Każda niedziela, zwłaszcza w okresie wielkanocnym, przypomina najważniejszą dla naszej wiary prawdę: Jezus pokonał śmierć. Uczniowie Chrystusa we wszystkich epokach byli i są gotowi głosić to orędzie pełne nadziei, niejednokrotnie ryzykując utratę własnego życia, zdrowia i bezpieczeństwa.

Trudności przeżywane przez pierwotny Kościół są obecne również dzisiaj. Doświadczenia Pawła i Barnaby oraz ich braci, opisywane w I czytaniu (Dz 14, 21b-27), okazują się być podobne do trosk i radości współczesnych chrześcijan. Nic jednak nie potrafi odebrać prawdziwego zachwytu ze spotkania Boga na naszej drodze, o czym przekonuje kl. Mikołaj Krzyżowski z roku III.

Paweł i Barnaba wrócili do Listry, do Ikonium i do Antiochii, umacniając dusze uczniów, zachęcając do wytrwania w wierze, «bo przez wiele ucisków trzeba nam wejść do królestwa Bożego». Kiedy w każdym Kościele wśród modlitw i postów ustanowili im starszych, polecili ich Panu, w którego uwierzyli.

 Potem przeszli przez Pizydię i przybyli do Pamfilii. Głosili słowo w Perge, zeszli do Attalii, a stąd odpłynęli do Antiochii, gdzie za łaską Bożą zostali przeznaczeni do dzieła, które wykonali.

 Kiedy przybyli i zebrali miejscowy Kościół, opowiedzieli, jak wiele Bóg przez nich zdziałał i jak otworzył poganom podwoje wiary.

MG | WSD AK