Mszy św. w kościele Matki Bożej Królowej Polski o godz. 18.00 przewodniczył będzie abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski.
Tradycja Liturgii stacyjnej zrodziła się w Rzymie. Przez kilka pierwszych wieków chrześcijaństwa biskup Rzymu nie miał „swojego” kościoła. Katedra biskupa Rzymu została wybudowana dopiero po roku 313 poza terenami zamieszkiwanymi przez chrześcijan. Papież nawiedzał rzymskie kościoły tytularne, by sprawować w nich uroczystą Eucharystię, w której uczestniczyli przedstawiciele wszystkich siedmiu regionów kościelnych Rzymu. Przybycie biskupa Rzymu do lokalnej wspólnoty nadawało Eucharystii szczególnie uroczysty charakter. Drugie „źródło” świątyń stacyjnych to kościoły związane z kultem świętych – szczególnie męczenników.
Liturgiczne „wędrowanie” papieża po rzymskich kościołach nie ograniczało się jedynie do okresu Wielkiego Postu, lecz trwało cały rok obejmując najważniejsze święta i okresy liturgiczne. Tradycja wielkopostnych kościołów stacyjnych była kultywowana w Rzymie aż do początków XIV wieku. Przywrócono ją tam w roku 1979. Liturgię tę podjęło z czasem wiele innych stolic biskupich. Za sprawą abp. Marka Jędraszewskiego, jako ówczesnego metropolity, zaczęto ją sprawować w Łodzi w 2013 r. Obejmując Archidiecezję Krakowską abp Jędraszewski wprowadził ją także pod Wawelem.
Kościołem stacyjnym drugiego piątku Wielkiego Postu jest bazylika św. Witalisa i Towarzyszy męczenników. Świątynia pierwotnie była dedykowana św. Gerwazemu i Protazemu. W 400 roku bogata rzymska matrona ufundowała budowę kościoła w miejscu świątyni poświęconej tym męczennikom. W 499 r. poświęcono ją św. Witalisowi. Przez kolejne stulecia popadała w ruinę, odnowił ją Sykstus IV. W apsydzie znajduje się fresk, przedstawiający drogę na Kalwarię. W ołtarzu głównym jest malowidło prezentujące patronów bazyliki: św. Witalisa, Walerię, Gerwazego i Protazego.
Rzymskiemu kościołowi stacyjnemu drugiego piątku Wielkiego Postu w Krakowie odpowiada kościół Matki Bożej Królowej Polski (Arka Pana). Świątynia jest związana z obroną krzyża przez mieszkańców Nowej Huty w 1960 r. Sprzeciwili się oni planom usunięcia krzyża z Osiedla Teatralnego. 18 maja 1969 r. kard. Karol Wojtyła wmurował pod budowę świątyni kamień węgielny, pochodzący z Bazyliki św. Piotra na Watykanie, 15 maja 1977 r. dokonał jej konsekracji. W tabernakulum znajduje się kamień z Księżyca, który Karol Wojtyła otrzymał od papieża Pawła VI. W środkowej części kościoła umieszczono rzeźbę postaci Chrystusa Ukrzyżowanego pt. „Z życia do życia”, autorstwa prof. Bronisława Chromego.
Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.