Biskup Janusz Mastalski urodził się 4 maja 1964 r. w Krakowie. Po ukończeniu szkoły podstawowej w roku 1979, rozpoczął edukację w X Liceum Ogólnokształcącym im. Komisji Edukacji Narodowej w Krakowie. Maturę zdał w 1983 r., a następnie wstąpił do Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej, rozpoczynając równocześnie studia na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie. Pracę magisterską pt. Międzynarodowe Kongresy Eucharystyczne w latach 1881–1914 i udział w nich Polaków w świetle polskiej prasy katolickiej, napisaną pod kierunkiem ks. dr. hab. S. Koperka, obronił w 1989 r. Po przyjęciu 21.05.1989 r. święceń prezbiteratu, przez dwa lata pracował jako wikariusz w parafii Gdów, a przez kolejne trzy lata w parafii pw. św. Szczepana w Krakowie.
W 1994 r. został skierowany przez kard. F. Macharskiego na studia z zakresu pedagogiki oraz studia doktoranckie. W 1995 r. ukończył podyplomowe studia pedagogiczne w krakowskiej Wyższej Szkole Pedagogicznej, zaś w 1996 r. obronił pracę licencjacką pt. Metody nauczania katechetycznego – próba diagnozy, napisaną pod kierunkiem prof. dr. hab. M. Śnieżyńskiego.
Od 1995 r. jest związany z Uniwersytetem Papieskim Jana Pawła II w Krakowie (wcześniej: Papieska Akademia Teologiczna). Początkowo został zatrudniony jako asystent w Katedrze Pedagogiki na Wydziale Teologicznym. W 1998 r. obronił pracę doktorską pt. Realizacja procesu nauczania katechetycznego, której promotorem był prof. dr hab. M. Śnieżyński. W 1999 r. został adiunktem w tejże katedrze. W 2003 r. obronił pracę habilitacyjną pt. Zasady edukacyjne w katechezie. Również od 2003 r. jest członkiem Polskiego Towarzystwa Teologicznego oraz Polskiego Stowarzyszenia Katechetyków. W 2005 r. został kierownikiem Katedry Pedagogiki Ogólnej, zaś w latach 2006–2010 pracował na stanowisku profesora PAT. Od 2008 r. przez dwie kadencje pełnił funkcję dziekana Wydziału Nauk Społecznych UPJPII, uzyskując w tym czasie tytuł naukowy profesora (2009), a następnie stanowisko profesora zwyczajnego UPJPII (2011). Od 2014 r. był prorektorem ds. studentów i dydaktyki. W trakcie swojej pracy naukowej współpracował także z innymi uczelniami, był ekspertem w Państwowej Komisji Akredytacyjnej oraz konsultorem Rady Naukowej Konferencji Episkopatu Polski. Od lipca 2017 r. pełnił funkcję rektora Wyższego Seminarium Duchownego Archidiecezji Krakowskiej.
Wygłosił ponad 300 rekolekcji w Polsce i zagranicą. Wypromował blisko 400 licencjatów i magistrów, a także 12 doktorów. Jest znanym i cenionym kaznodzieją, a także spowiednikiem.
Dnia 3 grudnia 2018 r. papież Franciszek mianował go biskupem pomocniczym archidiecezji krakowskiej ze stolicą tytularną Noba.
OPIS HERBU
Herb biskupa Janusza Mastalskiego przedstawia na niebieskiej tarczy złoty krzyż, którego trzy ramiona posiadają zakończenia w kształcie lilii, zaś czwarte ramię w dolnej części przyjmuje kształt kotwicy. W centralnym miejscu tarczy, na przecięciu się ramion krzyża umieszczone zostało serce, z którego wydobywają się płomienie. Całość herbu dopełnia krzyż ponad jego tarczą, osłonięty zielonym kapeluszem i zwisającymi po każdej stronie tarczy sześcioma chwostami. Poniżej tarczy herbowej znajduje się złota szarfa z napisem: DOMINUS SPES MEA.
Niebieski kolor tarczy i złote godło odpowiadają barwom heraldycznym archidiecezji krakowskiej, której herb, wywiedziony z tradycji kapituły katedralnej na Wawelu, przedstawia w niebieskim polu trzy złote korony. Biskup Janusz Mastalski w ten sposób wyraża swoją więź z Kościołem krakowskim, w którym urodził się, wzrastał i podjął służbę kapłańską. Do niego również jest posłany przez Ojca Świętego Franciszka jako biskup pomocniczy. Umieszczona na wstędze dewiza Dominus spes mea (Pan moją nadzieją), pochodząca z psalmu 71: Bo Ty, mój Boże, jesteś moją nadzieją, Panie, Tobie zaufałem od młodości (Ps 71,5) jest swoistym programem duchowym nowego pasterza w posłudze temu Kościołowi partykularnemu.
Również pozostałe elementy umieszczone na tarczy herbowej zawierają w sobie przesłanie chrześcijańskiej nadziei. Jest to widoczna kotwica, ale przede wszystkim krzyż, zgodnie ze słowami hymnu O crux, ave, spes unica (Witaj, krzyżu, jedyna nadziejo). Zakończenie trzech ramion krzyża liliami kieruje myśl ku Maryi, Matce Niezawodnej Nadziei, która całą ufność złożyła w Trójjedynym Bogu. Gorejące serce zwraca uwagę na miłość Pana, nieustannie objawianą względem Kościoła. W niej zawiera się sens misterium śmierci i zmartwychwstania Chrystusa, będącego pieczęcią nadziei zbawienia. Jest to zarazem nawiązanie do ikonografii świętego Franciszka Salezego, patrona rocznika, w którego wspólnocie nowy biskup przyjął święcenia prezbiteratu. To również odwołanie do wezwania kaplicy w Wyższym Seminarium Duchownym Archidiecezji Krakowskiej, której patronuje Najświętsze Serce Jezusa. O tym miejscu przypomina także ogólna forma godła herbowego, nawiązująca do motywu występującego na drzwiczkach tabernakulum – serca domu przy krakowskiej ulicy Podzamcze 8, który był miejscem dotychczasowej posługi biskupa Janusza Mastalskiego jako rektora.
