W poniedziałek, 11 kwietnia o 21.37, w kościele św. Wojciecha który jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej bazyliki św. Praksedy, będzie sprawowana liturgia stacyjna pod przewodnictwem bp. Janusza Mastalskiego.

Bazylika św. Praksedy w Rzymie – kościół tytularny, bazylika mniejsza położona na Eskwilinie. Jeden z najstarszych kościołów w Rzymie, zawierający zespół mozaik w stylu bizantyjskim. W kościele przechowywany jest fragment słupa, przy którym biczowany był Chrystus. Patronką świątyni jest św. Prakseda – rzymianka, która poniosła śmierć męczeńską za wiarę chrześcijańską w I lub II wieku.

Kościół św. Wojciecha na Rynku Głównym – wedle tradycji w tym miejscu miał głosić kazania św. Wojciech, a na pamiątkę tego wydarzenia miał powstać drewniany kościółek.  Obecna romańska świątynia powstała w 2. połowie XI lub na początku XII wieku. Na początku XVII w. budowla uległa barokizacji: podwyższono ściany kościoła, całość budowli nakryto kopułą, wytynkowano romańskie mury oraz wybudowano od strony zachodniej nowe wejście. W ołtarzu głównym znajduje się XVII-wieczną kopię obrazu Matki Boskiej Większej.

Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.