Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Przypominamy prawa człowieka: prawo do bytu i życia,
prawo do Boga, prawo do prawdy, prawo do miłości.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Każdy na to zasługuje i każdy ma do tego prawo,
aby go kochać „od stóp do głów”, to znaczy sięgać nie tylko do jego twarzy,
ale i do jego nóg – do nóg człowieka.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Mamy nieustannie poświęcać siebie dla innych,
jak Chrystus poświęcił siebie za nas.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Prawo do wolności trzeba zachować i ochronić,
a przez to obronić godność człowieka jako istoty rozumnej i wolnej;
trzeba umieć się poświęcać i składać ofiary.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Walczyć będziemy w obronie każdego dziecka i każdej kołyski.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Nie wolno tworzyć „dziejów bez dziejów”;
nie wolno zapomnieć o tysiącleciu naszej ojczystej i chrześcijańskiej drogi.
Módlmy się.
Boże w Trójcy Świętej Jedyny, Ty w swojej niewypowiedzianej dobroci powołujesz ciągle nowych apostołów, aby przybliżali światu Twoją Miłość. Bądź uwielbiony za to, że dałeś nam opatrznościowego Pasterza Stefana Kardynała Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia.
Boże, źródło wszelkiej świętości, spraw, prosimy Cię, naucz nas wiernie kochać Ojczyznę i każdego człowieka, broniąc jego godności i praw, przebaczając wrogom, zło dobrem zwyciężając.
Za przyczyną Sługi Twojego Stefana Kardynała, który wszystko postawił na Maryję i Jej zawierzył bez granic, błogosław nam i naszym rodzinom w trwaniu przy Chrystusie i Jego Ewangelii. Amen.
Cytat z nauczania Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego:
Kościół wydobył potężną naukę o godności ludzkiej,
której trzeba bronić przez miłość, jaką winniśmy mieć ku każdemu człowiekowi.
Rozważanie wprowadzające
Spotykamy się ponownie na wspólnej modlitwie przed wyniesieniem do chwały ołtarzy Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, Prymasa Tysiąclecia. W kończącym się trzecim tygodniu zwracaliśmy szczególną uwagę na prawa człowieka.
Pierwsze przesłanie, wynikające z życia i nauki kardynała Wyszyńskiego, to prawda o wielkiej bezwarunkowej godności człowieka – dziecka Bożego. Zdaje się, Najmilsze dzieci – mówił Prymas Tysiąclecia – że stanęliśmy na jakimś ogromnym zakręcie dziejowym, kiedy trzeba bardzo dużo mówić o wysokiej godności człowieka, aby zrozumiano, że człowiek przerasta wszystko, co może istnieć na świecie prócz Boga (Stefan Kardynał Wyszyński Prymas Polski, Kimże jest człowiek, że go tak uwielbiasz?, [w:] Tenże, Idzie nowych ludzi plemię. Wybór przemówień i rozważań, Poznań–Warszawa, 1973, s. 6).
Najwyższą wartością na ziemi jest człowiek – uczył nas wytrwale kardynał Wyszyński. I to każdy człowiek. Chociażby powstawały – mówił – coraz to nowe filozofie i militarystyczne potęgi zmaterializowanego świata, pragnące w proch zetrzeć człowieka i całe jego człowieczeństwo, pozostanie zawsze prawdą Rodziny ludzkiej, że najważniejszy na ziemi jest człowiek. I nic go unicestwić nie zdoła! Chociażby leżał w żłobie, na gnoju, okazując się w całej swej nędzy. Jeżeli już zaistniał – jest i pozostanie największą wartością i nieśmiertelną potęgą na ziemi. Chociaż byśmy przegrali życie w oczach świata i świat by się nas wyrzekł, skazując na śmierć, jak łotrów na ukrzyżowanie – jest to ocena świata. Bóg przekreśla wyrok świata – „winien jest śmierci” – i ogłasza swój Boży wyrok – „Dziś jeszcze będziesz ze Mną w raju”. Prawda o wielkiej wartości człowieka, osoby ludzkiej stanowi – według kardynała Wyszyńskiego – fundament ładu społecznego na świecie (Tamże, ss. 13-14).
