3 marca o 18.00, bp Jan Zając odprawi Mszę św. w kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła, który jest świątynią stacyjną na wzór rzymskiej Bazyliki Dwunastu Apostołów.

Bazylika Dwunastu Apostołów powstała w miejscu kościoła zbudowanego w 560 roku, by uczcić zwycięstwo nad Gotami. Przechowuje się w nim relikwie św. Jakuba i św. Filipa. W ołtarzu głównym znajduje się największy obraz na płótnie w Rzymie, który został namalowany przez Domenica Muratoriego i przedstawia scenę męczeństwa św. Jakuba i św. Filipa. Pod kościołem są katakumby, w których chowano pierwszych chrześcijan.

Kościół Świętych Apostołów Piotra i Pawła ostatecznie ukończono w latach 1605-1619. W jego podziemiach powstaje kolejny panteon narodowy, pochowano tam m.in.: ks. Piotra Skargę, pisarza Sławomira Mrożka, bp. Tadeusza Pieronka. W ołtarzu głównym znajduje się obraz „Wręczenie kluczy św. Piotrowi”, namalowany w 1820 przez Józefa Brodowskiego. W kościele jest najdłuższe w Polsce wahadło Foucaulta. 10 lutego 1904 roku w tej świątyni zawarli sakrament małżeństwa Emilia z Kaczorowskich i podoficer Karol Wojtyła, rodzice św. Jana Pawła II.

Duchowość Liturgii stacyjnej koncentruje się wokół trzech elementów. Pierwszy to pokutny charakter celebracji, dzięki któremu można głębiej przeżyć Wielki Post. Uczestnicy „dnia stacyjnego” słuchają Słowa Bożego, trwają na modlitwie, podejmują post, a w czasie celebracji Eucharystii składają ofiarę na potrzebujących. Ci, którzy pielgrzymują do kolejnych kościołów, przebywają również duchową drogę, która zbliża ich do głębszego przeżycia Paschy Pana. Drugim celem jest ukazanie miasta jako „przestrzeni świętej”, bo wierni gromadzą się na liturgii pokutnej w każdej jego dzielnicy. Trzeci aspekt to przybycie biskupa do wspólnoty. Biskup umacnia uczestników Eucharystii w gorliwym podejmowaniu modlitwy, postu, i jałmużny, a jego obecność jest znakiem jedności Kościoła.