Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Jeżeli najbardziej niewinne i bezbronne dziecko
nie może czuć się bezpiecznie w jakimś społeczeństwie,
wówczas już nikt bezpiecznie czuć się w nim nie może!
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Życie człowieka jest święte od pierwszej chwili jego poczęcia.
Nigdy i nikomu nie wolno się na nie porywać.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Ludzie ratują wartość pieniądza, ale nie umieją ratować wartości życia.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Wartość życia ludzkiego jest suwerenną domeną Boga,
bo Bóg unosi się nad życiem ludzkim i przeznaczeniem.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Wartość życia ludzkiego jest niezależna od stopnia rozwoju tego życia.
Nawet przed narodzeniem istotowo wartość człowieka jest równie wielka jak po urodzeniu.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Tam, gdzie Bóg powiedział: „Żyj!”,
tam człowiek nie ma prawa powiedzieć: „Umieraj!”.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Tylko dziecko może być radością życia domowego i więzi dwojga serc,
właściwego celu ich bytowania, pracy, poświęceń i wyrzeczeń osobistych.
Rozważanie wprowadzające
Bezkompromisowość Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego w obronie najwyższych wartości ściągała na niego ataki i nienawiść tych, którzy chcieli wyrwać Boga z serc Polaków, zniewolić umysły i złamać sumienia. Wyszydzano, kpiono i atakowano go z wielu stron. Zarzucano mu zacietrzewienie, zacofanie, konserwatyzm. Ośmieszano jego Maryjną pobożność, nazywając ją pogardliwie „ludową”. Zarzucano mu tzw. „mieszanie się w politykę” i wzniecanie konfliktów. Jednak głośno wypowiadane przez niego słowa prawdy, szczególnie prawdy o człowieku, jego prawie do życia, wolności i godności, powoli przebijały się do świadomości społecznej i budziły sumienia ludzkie.
Święty Jan Paweł II powiedział o Prymasie Tysiąclecia: Wgłębił się ten opatrznościowy Pasterz współczesnych pokoleń w naszej Ojczyźnie głęboko w myśl Kościoła, wsłuchał w bicie jego serca, w jego posłannictwo i sam stał się posłannictwem. Przeprowadził Kościół w Polsce z pierwszego do drugiego tysiąclecia chrześcijaństwa. Tak jak przeprowadzał go szczęśliwie i wielokrotnie poprzez wiele momentów trudnych i poniekąd decydujących dla życia polskiego Kościoła i Narodu. A moc swą i światło czerpał z głębokiego, dziecięcego wprost nabożeństwa i z miłości ku Tej, która w Częstochowie z „dawna Polski jest Królową”. Był on siłą Narodu, a jego siłą był Naród, na który patrzę z miłością i szacunkiem. Powiedział on, że św. Wojciech i św. Stanisław stworzyli dla Kościoła w Polsce szczególny styl, i że z tym stylem mu do twarzy. Jest to styl wierności. Wierność Chrystusowi, Jego Matce, Kościołowi, Stolicy Apostolskiej. Jest to także styl wierności własnemu Narodowi, braciom i siostrom. Styl wierności najwyższym wartościom za najwyższą cenę (św. Jan Paweł II, Watykan, 5 II 1983).
Kard. Stefan Wyszyński był tego wszystkiego świadom. Widział nade wszystko zagrożenia, jakie czyhają na małżeńską i rodzinną wspólnotę. Nie mógł pozostać tego biernym obserwatorem. Zagrożenia te dotyczyły głównie istotnych funkcji pełnionych przez rodzinę polską, które ona spełniała i powinna była spełniać, jeżeli naród miał zapewnić sobie bezpieczną przyszłość (por. F. Adamski, Małżeństwo i rodzina w Polsce powojennej. Główne tendencje przeobrażeń, [w:] J. Krucina (red.), Jakość życia. Człowiek w cywilizacji technicznej, Wrocław, 1977, s. 89). Wspomniane zagrożenia przyjmują w nauczaniu Prymasa Polski bądź charakter zewnętrznego zorganizowanego działania, wymierzonego w jej istotne funkcje, bądź też wynikają ze zmian, które zaszły w dziedzinie mentalności i postaw członków rodziny polskiej. Prymas Polski dostrzegał trudności i niebezpieczeństwa, na jakie napotykało życie rodzinne w ówczesnej sytuacji społecznej i dlatego wytrwale walczył o prawa rodziny oraz o warunki jej zdrowego rozwoju.