Wstęp
W tajemnicach radosnych, w kończącym się drugim tygodniu nowenny przed uroczystością beatyfikacji Czcigodnego Sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego, polecamy prawa człowieka.
Prymas Tysiąclecia głosił bezwarunkową, najwyższą na ziemi wartość człowieka. Upomniał się o człowieka, o jego prawdziwą godność. Uważał, że ratunkiem dla ludzkości na dziś jest uwierzyć w boskie pochodzenie człowieka. W przeciwnym wypadku życie potoczy się w kierunku eksperymentu na człowieku, w imię jego tzw. „dobra”, w kierunku konsumpcji tego, co człowiek wytworzył.
Ksiądz Prymas szanował każdego człowieka. W homilii wygłoszonej 24 lipca 1977 roku w Warszawie stwierdził: Człowiek, którego widzę, to wielki świat woli, myśli, pragnień, dążeń i ambicji. To jest żywy człowiek! Ogromna pozycja wszystkich możliwości. Nie wolno zagubić człowieka w tłumie. Trzeba go eksponować. Trzeba widzieć człowieka całego, aby ani myślą, ani sercem, ani pogardą nie odtrącać go od siebie. Trzeba delikatnie chodzić koło każdego człowieka, niemalże na palcach, bo to «punkt» napełniony przez Stwórcę wszystkimi wartościami pochodzącymi od Niego (kard. Stefan Wyszyński, Homilia, Warszawa, 24 VII 1977).
Dziękując Bogu za dar życia Sługi Bożego, Prymasa Tysiąclecia, powinniśmy poznawać go również jako rzecznika i apostoła chrześcijańskiego humanizmu, który wyraził się w całym bogactwie jego osobowości i czułej wrażliwości na sprawy ludzkie. Bogate dziedzictwo, które nam zostawił jako dojrzały owoc swego życia, przyjmujemy z wdzięcznością oraz jako zobowiązanie. Chcemy, aby trwało i aby Kościół w naszej Ojczyźnie i Naród Polski były mocne tym dziedzictwem. W modlitwie zanoszonej o beatyfikację Prymasa Tysiąclecia znalazły się słowa: Boże, pomnij, jak kochał każdego człowieka, broniąc jego godności i praw (Modlitwa o beatyfikację Sługi Bożego Stefana kardynała Wyszyńskiego). Wrażliwość na człowieka przenikała całe jego myślenie teologiczne, społeczne, moralne i narodowe.
TAJEMNICA I – ZWIASTOWANIE PAŃSKIE
Na to rzekła Maryja: «Oto ja służebnica Pańska, niech mi się stanie według twego słowa!» (Łk 1, 38).
Maryja wypowiadając słowa: «Oto ja służebnica Pańska» (Łk 1, 28a), potwierdziła Boży plan i otworzyła się na jego realizację w całym swoim życiu. Podobne zdarzenie nie miało precedensu w historii świata i nigdy więcej się nie powtórzyło.
Czcigodny Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński jednoznacznie stwierdza: Musi się w nas rozpocząć głębokie szukanie prawdy przede wszystkim w naturze człowieka. Poznać naturę człowieka, poznać ją głęboko i całkowicie, zrozumieć kim jest właściwie człowiek – to wielki ratunek dla świata współczesnego (kard. Stefan Wyszyński, Kimże jest człowiek, opr. Instytut Prymasowski Ślubów Narodu, Warszawa, 1987, s. 22).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, dziękujemy Ci za to, że Twój Sługa kard. Stefan Wyszyński jest dla nas wzorem w rozumieniu nas samych i bliźnich oraz w wypełnianiu powierzonych nam zadań i wiernego trwania przy Bogu – czasami wbrew trudnościom egzystencjalnym i przeszkodom życiowym.
TAJEMNICA II – NAWIEDZENIE ŚWIĘTEJ ELŻBIETY
Wydała ona okrzyk i powiedziała: «Błogosławiona jesteś między niewiastami i błogosławiony jest owoc Twojego łona» (Łk 1, 42).
