Mszy św. w kościele św. Józefa w Krakowie na os. Kalinowym o godz. 18.30 przewodniczył będzie abp Marek Jędraszewski, metropolita krakowski.
Tradycja Liturgii stacyjnej zrodziła się w Rzymie. Przez kilka pierwszych wieków chrześcijaństwa biskup Rzymu nie miał „swojego” kościoła. Katedra biskupa Rzymu została wybudowana dopiero po roku 313 poza terenami zamieszkiwanymi przez chrześcijan. Papież nawiedzał rzymskie kościoły tytularne, by sprawować w nich uroczystą Eucharystię, w której uczestniczyli przedstawiciele wszystkich siedmiu regionów kościelnych Rzymu. Przybycie biskupa Rzymu do lokalnej wspólnoty nadawało Eucharystii szczególnie uroczysty charakter. Drugie „źródło” świątyń stacyjnych to kościoły związane z kultem świętych – szczególnie męczenników.
Liturgiczne „wędrowanie” papieża po rzymskich kościołach nie ograniczało się jedynie do okresu Wielkiego Postu, lecz trwało cały rok obejmując najważniejsze święta i okresy liturgiczne. Tradycja wielkopostnych kościołów stacyjnych była kultywowana w Rzymie aż do początków XIV wieku. Przywrócono ją tam w roku 1979. Liturgię tę podjęło z czasem wiele innych stolic biskupich. Za sprawą abp. Marka Jędraszewskiego, jako ówczesnego metropolity, zaczęto ją sprawować w Łodzi w 2013 r. Obejmując Archidiecezję Krakowską abp Jędraszewski wprowadził ją także pod Wawelem.
Kościołem stacyjnym pierwszego wtorku Wielkiego Postu jest bazylika św. Anastazji. Według tradycji była to parafia św. Hieronima i w bazylice znajduje się kielich, którego używał. Podczas Światowych Dni Młodzieży w 2000 roku była miejscem przechowywania siedmiuset tysięcy hostii. W bazylice odbywa się wieczysta adoracja Najświętszego Sakramentu.
Rzymskiemu kościołowi stacyjnemu pierwszego wtorku Wielkiego Postu w Krakowie odpowiada kościół św. Józefa na os. Kalinowym, który został poświęcony w 2002 roku przez kard. Franciszka Macharskiego. Kamień węgielny pod budowę świątyni pobłogosławił św. Jan Paweł II, podczas pielgrzymki do kraju. W kościele znajduje się obraz św. Joanny Beretty Molli i jej relikwie. Ta świątynia to wotum wdzięczności mieszkańców Nowej Huty za 2000 lat chrześcijaństwa na ziemiach Polski i wyraz troski o wzrastanie w wierze kolejnych pokoleń.
Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.
Aktif ve çalışan fixbet giriş linki ile hemen bağlan