16 lutego o 18.30, bp Robert Chrząszcz odprawi Mszę św. w Bazylice Mariackiej, która jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej Bazyliki św. Jana i Pawła. Po Mszy św. odbędzie się adoracja w ciszy Najświętszego Sakramentu, która potrwa do 21.00.
Kościołem stacyjnym pierwszego piątku Wielkiego Postu jest bazylika świętych Jana i Pawła na Celiusie. Patronami świątyni są święci Jan i Paweł – rodzeni bracia, rzymscy arystokraci, którzy ponieśli śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w IV wieku – są wymieniani w pierwszej modlitwie eucharystycznej. Bazylika została wzniesiona w miejscu silnie związanym ze świętymi – to tu stał ich dom, w którym ponieśli śmierć męczeńską i zostali pogrzebani. Miejsce pochówku świętych braci przyciągało wiernych, przeobrażając je w sanktuarium. Już od roku 595 znane było jako kościół św. Jana i Pawła.
Rzymskiemu kościołowi stacyjnemu z pierwszego piątku Wielkiego Postu w Krakowie odpowiada bazylika Mariacka. To jeden z najważniejszych kościołów Krakowa, wybudowano go w stylu gotyckim w XIV i XV w. W ołtarzu głównym znajduje się ołtarz Zaśnięcia Najświętszej Maryi Panny autorstwa Wita Stwosza. Z wieży mariackiej rozbrzmiewa hejnał, pierwsze wzmianki na jego temat pochodzą z 1392 roku. We wnętrzu tej świątyni modlili się: Świętosław Milczący zwany błogosławionym, św. Faustyna Kowalska, bł. Hanna Chrzanowska oraz św. Jan Paweł II. W murach kościoła Mariackiego pochowana została bł. Zofia Czeska, przy ołtarzu Krzyża Świętego znajdują się relikwie św. Teodora, natomiast przed wejściem odbyła się beatyfikacja bł. Anieli Salawy.
Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.