Wstęp
W kończącym się dziewiątym tygodniu nowenny przed uroczystością beatyfikacji Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego w tajemnicach radosnych polecamy Bogu sprawę obrony życia nienarodzonych.
Mówiąc o życiu, Sługa Boży usilnie namawiał najpierw rodziców katolickich do rozważania wielkości ich posłannictwa. Mówił: Największa godność waszego powołania, wasz udział w posłannictwie samego Boga, wyraża się w tym, że jak Bóg jest Ojcem wszelkiego życia, tak i was powołał do tego, abyście przekazywali życie dzieciom Bożym… Bóg jest najwyższym współpracownikiem rodziców, a rodzice są współpracownikami Boga samego. Ukazanie rodziców jako współpracowników Boga jest w nauczaniu Prymasa Tysiąclecia o tyle ważne, że ukazuje, iż jest On Ojcem, czyli tym, który daje życie i nie opuszcza tego życia, lecz odtąd pielęgnuje je i wspomaga.
Tak też zdaniem Sługi Bożego mają czynić rodzice. Dar rodzicielstwa zobowiązuje ich do zrodzenia, wychowania i religijnego kształtowania sumień swych dzieci. W swoim nauczaniu, kard. Stefan Wyszyński dawał rodzicom przykład Matki Boga. Prosił, aby rodzice starali się ją naśladować, gdyż wtedy wszystko będzie na swoim miejscu; nawoływał, aby o swym potomstwie myśleli w kategorii błogosławionego owocu żywota swojego, tak jak Maryja, która umiłowała Błogosławiony Owoc Żywota (kard. Stefan Wyszyński, Rodzice, nadeszła Wasza godzina, Jasna Góra, 15 VIII 1961, [w:] KPA, t. 9, s. 30).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, chcemy wytrwać wierności przyrzeczeniom, jakie składaliśmy w Ślubach Jasnogórskich Narodu Polskiego: Przyrzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd wszyscy staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecka i każdej kołyski. Przyrzekamy Ci stać na straży nierozerwalności małżeństwa, bronić godności kobiety (kard. Stefan Wyszyński, Śluby Jasnogórskie Narodu Polskiego, Jasna Góra, 26 VIII 1956).
TAJEMNICA I – ZWIASTOWANIE NAJŚWIĘTSZEJ MARYI PANNIE
Anioł Jej odpowiedział: «Duch Święty zstąpi na Ciebie i moc Najwyższego osłoni Cię» (Łk 1, 35).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, zaskoczona usłyszałaś, że dla Boga nie ma nic niemożliwego. Znakiem takiej rzeczywistości i Bożego działania stała się Elżbieta, Twoja podeszła w latach krewna, w której poczęło się życie.
Czcigodny Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński przemawiając do rodziców katolickich w Warce w 1961 roku, podkreślał, że dziecko jest dziełem samego Boga. Mówił: Nie mówcie, Dzieci Boże, że jesteście tylko synem czy córką Anny i Józefa, Zofii i Wacława, Barbary i Jana, i tak dalej. Pierwej anieżeli wasze istnienie związane było z rodzicami, związane było z miłującą wolą Stwórcy. Wy jesteście z wielkiej miłości Boga, który postanowił powołać Was z niebytu do życia, w określonym czasie. Każdy z nas ma początek w odwiecznej myśli Bożej. A ponieważ Bóg nie ma kresu, i Jego dzieci nie mogą mieć kresu (kard. Stefan Wyszyński, Do rodziców katolickich, Warka, 7 V 1961).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, daj, byśmy umieli kochać i ochraniać każdą rodzinę: ojca, matkę i ich poczęte dziecko.
TAJEMNICA II – NAWIEDZENIE ŚW. ELŻBIETY
Gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Maryi, poruszyło się dzieciątko w jej łonie (Łk 1, 41).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, Twój Syn, znajdujący się pod Twoim sercem, wraz z Tobą wędruje do Ain Karem, do domu Elżbiety i Zachariasza. Jako poczęty w Twoim łonie bierze aktywny udział w spotkaniu. Podobnie i sześciomiesięczny Jan Chrzciciel, który porusza się z radości, co bardzo dobrze rozumie jego matka Elżbieta. Jakże wielka radość Świętych Matek!
