23 lutego o 18.00, kard. Stanisław Dziwisz odprawi Mszę św. w kościele św. Krzyża w Krakowie, który jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej bazyliki św. Jerzego.
Drugim kościołem stacyjnym jest kościół św. Jerzego na Velabrum – znajduje się w bagnistej dolinie Forum Romanum, gdzie według tradycji umieszczeni zostali w koszyku Romulus i Remus, założyciele miasta. W ósmym wieku papież Zachariasz podarował kościołowi relikwię głowy św. Jerzego.
Rzymskiemu kościołowi św. Jerzego w Krakowie odpowiada kościół pw. św. Krzyża – pochodzi z XIV w., wzniesiono go z kamienia pozostałego po wybudowaniu murów obronnych miasta. Pierwotnie łączył się z zabudowaniami klasztornymi i szpitalem Ducha Świętego. Jest jedynym w Krakowie zachowanym przykładem budownictwa jednofilarowego. W 1962 roku bp Karol Wojtyła wygłosił w nim rekolekcje dla artystów „Ewangelia a sztuka”.
Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.