Marcin Szyszkowski, herb Ostoja. Był koadjutorem (1603) i wkrótce biskupem łuckim, potem płockim (1607). Przeniesiony do Krakowa został 17 X 1616. Pasterz surowy, gorliwy kaznodzieja, pionier katechetyki polskiej. Za jego czasów mnożą się w diecezji fundacje klasztorne. W 1621 do Zakliczyna nad Dunajcem przybyli franciszkanie reformaci. W Krakowie pojawiły się dwa nowe zakony żeńskie: Anna Lubomirska założyła na Gródku klasztor sióstr dominikanek, a pani Czeska utworzyła fundację dla założonych przez siebie prezentek. Wdzięczny Bogu za zwycięstwo nad Turkami pod Chocimiem (1621) zaprowadził mszę św. dziękczynną (1623) i nad grobem św. Stanisława zaczął budować konfesję z najkosztowniejszych materiałów (1624-1629). Przy kościele franciszkanów zbudował kaplicę Męki Pańskiej (1625) dla arcybractwa, które założył, będąc jeszcze kanonikiem krakowskim. Akademia słynie wtedy z protestacji Najmanowicza (1627) i fundacji Sebastiana patryca z Pilzna, historiografa katedry (Historiographus Petricianus 1621). Szyszkowski zmarł 30 IV 1630 i pochowany został pod kaplicą św. Stanisława. Administratorem diecezji po śmierci biskupa został Piotr Dębicki, dziekan krakowski.