W trzecim roku Wielkiej Nowenny (1959/1960), poświęconym życiu nienarodzonych, Prymas Tysiąclecia głośno wołał w Uroczystość Bożego Narodzenia: Kościół podnosi potężny głos w obronie życia Polaków. I tego głosu nie obniży! Będzie wołał coraz głośniej, coraz potężniej, coraz nieustępliwej! Otrzeźwiejcie! Obudźcie się! Ratujcie życie! (kard. Stefan Wyszyński, Warszawa, 25 XII 1959). A trzy lata wcześniej na Jasnej Górze mówił: Wartość życia ludzkiego jest suwerenną domeną Boga, bo Bóg unosi się nad życiem ludzkim i jego przeznaczeniem. Ponieważ człowiek nie bierze prawa do życia ani od rodziców, ani od społeczeństwa. A więc ani rodzina, ani społeczeństwo nie mają prawa przekreślać życia czy pozwalać komukolwiek na przekreślanie go, bo prawo do życia jest wyższego rzędu (kard. Stefan Wyszyński, Jasna Góra, 2 XII 1956).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, prosimy, by polskie rodziny były czyste, pełne radości i otwarte na dar życia.
TAJEMNICA III – NARODZENIE PANA JEZUSA
Kiedy tam przebywali, nadszedł dla Maryi czas rozwiązania (Łk 2, 6).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, wraz z Tobą, z Józefem, Aniołami, Pasterzami i Mędrcami ze Wschodu, klękamy przed Boskim Oblubieńcem, Jezusem Chrystusem, który jest prawdziwym Bogiem i prawdziwym Człowiekiem. Matko nasza i Pani, chcemy razem z Tobą adorować Boga, Dawcę Życia.
Gdy 27 kwietnia 1956 roku uchwalono w Sejmie ustawę o przerywaniu ciąży. To wydarzenie było jednym z najbardziej bolesnych doświadczeń życia Prymasa: w jego Ojczyźnie dzieci nienarodzone pozbawiono wszelkich praw… W cztery miesiące po uchwaleniu ustawy, w święto Matki Bożej Częstochowskiej, na Jasnej Górze zgromadziło się ponad milion wiernych oraz 1500 kapłanów i odczytano tekst Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego, w których zostały powzięte konkretne zobowiązanie: Święta Boża Rodzicielko i Matko Dobrej Rady. Przyrzekamy Ci z oczyma utkwionymi w żłóbek betlejemski, że odtąd staniemy na straży budzącego się życia. Walczyć będziemy w obronie każdego dziecięcia i każdej kołyski równie mężnie, jak nasi ojcowie walczyli o byt i wolność narodu, płacąc obficie krwią własną. Gotowi jesteśmy raczej śmierć ponieść, aniżeli śmierć zadać bezbronnym. Dar życia uważać będziemy za największą łaskę Ojca wszelakiego życia i za najcenniejszy skarb Narodu (kard. Stefan Wyszyński, Śluby Jasnogórskie Narodu Polskiego, Jasna Góra, 26 VIII 1956).
Mając na uwadze to bolesne legislacyjne doświadczenie, dnia 15 marca 1964 roku Sługa Boży mówił z kolei do lekarzy warszawskich: Nie istnieje żadna racja, dla której wolno byłoby zabić bezbronnego i niewinnego człowieka: ani racja ekonomiczna, ani „państwowa racja stanu” – żadna! (kard. Stefan Wyszyński, Przemówienie do lekarzy warszawskich, Warszawa, 15 III 1964).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, spraw, by każde rodzące się dziecko było przyjmowane z radością i miało pełne – także prawne – możliwości prawidłowego rozwoju.
