Gdzie pielgrzymują wadowiccy parafianie 16 dnia każdego miesiąca? Co obrazuje unikatowa polichromia znajdująca się w bazylice? Czym św. Jan Paweł II inspiruje młodych? Parafia pw. Ofiarowania Najświętszej Maryi Panny w Wadowicach to kolejny punkt naszej podróży po archidiecezji.
Pierwsza informacja o kościele w Wadowicach pojawia się w 1325 r. Mała, drewniana świątynia początkowo była filią parafii w Mucharzu, a następnie włączono ją do parafii w Woźnikach. W 1440 r. oraz w 1726 r. kościół został zniszczony przez pożar. Na nowo odbudowano go w latach 1792-1798, a w 1808 r. został konsekrowany przez bp. Andrzeja Rawę-Gawrońskiego. Ważnym wydarzeniem w historii tej świątyni było podniesienie jej do rangi bazyliki mniejszej, którego dokonał Jan Paweł II w 1992 r.
Pierwotnie świątynia nosiła wezwanie Wszystkich Świętych. Dzięki staraniom ówczesnego proboszcza, ks. Michała Zamoyskiego, papież Grzegorz XVI zmienił je na Ofiarowanie Najświętszej Marii Panny. Być może jest to związane z cudownym obrazem Matki Bożej Nieustającej Pomocy, który znajduje się w jednej z kaplic. Warto wspomnieć, iż w 1999 r. obraz ten został ukoronowany przez Ojca Świętego.
Proboszczowie wadowickiej parafii podejmowali i nieustannie podejmują działania, które pomagają w rozwijaniu kultu św. Jana Pawła II oraz przypominaniu jego nauczania. W kościele znajduje się wiele elementów oraz przestrzeni, które przywołują postać naszego Ojca Świętego. W jednej z kaplic stoi kamienna chrzcielnica ze złotą pokrywą, zwieńczoną krzyżem, przy której 20 czerwca 1920 został ochrzczony Karol Wojtyła. Polichromia zdobiąca ściany kościoła, która powstała z inicjatywy ks. Jakuba Gila, wcześniejszego proboszcza, przedstawia papieskie nauczanie zawarte w encyklikach, adhortacjach i listach apostolskich, które zilustrowane są za pomocą scen biblijnych.
19-letnią parafialną tradycją są już comiesięczne pielgrzymki na Apel Jasnogórski do Częstochowy. Jak wyjaśnia ks. Gil, pomysł ten został zaczerpnięty od Jana Pawła II, największego pielgrzyma. Na jego wzór parafianie wraz z księżmi odwiedzali europejskie sanktuaria. W 2001 r. ks. Krzysztof Główka zaproponował ks. Gilowi, by 16 dnia każdego miesiąca pielgrzymować na Jasną Górę. 16 października 2002 r. odbył się pierwszy wyjazd. Podczas Mszy św. i modlitw przed Matką Bożą parafianie nieustannie prosili o łaski dla Ojca Świętego, a po jego śmieci wymadlali wyniesienie go na ołtarze. Gdy został ogłoszony świętym, główną intencją pielgrzymki stało się dziękczynienie za ten wielki dar. Mimo pandemii parafianie nie zrezygnowali z tej modlitwy.
Ks. Jarosław Żmija, aktualny proboszcz, wskazuje, że jego celem jest także rozszerzenie kultu Sług Bożych Emilii i Karola Wojtyłów. Każdego 10 dnia miesiąca w kościele odbywa się nabożeństwo w intencji rodzin i małżeństw za wstawiennictwem św. Jana Pawła oraz jego rodziców. Data ta nie jest przypadkowa, bowiem 10 lutego zawarli oni sakrament małżeństwa w kościele śś. Piotra i Pawła w Krakowie.
Jak opowiada ks. Żmija, kościół ten oraz Jan Paweł II są mu bliscy od bardzo wielu lat. –Chodziłem do liceum w Wadowicach, w ławce przy chrzcielnicy się modliłem. Moje powołanie w jakiś sposób tu dojrzewało. A potem był szczególny znak w mojej rodzinie. Tata jest szewcem i robił buty papieżowi. Zdarzyło mi się mu je zawozić. Było to szczególne spotkanie, które zostaje w pamięci. To są takie chwile, które zostają w człowieku, mimo że czas leci – mówi kapłan.