Na słowa pozdrowienia Maryi Duch Święty napełnił Elżbietę. Ona wykrzyknęła z radości. Wiedziała, co stało się w życiu Maryi. Wyrażała zdziwienie i niedowierzanie, że Matka Pana przychodzi i rozmawia z nią.
W trosce o człowieka, o jego godność życia, Prymas Tysiąclecia wzywał do przezwyciężania i walki ze zniechęceniem i ogólną apatią: Człowiek czy społeczeństwo, które z założenia rezygnuje z obrony swych praw do prawdy, sprawiedliwości, miłości i pokoju czy służby – odstępuje od podstawowych wartości osoby ludzkiej, w wyniku czego wartości te zostają przyhamowane, albo też zanikają i przestają funkcjonować (kard. Stefan Wyszyński, Homilia, Wrocław, 16 VIII 1980).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, dziękujemy Ci za to, że Twój Sługa kard. Stefan Wyszyński wzywa nas do troski o bliźniego i do tego byśmy przezwyciężali i zmagali się z bezczynnością i biernością; że wskazuje nam – zabieganym, zatroskanym, niespokojnym – jak przyjmować do swojego życia Boga, który zawsze chce wyprowadzać nas z bezsensu życia.
TAJEMNICA III – NARODZENIE PANA JEZUSA
«Dziś w mieście Dawida narodził się wam Zbawiciel, którym jest Chrystus, Pan» (Łk 2, 11).
Chrystus przyszedł na świat w ciszy i pokorze. Pojawił się na peryferiach wielkiego świata, w miasteczku, o którym mało kto słyszał w rzymskim imperium. Bóg poprzez Wcielenie zjednoczył się z każdym człowiekiem. Każda istota ludzka uzyskała nieskończoną godność dziecka Bożego. O wartości człowieka nie decyduje stopień zamożności, klasa społeczna, z której się wywodzi, rasa, iloraz inteligencji czy stan zdrowia, ale jego człowieczeństwo.
Czcigodny Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński mówił: Godność ludzka jest wartością powszechną, nie zależy od zasług człowieka, od stopnia inteligencji, od statusu społecznego, majątku, ani od zajmowanego stanowiska. Wynika ona z faktu, że jesteśmy dziećmi Bożymi. Każdego człowieka Bóg powołał do życia i bez granic umiłował. Dlatego każdy człowiek jest świętością. Każdy, absolutnie każdy, bez względu na jakiekolwiek obciążenia, zasługuje na szacunek (kard. Stefan Wyszyński, Kimże jest człowiek, opr. Instytut Prymasowski Ślubów Narodu, Warszawa, 1987, s. 86).
Maryja, Matka Boga-Człowieka, dziękujemy Ci za to, że, Twój Sługa kard. Stefan Wyszyński ukazał nam jasny dowód tego, że Bóg stał się Dzieckiem – że oddał się z ufnością w nasze ręce – abyśmy mogli Go kochać; że przyjmując narodzone w betlejemskiej grocie Dziecię, możemy być pewni, że nie utoniemy w powodzi zła, ale zło dobrem zwyciężać będziemy (por. Rz 12, 21).
TAJEMNICA IV – OFIAROWANIE PANA JEZUSA W ŚWIĄTYNI
Duch Święty spoczywał na nim i objawił mu, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego (Łk 2, 26).
Maryja dokładnie wiedziała, co robi, ponieważ dobrze znała proroctwa na temat przyjścia Mesjasza, a nadto doskonale czuła, co przeżywał jej Syn. Oddała Bogu Ojcu całą siebie i swój najdroższy skarb – Jezusa. A Jezus po raz pierwszy spotkał się ze swoim ludem w osobach Symeona i Anny, którzy w Dziecięciu rozpoznali Zbawcę. Zapłonęło dla nich „światło świata”, jakim był Jezus Chrystus.