TAJEMNICA IV – OFIAROWANIE PANA JEZUSA W ŚWIĄTYNI
Przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu (Łk 2, 22).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, wraz z Józefem chcesz wypełnić przepisy Prawa Mojżeszowego, przynosząc swojego Syna do świątyni, aby Go ofiarować Bogu Ojcu. Ty doskonale wiesz, że Twój Syn należy do Boga. Nikt z ludzi nie jest Jego właścicielem. Podobnie jak w odniesieniu do każdego życia ludzkiego.
Kard. Stefan Wyszyński regularnie spotykał się w Pałacu Arcybiskupów Warszawskich przy ul. Miodowej z lekarzami, przyjeżdżającymi do stolicy z różnych stron Polski. Usiłowano wypracować jak najpełniejszy plan ratowania Narodu przed konsekwencjami zgubnego aktu prawnego dozwalającego na aborcję. Prymas Tysiąclecia mówił pewnego razu: Co człowiek może uczynić przeciwko życiu? Może sprawić, że z kilkutygodniowego bytu, który się powoli kształtuje, nie powstanie wielki człowiek, myśliciel, nauczyciel Narodu, a może jego wybawca czy dowódca, może przyszły ojciec czy matka. Te dzieje mogą być przerwane. Powiedziałem: przerwane są dzieje. Ale nieprzerwane jest istnienie. Sam Bóg, który postanowił istnienie człowieka, stanie w jego obronie. Tam, gdzie Bóg powiedział: żyj – tam człowiek nie ma praw powiedzieć; umieraj (kard. Stefan Wyszyński, Warszawa, 27 XII 1959).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, prosimy, aby Polska ochroniła prawo każdego człowieka do życia od poczęcia do naturalnej śmierci.
TAJEMNICA V – ZNALEZIENIE JEZUSA W ŚWIĄTYNI
Czemuście mnie szukali? Czy nie wiedzieliście, że powinienem być w tym, co należy do mego Ojca? (Łk 2, 49).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, z wielkim bólem serca wraz z Józefem szukałaś przez trzy dni dwunastoletniego Jezusa. Ewangelista Łukasz przekazał nam jednak, że Jezus nie zginął bez śladu, ale że Wy szukaliście go w nieodpowiednim miejscu. Gdy gubi się obecność Boga, wszystko traci sens. Także walka o życie.
Spotykając się regularnie z lekarzami w Pałacu przy ul. Miodowej i na Jasnej Górze, Prymas Tysiąclecia przypominał, że żaden pacjent nie może im dać więcej praw nad swym ciałem, niż sam posiada, a cóż dopiero mówić o bezbronnych nienarodzonych! Apelował: Matka ma prawo do swego ciała, ale nie ma prawa do poczętego dziecięcia, bo ono jest własnością Boga i narodu (kard. Stefan Wyszyński, Warszawa, 28 XII 1975).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, spraw, by polskie instytucje państwowe nie niszczyły obecności Boga w sercach i sumieniach młodego pokolenia.
Zakończenie
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, Strażniczko budzącego się życia, broniłaś życia Jezusa – jak mawiał Prymas Tysiąclecia – chroniąc się nawet do Egiptu, byle uratować Dziecię przed Herodem (kard. Stefan Wyszyński, Zapiski więzienne, Stoczek Warmiński, 6 I 1954). Sługa Boży podążał za Twoim przykładem i stawał przy Tobie, żeby pomóc Bożej sprawie w każdy możliwy sposób: działaniem, ofiarowaniem cierpienia w intencji nienarodzonych podczas internowania, modlitwą za nich. Twoje, Maryjo, heroiczne męstwo i wrażliwość na człowieka znalazło godnego naśladowcę.
Życie, określane światłością ludzi, Prymas Tysiąclecia uważał za największy dar Boga. Pisał w komentarzu do Ślubów Jasnogórskich Narodu Polskiego: Cały świat woła głosem wielkim: chcę żyć. Rwie się ku życiu zamarzły potok i zeschła trawa, i nagie drzewo. Rozpaczliwym głosem wołają wszystkie szpitale i kliniki: Pozwólcie nam żyć! Ratujcie moje życie! To Bóg, wiecznie żyjący wszczepił w nas potężną wolę zachowania życia. Nie tylko opór psychiki ludzkiej broni życia. Sam Bóg przez Swe pozytywne prawo stanął na straży życia. Tak wielka jest wartość życia, że Ojciec Życia, Bóg Najwyższy zabezpieczył je w ustroju świata, w prawie przyrodzonym, w instynkcie samozachowawczym, w Dekalogu, w kodeksach prawa wszystkich narodów, w głosie sumienia polskiego. Bo idzie przecież o wielkie dobro dla życia doczesnego ludzi. O wielkie dobro rodzin i narodów, o wielkie dobro dla życia nadprzyrodzonego (kard. Stefan Wyszyński, W światłach tysiąclecia, ss. 133-135).