Ks. Gil dzieli się, iż ciągle dorasta do lepszego poznania Ojca Świętego i jego działalności w Kościele, a także uczy się od niego, jak być blisko Boga i ludzi. Bazylika jest dla niego miejscem, w których doświadcza niezwykłych przeżyć i widzi żywe świadectwo wiary. Wspomniał o grupie młodzieży z USA, która niedawno odwiedziła bazylikę. Po Mszy św. młodzi w skupieniu modlili się. Jedna z dziewczyn wyszła z ławki i położyła się krzyżem na posadzce. Gdy zapytał ją, co przez to chciała wyrazić, odpowiedziała, iż chciała ucałować ziemię, na której urodził się św. Jan Paweł II, bo chce chodzić jego śladami. Zwrócił uwagę również na rodziny z niepełnosprawnymi dziećmi, które modlą się w kościele. – To dziecko tak patrzy się w obraz Matki Bożej, a jego matka, która stoi przy wózku, płacze. Jestem przekonany, ze ona prosi Matkę Bożą, żeby pomogła jej opiekować się tym dzieckiem i żeby wyzdrowiało. Ona tu zdobywa siły i ten chłopak też ma pomoc Bożą – dzieli się. – Widzę też, że niektórzy przychodzą do chrzcielnicy, i tak jak kiedyś Ojciec Święty ją całował, tak oni też całują. Jestem przekonany, że modlą się, by nie stracić wiary. Bo przecież tak łatwo jest pewne skarby stracić, a oni chcą ten skarb dalej posiadać – opowiada ks. Gil.
W życie wspólnotowe parafii zaangażowane są dzieci, młodzież, dorośli, małżeństwa, jak i osoby starsze. Ministranci oraz lektorzy tworzą blisko 40-osobową służbę liturgiczną. Ruch Światło-Życie wraz ze scholą gromadzi blisko 30 osób. Jak wyznaje Julka, grupa ta jest dla niej jak rodzina. Dla Huberta to przestrzeń, gdzie rozwija wiarę oraz talenty, gdyż gra na skrzypcach. Julia dzieli się, iż dzięki wspólnocie ma więcej odwagi i zaznała wiele dobra. – Gdy modliłam się o więcej chrześcijańskich przyjaciół, dowiedziałam się o oazie i postanowiłam dołączyć, bo to szansa dla mnie by poznać więcej ludzi, którzy mają takie same cele. Można tu poznać wiele cudownych osób, które pomogą ci w drodze uświęcenia się i w drodze do Nieba – zachęca oazowiczka. Młodzi zgodnie przyznali, że św. Jan Paweł II inspiruje ich otwartością na innych ludzi.
Parafianie tworzą również Straż Honorową Najświętszego Serca Pana Jezusa. Spotykają się na Mszy św. oraz adoracji w pierwsze piątki miesiąca oraz na modlitwie w intencji kapłanów i powołań w pierwsze czwartki miesiąca. Pani Ludwika wspomina również o godzinie obecności przy Sercu Jezusa. W wybranej przez siebie godzinie dnia członkowie Straży modlą się, ale w różny sposób, gdyż może to być różaniec, adoracja lub wielbienie Serca poprzez pracę czy spotkanie z innymi. Parafianka działa także w chórze czterogłosowym, który uświetnia wszystkie uroczystości kościelne. Podejmuje śpiew również na ślubach, pogrzebach oraz na kolędowaniach.
Podczas spotkań Szkoły Modlitwy św. Jana Pawła II analizowane jest nauczanie papieża. Od niedawna jest to połączone również z kręgiem biblijnym. – Żyję Janem Pawłem II cały czas – mówi pani Emilia.
W parafii działa również wspólnota Godziny Świętej, która prowadzi adorację Najświętszego Sakramentu w pierwszy czwartek miesiąca o 20. – Od razu byłem przekonany, że to dla mnie, że Pan Jezus w wychodzi naprzeciw, żebym jeszcze miał czas wspólnej adoracji. Staram się również sam często Go adorować. Mamy ten przywilej w naszej bazylice, że Pan Jezus jest wystawiony w Najświętszym Sakramencie cały dzień – zachęca pan Tadeusz. Codzienna adoracja Pana Jezusa odbywa się w kaplicy Matki Bożej Nieustającej Pomocy.
Zapraszamy do śledzenia nowych odcinków serii „W koło archidiecezji”, ukazujących bogactwo i różnorodność parafii Archidiecezji Krakowskiej.