Trzy kaplice, które swoim wyglądem nawiązują do Bazyliki Zwiastowania w Nazarecie, Bazyliki Narodzenia Pańskiego w Betlejem i Bazyliki Grobu Pańskiego w Jerozolimie, poświęcił kard. Stanisław Dziwisz podczas nabożeństwa w Wigilię Zesłania Ducha Świętego w krakowskim Sanktuarium św. Jana Pawła II.

Zebranych przywitał kustosz Sanktuarium św. Jana Pawła II, ks. Mateusz Hosaja. Zauważył On powiązanie Zesłania Ducha Świętego oraz Eucharystii z wydarzeniami upamiętnianymi przez kaplice Ziemi Świętej.
– Chcemy, aby ta perspektywa, która dzieje się za ołtarzem, była ciągle w tle wszystkich wydarzeń, które dokonują się tutaj, w prezbiterium, podczas każdej Eucharystii; które są centrum, kerygmą, sensem naszej wiary – mówił.

W programie słowno-muzycznym artyści przypomnieli, co o Nazarecie, Betlejem i Jerozolimie mówi Ewangelia. Nawiązali również do nauczania św. Jana Pawła II z tych miejsc. Następnie kard. Stanisław Dziwisz poświęcił trzy kaplice, znajdujące się za prezbiterium.

Po obrzędzie poświęcenia nadszedł czas przemówień.
– Jestem szczęśliwy, że trzy najważniejsze wydarzenia z historii zbawienia są ujęte w tych kaplicach – mówił o. Zacheusz Drążek OFM, przełożony klasztoru franciszkanów przy Bazylice Grobu Pańskiego w Jerozolimie.

– Teraz pielgrzymi mogą sami przybywać tutaj i nawiedzać niemych świadków wydarzeń sprzed dwóch tysięcy lat – dodał komisarz Ziemi Świętej w Polsce, o. Paschalis Kwoczała OFM.

Całą uroczystość podsumował ks. Mateusz Hosaja.
– Wydarzenia z życia Jezusa to wydarzenia przepełnione tchnieniem Ducha Świętego. To wydarzenia, w których zawsze obecna jest Matka, Maryja – zauważył.

Na zakończenie ks. kardynał odczytał modlitwę o pokój, przypisywaną niekiedy św. Franciszkowi:

O Panie, uczyń z nas narzędzia Twojego pokoju,
abyśmy siali miłość, tam gdzie panuje nienawiść;
wybaczenie, tam gdzie panuje krzywda;
jedność, tam gdzie panuje rozłam;
prawdę, tam gdzie panuje błąd;
wiarę, tam gdzie panuje zwątpienie;
nadzieję, tam gdzie panuje rozpacz;
światło, tam gdzie panuje mrok;
radość, tam gdzie panuje smutek.
Spraw, abyśmy mogli nie tyle szukać pociechy, co pociechę dawać;
nie tyle szukać zrozumienia, co rozumieć;
nie tyle szukać miłości, co kochać;
albowiem dając – otrzymujemy,
wybaczając – zyskujemy przebaczenie,
a umierając – rodzimy się do wiecznego życia.
Przez Jezusa Chrystusa Pana naszego. Amen.

FOTORELACJA

Dawid Bujas OFMConv | Archidiecezja Krakowska