Kiedy Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński mówił o wielkiej wartości życia, również życia nienarodzonych, kiedy przedstawiał je jako najwyższe dobro każdego człowieka, dodawał: Życie nienarodzonych to życie dzieci Bożych; to, co się z Boga narodziło, znajduje się w Ojcu Wszechmogącym naturalną ochronę. Ta wielka rzesza zda się wołać: «Ojca mamy w niebie, który czuwa nad nami i który upomina się za nami». Takie głosy nie mogą zamilknąć! (kard. Stefan Wyszyński, W światłach tysiąclecia, s. 137).
Rozważanie kończące
Kończąc dziewięciotygodniową nowennę przygotowania do beatyfikacji Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, wsłuchajmy się w słowa św. Jana Pawła II o Prymasie Tysiąclecia: Jakże wiele należałoby powiedzieć i napisać o tej niezwykłej postaci. Postać i dzieło okupione tyloma cierpieniami znajduje także swój najpełniejszy wymiar – zarówno w historii Kościoła jak i Narodu – gdy nie przestajemy powtarzać: „Boga, który zawsze żyje, przyjdźcie, adorujmy; Boga, który prawdziwie żyje, przyjdźcie, adorujmy”, razem z tym, który hasło całego swego biskupstwa i pasterzowania wyraził w słowach „Soli Deo”. Niezwykłe bogactwo ducha, jakiego w ciągu tylu lat byliśmy świadkami. Bogactwo to wyrażało się w umiłowaniu Kościoła w Duchu Świętym oraz w szczególnym synowskim oddaniu względem Oblubienicy Ducha Świętego i Matki Kościoła. Stał się za naszych czasów, w ciągu trzydziestolecia swego pasterzowania, autentycznym świadkiem Chrystusa wśród ludzi, stał się nauczycielem i wychowawcą w duchu całej prawdy o człowieku. Ucząc zaś i pasterzując, starał się na podobieństwo Chrystusa i Jego Matki służyć ludziom i Narodowi, których dobry Bóg postawił na drodze jego posłannictwa. Jako nieustraszony rzecznik człowieka oraz jego nienaruszalnych praw w życiu osobistym rodzinnym, społecznym i narodowym, stał się zmarły Prymas szczególnym przykładem żywej miłości Ojczyzny i musiał być policzony jako jeden z największych mężów w jej dziejach. Tego to Męża, przez Boga nam w swoim czasie posłanego, oddaliśmy Bogu, gdy nadszedł czas wypełnienia dni jego ziemskiego bytowania. A słusznie uczucia żalu po jego stracie zamieniliśmy nade wszystko w modlitwę wdzięczności i uwielbienia dla Boga samego.
Śp. kard. Stefan Wyszyński słusznie nazwany został Prymasem Tysiąclecia. Jemu to bowiem przypadło w udziale przeprowadzić Kościół w Polsce poprzez próg tej wielkiej rocznicy, która nie tylko dla Kościoła, ale także dla całego Narodu posiada podstawowe znaczenie. Tysiączna rocznica chrztu, przyjętego w 966 roku przez pierwszego historycznego władcę Polski, była czymś więcej niż tylko przypomnieniem wydarzenia dziejowego z przeszłości – stała się ona nade wszystko wielkim świadectwem tożsamości, łączności pokolenia w wymiarach dziesięciu stuleci, zapoczątkowując tysiąclecie u źródeł tej samej wielkiej prawdy o człowieku, rodzinie i społeczeństwie, której Kościół nie przestaje być ewangelicznym szafarzem i sługą (św. Jan Paweł II, Orędzie do Polaków, Poliklinika Gemelli, 28 V 1981; .św. Jan Paweł II, List, Poliklinika Gemelli, 2 VII 1981).