Piotr Wysz, mianowany biskupem krakowskim 19 XII 1392. Powiernik królowej Jadwigi i obrońca jej dobrego imienia. Dzięki królowej Jadwidze w katedrze w 1393 powstało kolegium psałterzystów. Za Wysza wybudowano w 1397 na Piasku (na przedmieściu krakowskim Garbary) klasztor karmelitów, a sam biskup fundował kościół parafialny w Bolechowicach pod Krakowem. W 1397 na skutek starań królowej papież Bonifacy IX zezwolił na założenie wydziału teologicznego w Krakowie. Królowa zaś umierając w 2 lata później (1399) zapisała kosztowności na odnowienie działalności Uniwersytetu Krakowskiego, który założony w 1364, upadł. Biskup Wysz był egzekutorem testamentu królowej. W 1405 na Kazimierzu osiedlili się kanonicy lateraneńscy. Piotr Wysz wyjechał w 1408 na sobór pizański i odwiedził Ziemię Świętą. Zwolennik reformy Kościoła, autor m. innymi traktatu Speculum Aureum. Na skutek intryg Witolda Wysz został w 1412 przeniesiony na stolicę poznańską, gdzie zmarł 30 IX 1414.