Arka Pana, 13 IX 2019
Wprowadzenie
Dziękuję Księdzu Proboszczowi za zaproszenie mnie do wspólnej modlitwy w tej wyjątkowej świątyni, w dwudziestą siódmą rocznicę koronacji papieskimi koronami figury Matki Bożej Fatimskiej.
Jestem przekonany, że dzisiaj w sposób szczególny towarzyszy nam duchowo św. Jan Paweł II. Wiemy dobrze, jak bardzo jego pasterska posługa w Krakowie związała się z bieńczycką parafią i świątynią Matki Bożej Królowej Polski. Początkowe dzieje tej wspólnoty parafialnej to fragment większej historii zmagań o prawo do wolności i wyznawania wiary w Boga w ustroju, który nie przewidywał dla Niego miejsca w tak zwanym socjalistycznym mieście oraz w życiu ludzi, którzy to nowe miasto tworzyli. To oni upomnieli się o Boga, o świątynię, o krzyż. Wspierał ich w tych zmaganiach Metropolita Krakowski Karol Wojtyła.
Dziękuję dziś Opatrzności, że miałem przywilej służyć Kościołowi u boku tego wielkiego Pasterza. On również tutaj, nie wiedząc o tym, przygotowywał się do jeszcze większych zadań, jakie czekały na niego od dnia wyboru na Stolicę św. Piotra, czterdzieści jeden lat temu. To już coraz bardziej odległa historia, ale przecież cały czas żywa w naszych sercach. Powinniśmy tę historię przekazywać nowemu pokoleniu Polek i Polaków, również w naszym mieście i w tej Parafii.
Obecność Matki Bożej Fatimskiej w bieńczyckiej świątyni i parafii jest zrozumiała. Ona w pamiętnym roku bolszewickiej rewolucji objawiła się pokornie małym dzieciom w zagubionej wiosce portugalskiej, aby wezwać świat do modlitwy i pokuty. Ona również ocaliła życie Jana Pawła II po zbrodniczym zamachu z 13 maja 1981 roku, a więc w rocznicę swoich objawień. Święty Papież był do końca przekonany, że Jej zawdzięcza ocalenie, aby dalej służył Kościołowi i światu, wnosząc swój niepodważalny wkład w obalenie bezbożnego i totalitarnego systemu w Polsce i w naszej części Europy. Cieszy nas, że ukoronowana Pani Fatimska jest tutaj świadkiem wiary, nadziei i miłości swoich wiernych dzieci.
Powierzmy w tej Eucharystii Bogu wszystkie nasze sprawy osobiste, rodzinne i społeczne. Przez orędownictwo Matki Chrystusa i wstawiennictwo św. Jana Pawła II prośmy Boga, by Nowa Huta i Polska pozostała wierna Krzyżowi
i Ewangelii.
Przeprośmy teraz Boga za nasze niewierności
i grzechy, byśmy z czystym sercem słuchali słowa Bożego
i sprawowali Najświętszą Ofiarę.
+ Stanisław kard. Dziwisz