W Ewangelii słyszymy dziś opowieść o rozmnożeniu chleba. Pokarm i pielgrzymka… To często oznacza głód oraz jego zaspokajanie. A skoro zaspokajanie, to i wspólnotę. Wspólnotę stołu i Eucharystii.
Za Jezusem poszły tłumy. Ludzie masowo oddalali się od domów po to, żeby słuchać Nauczyciela. To był pierwszy rodzaj głodu: pragnienie Słowa Bożego i karmienia się tym, co Bóg ma do powiedzenia człowiekowi. Potem pojawił się głód fizyczny. Pielgrzymi też wychodzą z domu. Idą za Jezusem słuchają Jego słów, tworzą wspólnotę, a w czasie Mszy Świętych karmią się Ciałem Pańskim. Tak jak zgromadzeni pod Kafarnaum odczuwają też głód.
Niesamowite jest to, jak Pan Bóg pokazuje, że z bardzo małych rzeczy robi wielkie cuda: ludzie wystawiają po drodze to co mają (warzywa, owoce), na postojach organizują się parafie po to, żeby dać ludziom, którzy przychodzą coś do zjedzenia. To niby nic, ale właśnie takie drobne gesty potrafią poruszyć ludzkie serca i dać do myślenia.
Playlista rekolekcji „Pielgrzymkowe espresso”