Do Niedzieli Miłosierdzia w Kościele trwa oktawa Wielkanocy. Poszczególne dni oktawy mają, podobnie jak Niedziela Zmartwychwstania, rangę uroczystości. Dlatego w tym czasie nie obowiązuje piątkowa wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych.

Nazwa „oktawa” pochodzi od łacińskiego słowa oznaczającego liczbę osiem. Chodzi o osiem dni świętowania ważnego dla Kościoła misterium. Kościół chce w ten sposób podkreślić rangę i ważność uroczystości. Po Soborze Watykańskim II w obrządku rzymskim zachowane zostały tylko dwie formalne oktawy: Wielkiej Nocy i Bożego Narodzenia.

Zwyczaj przedłużania najważniejszych świąt chrześcijańskich jest bardzo dawny. Jako pierwsza zrodziła się oktawa Zmartwychwstania Pańskiego. W tym czasie odbywały się nabożeństwa i katechezy dla nowo ochrzczonych dorosłych. Po przyjęciu chrztu w Noc Paschalną konieczne było wtajemniczenie (tzw. mistagogia) w pełniejsze rozumienie tajemnicy zbawienia (co działo się właśnie w oktawie).

Dni oktawy Wielkanocy mają, podobnie jak Niedziela Zmartwychwstania, rangę uroczystości. Okres ośmiu dni traktowany jest jak jeden dzień, jako jedna uroczystość. Dlatego w oktawie Wielkanocy nie obowiązuje piątkowy post.

W te dni codziennie śpiewamy „Gloria” i wielkanocną sekwencję „Niech w święto radosne”. Na Mszach św. czytane są także perykopy o spotkaniach Zmartwychwstałego, m.in. z Marią Magdaleną, z uczniami idącymi do Emaus, z uczniami nad jeziorem Genezaret.

Ostatnim dniem oktawy Wielkanocy jest Biała Niedziela. Niegdyś w ten dzień neofici ochrzczeni podczas rzymskiej Wigilii Paschalnej, odziani w białe szaty podarowane im przez gminę chrześcijańską, szli w procesji do kościoła św. Pankracego, by tam uczestniczyć w Eucharystii. Św. Jan Paweł II ustanowił tę niedzielę świętem Miłosierdzia Bożego – zgodnie z wizjami św. Siostry Faustyny Kowalskiej.