Prymas Tysiąclecia w czasie uroczystości koronacyjnej Królowej i Gaździny Podhala w Ludźmierzu powiedział: Dzisiaj wszyscy, w rodzinie, na wsi i w mieście, na ulicy i w warsztacie pracy, w zagrodzie domowej, w urzędzie i biurze, w małym miasteczku, czy też w olbrzymich stolicach – wszyscy muszą przeniknąć się duchem szacunku dla człowieka i obrony praw osoby ludzkiej. Nie może być pokoju ani w rodzinie, ani w narodzie, ani między narodami i państwami, jeżeli nie będą uszanowane podstawowe prawa człowieka: prawo do prawdy, do wolności, do sprawiedliwości i szacunku i prawo do miłości (kard. Stefan Wyszyński, Z hołdem u Królowej Podhala. Koronacja Matki Bożej Ludźmierskiej na Królową Podhala, Ludźmierz, 15 VIII 1963).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka dziękujemy Ci za to, że, Twój Sługa kard. Stefan Wyszyński wskazywał nam, że mamy budować trwały szacunek dla człowieka i bronić podstawowych praw osoby ludzkiej. Niech jego nauczanie będzie dla nas impulsem do tego, byśmy byli dla innych małym promykiem światła i wyprowadza nasz umysł z mroków ciemności ku prawdziwej światłości.
TAJEMNICA V – ZNALEZIENIE PANA JEZUSA W ŚWIĄTYNI
Wrócili do Jerozolimy szukając Jezusa, ale dopiero po trzech dniach odnaleźli Go w świątyni (Łk 2, 45-46).
Rodzice gubią syna w czasie powrotu do nazaretańskiego domu. Wydaje się to nieprawdopodobne, ale tak się stało. Matka Boga zgubiła swoje Święte Dziecko. Święty Józef, ustanowiony Bożym zrządzeniem na małżonka Maryi i opiekuna Jezusa, zgubił swojego adoptowanego Syna.
W 1980 roku we Wrocławiu Czcigodny Sługa Boży kard. Stefan Wyszyński następującymi słowami scharakteryzował współczesną mu, a zagubioną wewnętrznie rzeczywistość: Wytwarza się dzisiaj swoista psychoza lęku i beznadziejności. Istnieją społeczności ludzi zalęknionych, zatrwożonych, którzy do tego stopnia ulegają lękowi, że niekiedy widzą niebezpieczeństwo nawet tam, gdzie ono faktycznie nie istnieje. Nie dostrzegają nawet przemian, które zachodzą w stosowaniu praw człowieka i obywatela i boją się jeszcze wtedy, gdy już powodów do lęku nie ma (kard. Stefan Wyszyński, Homilia, Wrocław, 16 VIII 1980).
Maryjo, Matko Boga-Człowieka dziękujemy Ci za to, że, Twój Sługa kard. Stefan Wyszyński wskazywał swoim życiem na to, że należy szanować godność każdego człowieka, także zagubionego; że trzeba o niego walczyć przez ukazywanie całej prawdy o otaczającym nas świecie. Niech niosące przesłanie nadziei nauczanie Prymasa Tysiąclecia pomaga nam pozostawać wewnętrznie wolnymi, pozostawać sobą w każdej sytuacji życiowej – nawet w warunkach zewnętrznego zniewolenia czy zagubienia.
Zakończenie
Maryjo, Matko Boga-Człowieka, jesteśmy świadomi, jak bardzo potrzeba nam dzisiaj prawdy o bezwarunkowej godności człowieka. Potrzeba nam tej prawdy w życiu osobistym i społecznym, aby obronić się przed beznadziejnością, depresją i poczuciem bezsensu, szukającymi niejednokrotnie oparcia w przemocy i nałogach. Niech autorytet dziedzictwa kard. Stefana Wyszyńskiego przemawia do poranionego pokolenia słowami: Pragniemy już tylko, aby człowiek umiał kochać! Aby umiał zwyciężać przez miłość! Jeżeli nas zdobędzie wielki człowiek, to tylko taki, który będzie miał wielką miłość (kard. Stefan Wyszyński, Homilia, Wrocław, 16 VIII 1980).
