TEKSTY LITURGICZNE NA WSPOMNIENIE BŁ. ANIELI SALAWY, DZIEWICY

BŁ. ANIELI SALAWY, DZIEWICY
9 września

Wspomnienie dowolne

Aniela Salawa urodziła się 9 września 1881 roku w pod­krakowskiej wsi Siepraw. W 1897 roku udała się do Krakowa i pracowała jako służąca. Zrozumiała, że Bóg wskazuje jej drogę całkowitego poświęcenia się dla bliźnich w stanie świeckim i ciągłego wyrzeczenia. Wstąpiła do Trzeciego Zakonu Świec­kiego św. Franciszka i żyła w głębokim zjednoczeniu z Chrys­tusem. Została obdarzona przeżyciami mistycznymi, o których wspomina w Dzienniku pisanym na polecenie spowiednika. Zmarła w Krakowie dnia 12 marca 1922 roku.

Teksty wspólne o dziewicach.

Kolekta

Obdarz nas, Boże, duchem pokory i miłości, którym napełniłeś błogosławioną Anielę, dziewicę, aby jej życie stało się ofiarą żywą, świętą i miłą Tobie, i spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy żyjąc według Ewangelii, stawiali się coraz bardziej podobni do Chrystusa, Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.

Czytania mszalne

Lekcjonarz, t. VI, wydanie drugie, s. 378

LG – Godzina czytań

II czytanie

Z Dziennika błogosławionej Anieli Salawy

(Aniela Salawa, Dziennik, Warszawa 1989, s. 85-87)

W tym stanie tak upokarzającym odpowiem żądaniu Bożemu

Rozważywszy życie swoje, zdaje mi się, że jestem tu, gdzie mnie od maleńkości Pan Bóg wołał, bo jak tylko dobrze świat poznałam, czułam szalony pociąg do cier­pienia i ubóstwa. I tak w duszy czułam zawsze od dziecka, że tylko będąc w najwięcej poniżonym stanie odpowiem łasce Bożej. I dlatego obrałam dobrowolnie stan służącej; być służącą, wzgardziwszy wszelkim szczęściem, które mi się nastręczało, ufna, że w tym stanie tak upokarzającym odpowiem żądaniu Bożemu.

Stąd też wynika, że powinnam szczerym sercem w praktyce ukochać wszelką nędzę, jaka mi się teraz nastręcza, aby móc pociągowi pierwszej z młodych lat gorliwości odpowiedzieć. A tym bardziej powinnam się starać łasce tej odpowiedzieć, że cokolwiek w życiu miałam do znoszenia, choć to było bardzo ciężko, tom zawsze tak czuła, że i więcej jeszcze Pan Bóg od duszy mojej żąda, pomna na te słowa, że: „Nie wyście Mnie wybrali, ale Ja was wybrałem…”

Widzę z tych słów, że widocznie Pan Bóg mię do tej drogi już od maleńkości przeznaczył. I czuję to, że mi absolutnie nie wolno pragnąć łatwiejszej drogi, żeby przez odpowiadanie tej wielkiej łasce wypełniły się na duszy mojej te słowa: „Szczęśliwe oczy, które widzą to, co wy widzicie, i szczęśliwe uszy, które słyszą rzeczy te, które wy słyszycie”.

Wskazówki na drodze przez czas życia, które Pan Bóg tu na świecie pozostawił:

1. W przeróżnego rodzaju potyczkach co do przykro­ści doznanych od ludzi zachować stanowczość, energię umiarkowaną, o ile możności cichość, cierpliwość, po­wolność, spokój, wyrozumiałość dla drugich, a o ile możliwe żądać sprawiedliwości. A jeżeli tak sobie w tym wszystkim postąpię, to ponadto zdać się zupełnie na Pana Boga i starać się wszystkimi siłami nie dopuszczać do duszy żadnego rozgoryczenia.
2. Drugie, że to jest moja droga i cel mojego życia, a tak myśląc będę mogła spokojniej wszystko przyj­mować i z większą korzyścią dla mojej duszy, żebym sobie w godzinę śmierci mogła powiedzieć: „Wszystko wykona­ło się”.

Responsorium Flp 2, 2. 3. 4; 1 Tes 5, 14-15

Z miłością i w pokorze t oceniajcie jedni drugich za wyżej stojących od siebie. * Niech każdy ma na oku nie tylko swoje własne sprawy, ale też i drugich.

Przygarniajcie słabych, a dla wszystkich bądźcie cierpliwi; zawsze usiłujcie czynić dobrze sobie nawzajem i wobec wszystkich, w. Niech każdy.

Modlitwa

Obdarz nas, Boże, duchem pokory i miłości, którym napełniłeś błogosławioną Anielę, dziewicę, aby jej życie stało się ofiarą żywą, świętą i miłą Tobie, i spraw za jej wstawiennictwem, abyśmy żyjąc według Ewangelii, stawiali się coraz bardziej podobni do Chrystusa, Twojego Syna. Który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego, Bóg przez wszystkie wieki wieków.