- Ewangelizacja zaczyna się od świadectwa, ponieważ ono rozbudza w ludziach ciekawość Jezusa. Biskup Tadeusz był świadkiem! - mówił o śp. biskupie Tadeuszu Pieronku arcybiskup Grzegorz Ryś podczas Mszy św. pogrzebowej ze złożeniem ciała Zmarłego do krypty w Kościele śś. Apostołów Piotra i Pawła. Eucharystii przewodniczył metropolita krakowski Marek Jędraszewski. W uroczystości obok rodziny i najbiższych wzięli udział m.in. kard. Stanisław Dziwisz, sekretarz generalny Konferencji Episkopatu Polski bp Artur Miziński, wielu biskupów, kapłanów, przedstawicieli świata nauki, mediów, polityki.
We słowie wstępnym, arcybiskup Marek Jędraszewski przypomniał biografię Zmarłego. Śp. biskup Tadeusz urodził się w 1934 w Radziechowach. W latach 1951–1956 był alumnem w Metropolitalnym Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, a jednocześnie, do roku 1954, studiował na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Jagiellońskiego. Święcenia prezbiteratu otrzymał 26 października 1957 roku z rąk administratora apostolskiego w Krakowie i arcybiskupa metropolity lwowskiego Eugeniusza Baziaka. W latach 1956–1960 studiował na Wydziale Prawa Kanonicznego Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, a w latach 1961-1965 kontynuował studia na Wydziale Prawa Cywilnego Papieskiego Uniwersytetu Laterańskiego w Rzymie oraz odbył trzyletnie Studium Roty Rzymskiej, uzyskując w 1965 dyplom adwokata rotalnego. Był wikariuszem w parafii Opatrzności Bożej w Bielsku-Białej, następnie notariuszem w Kurii Metropolitalnej w Krakowie oraz obrońcą węzła małżeńskiego w Sądzie Metropolitalnym w Krakowie. Był również sekretarzem Duszpasterskiego Synodu Archidiecezji Krakowskiej, a następnie sekretarzem I Synodu Prowincji Krakowskiej. W roku 1975 został członkiem Komisji ds. Rewizji Prawa Kanonicznego Komisji Episkopatu Polski, a w 1987 – sekretarzem II Ogólnopolskiego Synodu Plenarnego w Polsce. W latach 1998–2004 był rektorem Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. 25 marca 1992 został mianowany przez Jana Pawła II biskupem pomocniczym diecezji sosnowieckiej. Po złożeniu rezygnacji z funkcji biskupa pomocniczego, biskup Tadeusz Pieronek stał się rezydentem archidiecezji krakowskiej, gdzie objął funkcję delegata Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego do spraw nauki i kultury. W 2005 został mianowany kanonikiem Kapituły Metropolitalnej na Wawelu. Brał udział w procesie beatyfikacyjnym Jana Pawła II.
– Stojąc przy trumnie śp. Księdza Biskupa Tadeusza, modlimy się zatem wezwaniem z dzisiejszej Jutrzni: „Jezu wszechmogący, cierpliwy, posłuszny, cichy i pokorny sercem, ukaż wszystkim ludziom, (a szczególnie Księdzu Biskupowi Tadeuszowi), moc Twojej łagodności” i zechciej przyjąć go do swego Królestwa.
W homilii, arcybiskup Grzegorz Ryś przypomniał, że biskup Tadeusz umarł w Oktawie Bożego Narodzenia – czasie, w którym Słowo Boże szuka ludzi aby, dzięki nim, móc stać się ciałem. Dodał, że biskupa Tadeusza charakteryzują trzy słowa z dzisiejszej liturgii. Pierwsze pochodzi z Listu Świętego Jana Apostoła: „Świat zaś dlatego nas nie zna, że nie poznał Jego.” Arcybiskup podkreślił, że nie da się poznać biskupa Tadeusza bez znajomości i doświadczenia Boga oraz zaznaczył, że jego posługa i misja były inne, wyróżniające się, ale dzięki temu trafiały do wielu. Metropolita łódzki wspomniał, że wielokrotnie odprawiał z nim Msze św. w Wawelskiej Katedrze.
– Najbardziej lubiłem koncelebrować z nim Roraty w Kaplicy Zygmuntowskiej. Zawsze pięknie śpiewał. Wiedział, że Msze św. roratnie się śpiewa, a nie recytuje. Myślę, że nic nie denerwowało go tak bardzo jak nieporządek w liturgii.
