WIELKI TYDZIEŃ
Obrzędy Wielkiego Tygodnia, tzn. błogosławienie palm i procesję w Niedzielę Palmową oraz uroczystą liturgię Świętego Triduum Paschalnego, można sprawować we wszystkich kościołach i kaplicach publicznych. Wypada jednak, aby tylko wtedy urządzać je w kościołach nieparafialnych i w kaplicach, jeżeli mogą być godnie sprawowane, tzn. z odpowiednią liczbą duchowieństwa i ministrantów, z możliwością wykonania przynajmniej niektórych części śpiewanych i z dostatecznym udziałem wiernych (zob. List ŚP).
I nieszp. i Mwn.: z Niedzieli Palmowej
** Of. wł.
Msza: wł., „Wierzę”, Pf. własna
Przepisy obrzędowe na Niedzielę Palmową:
1. Podczas oficjum, błogosławienia palm i procesji oraz wszystkich Mszy św. tej niedzieli używa się szat liturgicznych koloru czerwonego.
2. We wszystkich Mszach św. tej niedzieli obchodzi się pamiątkę uroczystego wjazdu Pana Jezusa do Jerozolimy, mianowicie przez procesję albo uroczyste wejście przed główną Mszą św., albo wejście zwykłe przed innymi Mszami św. Wejście uroczyste, lecz nie procesję, można powtórzyć przed Mszami św., które zwykle odprawia się z większym udziałem ludu.
3. Gdy odbywa się procesja lub uroczyste wejście, wtedy błogosławi się również palmy.
4. Do procesji kapłan ubiera ornat lub kapę.
5. Po procesji albo uroczystym wejściu opuszcza się akt pokuty, względnie pokropienie wodą święconą na początku Mszy św., i odmawia się od razu kolektę. Dalej Mszę św. odprawia się jak zwykle.
6. We wszystkich Mszach św. z udziałem ludu można wziąć albo trzy czytania, albo jedną lekcję i Pasję, albo tylko samą Pasję; we wszystkich tych wypadkach wolno czytać nawet krótszy tekst Pasji. W Mszach św. bez udziału ludu trzeba czytać wszystko.
7. Historię Męki Pańskiej czyta się bez świec i bez okadzania oraz oddawania czci i znaczenia księgi krzyżem świętym. Czyta diakon lub – gdy go brak – sam kapłan. Mogą ją czytać także lektorzy świeccy, z tym że w miarę możności słowa Chrystusa powinien czytać sam kapłan. Tylko diakoni, nikt inny, przed czytaniem Męki proszą kapłana o błogosławieństwo, jak zwykle przed Ewangelią.
Iz 50, 4-7
Ps 22(21), 8-9. 17-18a. 19-20. 23-24
Flp 2, 6-11
Łk 22, 14-23, 56 lub Łk 23, 1-49
† ks. Bolesław Góral (1998)
