W sobotnie południe kolejarze po raz 19. zgromadzili się w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia na Eucharystii, którą sprawował abp Marek Jędraszewski.
Na początku homilii arcybiskup podkreślił, iż tylko budowanie życia na trwałym fundamencie, jakim jest Chrystus, zapewnia pokój mimo przeciwności życiowych i zawieruch dziejowych. Następnie odniósł się do Prymasa Tysiąclecia kard. Stefana Wyszyńskiego, który swoje pasterskie posługiwanie oparł na Chrystusie i ukazywał w świecie Boże miłosierdzie.
Gdy kard. Wyszyński dowiedział się o śmierci Bolesława Bieruta, pierwszego sekretarza Partii, po raz kolejny przebaczył mu osobiste uwięzienie oraz prześladowanie Kościoła. Na drugi dzień odprawił w jego intencji Mszę św., prosząc Boga o miłosierdzie dla niego. – W naszej pamięci Kardynał pozostał jako ten, który w sposób niezłomny i jednoznaczny bronił narodu polskiego przed komunizmem i ateistyczną ideologią marksistowską, i równocześnie nie potępiał konkretnego człowieka, nawet największego zbrodniarza – zaznaczył abp Jędraszewski.
Przypomniał również o wielkich rekolekcjach duchowych dla całej Polski przed świętowaniem tysiąclecia chrztu, gdy kard. Wyszyński wystosował wraz z Episkopatem „Orędzie biskupów polskich do biskupów niemieckich” z 1965 r. ze zdaniem: „Przebaczamy i prosimy o przebaczenie”. Uważał on, iż „nie można świętować tak wielkiego jubileuszu chrześcijaństwa w Polsce – obecności krzyża Chrystusowego w naszej Ojczyźnie – bez pojednania nawet z największymi wrogami”. – Przebaczamy, chociaż Niemcy nie prosili nas o przebaczenie. Prosimy o przebaczenie, chociaż winy polskie wobec Niemców były niewspółmierne. Pamiętam z tamtych czasów kampanię nienawiści, jaką komunistyczna władza rozpętała przeciwko polskiemu Episkopatowi, a zwłaszcza Prymasowi. Hasła, które słyszeliśmy każdego dnia: „Nie przebaczamy, nie prosimy o przebaczenie”. Jakby trwałym stanem polskiego ducha miało być „nienawidzimy” – opowiadał metropolita krakowski. Dodał także, iż orędzie to było zaskoczeniem dla społeczeństwa, ponieważ każda polska rodzina została dotknięta nieszczęściami spowodowanymi przez Niemców. – To były wielkie rekolekcje dla całego narodu – czy stoimy po stronie Chrystusa i Jego miłosierdzia, czy pozostajemy w nienawiści i zaciętości. Trwały one kilka miesięcy, aż do 3 maja 1966 r., kiedy w ponad milionowej rzeszy, która zgromadziła się na Jasnej Górze, raz jeszcze śpiewaliśmy Bogu „Te Deum” za Chrystusowy krzyż wznoszący się nad polską ziemią od tysiąca lat i raz jeszcze obierając Maryję Królową Polski za naszą Matkę – wyjaśnił arcybiskup.
Do trwania przy Bożym miłosierdziu wzywała również św. s. Faustyna. W Dzienniczku pisała: „Pomnożyłam swoje wysiłki modlitw i ofiar za drogą Ojczyznę, ale widzę, że jestem kroplą wobec fali zła. Jakże kropla może powstrzymać falę? O, tak. Sama z siebie kropla jest niczym, ale z Tobą Jezu, śmiało stawię czoło całej fali zła i nawet piekłu całemu, Twoja wszechmoc wszystko może”. – Nieustanna konieczność troski o naszą Ojczyznę, ciągła modlitwa za nią, by się ostała, a jednocześnie przesłanie Bożego miłosierdzia. Ci, którzy głoszą światu miłosierdzie Boże, są w stanie powstrzymać falę zła, choć są tylko małymi kroplami – nawiązał do słów s. Faustyny abp Jędraszewski.
– To przesłanie dla nas i dla was, droga kolejarska braci, którzy ze względu na swoją pracę, jesteście obecni w różnych zakątkach naszej Ojczyzny i łączycie nieraz odległe od siebie strony Polski. Łączycie je, chcąc okazywać dobrość, uprzejmość i łaskawość. To wszystko, co wypływa z czysto ludzkiego miłosierdzia, a jednocześnie Bożego, bo nasze miłosierdzie ma być na kształt miłości miłosiernej naszego Ojca, który jest w niebie – zwrócił się metropolita krakowski do kolejarzy. – O taką postawę dla nas wszystkich, o odwagę miłosierdzia w chwilach trudnych, o budowę dobrego jutra naszej Ojczyzny, modlimy się tutaj bardzo gorąco – zachęcił.
Przedstawiciele kolejarzy podziękowali abp. Jędraszewskiemu za obecność i wspólną modlitwę oraz przywołali słowa, które towarzyszą im od pokoleń: “Jezu Chryste, który poleciłeś Matkę Najświętszą świętemu Janowi, poleć nas w trudnej i niebezpiecznej pracy naszego zawodu Bogu Ojcu.”