Drugie słowo, również z Pierwszego Listu Świętego Jana Apostoła, wyznacza horyzont spotkania z drugim człowiekiem: „Jeżeli wiecie, że Bóg jest sprawiedliwy, to uznajcie również, że każdy, kto postępuje sprawiedliwie, pochodzi od Niego.”
– To, co się liczy, to poziom postępowania. Każdy, kto postępuje sprawiedliwie, narodził się z Boga. To jest pierwszy obszar spotkania.
Arcybiskup pytał, czym jest sprawiedliwość? W odpowiedzi zacytował słowa papieża Franciszka, w których Ojciec Święty definiuje ją jako pełną pokory i troski postawę wobec bezbronnych.
– Każde rzeczywiste dobro jest z Ducha Świętego i potwierdza najgłębszą ludzką godność Bożego syna i córki, kogoś, kto się narodził z Boga. To stwarza nie tylko możliwość spotkania, ale przestrzeń wspólnoty. Takie patrzenie na człowieka stwarza w nas nową ciekawość ludzi. Jesteśmy ciekawi ludzi, którzy czynią dobro i postępują sprawiedliwie. To przełamuje w nas strach przed ludźmi i chowanie się przed nimi za okopami tego, co nazywamy własną tożsamością. Biskup Tadeusz był ciekawy ludzi.
Metropolita łódzki dodał, że biskup Tadeusz uczył się stylu kapłaństwa pozbawionego dystansu w spotkaniu i otwartości na drugiego człowieka od Jana Pawła II. Podkreślił, że rzymskie doświadczenie czasów soborowych pozwoliło mu głębiej zrozumieć Kościół. Zwrócił również uwagę na synodalną działalność Zmarłego, która wyrażała się w silnym poczuciu jedności Kościoła.
Trzecim słowem, charakteryzującym życie biskupa Tadeusza, jest Ewangelia, ukazująca postać Jana Chrzciciela – tego, który poprzedza Jezusa.
– Myślę, że właśnie tak można przeczytać wiele obszarów aktywności biskupa Tadeusza. Kochał takie miejsca, gdzie mógł poprzedzać Jezusa. Takie miejsca w Kościele nazywa się czasem pre-ewangelizacją. Nie od razu mówi się tam o Jezusie, ale dokonuje się najpierw spotkania z wzajemnym zrozumieniem. To ostatecznie otwiera przestrzeń, aby przywołać Jezusa.
Arcybiskup podkreślił, że biskup Tadeusz dzielił się Chrystusem i Jego Ewangelią z dziennikarzami, ludźmi kultury, nauki, polityki i mediów. Przypomniał również o dialogu, jaki Zmarły prowadził między Kościołem a Europą.
– Biskup Tadeusz był świadkiem! – powiedział na zakończenie.
Podczas uroczystości pogrzebowych głos zabrał również rektor Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie ks. prof. Wojciech Zyzak. Zaznaczył, że od 1965 roku wielu studentów mogło słuchać interesujących wykładów biskupa Tadeusza na temat prawa kanonicznego i czytać jego rozprawy naukowe. Podkreślił jego funkcję jako Sekretarza Generalnego Konferencji Episkopatu Polski oraz wkład w ratyfikację konkordatu i unormowanie kwestii kościelnego szkolnictwa wyższego.
– Wiele trzeba by powiedzieć o wkładzie Księdza Biskupa w duchowy, naukowy
i organizacyjny rozwój Uniwersytetu. Wiele o jego szerokich kontaktach ze światem nauki. Dla mnie w tym momencie najważniejsze jest jednak wspomnienie fenomenologii serca Księdza Biskupa, jako dobrego kapłana i człowieka.
Ks. Rektor wspominał dwie sytuacje, w których widział wzruszonego do łez biskupa Tadeusza. Pierwszą była beatyfikacji absolwentów Uczelni: Zbigniewa Strzałkowskiego i Michała Tomaszka w 2015 roku, drugą – troska o los uchodźców.
– Zapamiętamy Księdza Biskupa, jak idąc z Wawelu do centrum miasta, wstępował do rektoratu, by zwyczajnie zapytać, jak żyjemy, co słychać na uczelni, w czym może pomóc. Za tę stałą troskę o nas, pragnę w imieniu całej społeczności Uniwersytetu serdecznie podziękować.
Śp. Bp Tadeusz Pieronek spoczął w krypcie kościoła śś. Piotra i Pawła obok bpa Stanisława Smoleńskiego.
Joanna Folfasińska | Archidiecezja Krakowska
Fot. Joanna Adamik | Archidiecezja Krakowska
Video Katarzyna Katarzyńska | Archidiecezja Krakowska
