośnego sporu o immunitet, jaki toczyli ze sobą biskup wrocławski Tomasz II i tamtejszy książę – Henryk IV Probus. Muskata był posłem biskupa Tomasza do Rzymu, a następnie mediatorem w konflikcie, cenionym i nagradzanym przez obie strony. W Rzymie załatwił sobie bardzo dochodowe i ważne stanowisko – papieskiego kolektora świętopietrza na Polskę. Nawiązał też współpracę z potężnym władcą Czech, Wacławem II, któremu oddał nieznane bliżej przysługi w czasie sporu z poprzednim biskupem krakowskim – Prokopem.