W ostatni dzień roku 2022, odszedł do Domu Ojca papież emeryt Benedykt XVI. Społeczność akademicka Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie z wielkim bólem przyjęła tę wiadomość.
Odszedł do Pana Jeden z Cooperatores Veritatis
Odszedł wielki Człowiek, gorliwy Papież i niezwykły Pracownik Winnicy Pańskiej. Powierzamy go w modlitwie naszemu Zmartwychwstałemu Panu i ufamy, że już patrzy na nas razem ze św. Janem Pawłem II z okna Domu Ojca Niebieskiego.
Joseph Ratzinger był powszechnie szanowanym autorytetem naukowym i moralnym. Benedykt XVI stanowił uosobienie przemian posoborowych, które rozpoczęły się w Kościele katolickim w drugiej połowie XX wieku. W Jego osobie skupiała się moc Kościoła, którą umiał odpowiednio wyjaśnić i zastosować. Przez współczesnych był postrzegany jako tytan pracy, a zarazem pokorny pasterz i naukowiec. Wielu doświadczało w Jego obecności powagi i skupienia. To właśnie papież Benedykt XVI 1 maja 2011 roku na placu św. Piotra w Watykanie beatyfikował Jana Pawła II. Kończąc swoją homilię modlił się: błogosławiony jesteś umiłowany Papieżu Janie Pawle II, ponieważ uwierzyłeś. Prosimy, byś nadal umacniał z nieba wiarę Ludu Bożego. Wiele razy z tego Placu i tego Pałacu błogosławiłeś nas! Dziś, prosimy Cię: Ojcze Święty pobłogosław nam! Tym też wyznając wiarę w obcowanie świętych. Ta wyjątkowa celebra łączyła niebo i ziemię i tych wybitnych dwóch papieży naszych czasów.
Dla wspólnoty naszej uczelni ważnym dniem był 19 czerwca 2009 roku, kiedy to decyzją papieża Benedykta XVI, dotychczasowa Papieska Akademia Teologiczna w Krakowie została przekształcona w Uniwersytet Papieski Jana Pawła II. Spełnił on tym samym wolę swojego świętego poprzednika, a nam dał impuls do rozwoju. Druga ważna data dla naszego Uniwersytetu i związana z papieżem Benedyktem XVI to 4 lipca 2015 roku, gdy papież emeryt przyjął tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie. Uroczystość miała miejsce w Castel Gandolfo. Był to hołd i wdzięczność Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI za jego głębokie, niezwykle cenne dla teologicznej refleksji nauczanie o muzyce kościelnej, a także okazywanie przez wiele lat na wszystkich stanowiskach, jakie piastował, szczególnej troski o szlachetne piękno muzyki kościelnej i jej właściwe miejsce w sprawowaniu liturgii. To wówczas powiedział do nas: cieszę się przede wszystkim, że w ten sposób jeszcze bardziej pogłębił się mój związek z Polską, z Krakowem, z ojczyzną naszego wielkiego świętego Jana Pawła II. Bez niego bowiem trudno sobie nawet wyobrazić moją drogę duchową i teologiczną. Swoim żywym przykładem ukazał on nam również, jak mogą się ze sobą łączyć radość wielkiej muzyki sakralnej i zadanie wspólnego uczestnictwa w liturgii, podniosła radość i pokorna prostota celebracji wiary. Do dzisiaj pamiętamy tę wyjątkową uroczystość i jest ona dla naszej uczelni mobilizacją do podążania śladem papieża Benedykta XVI jako robotnicy Winnicy Pańskiej.
Uniwersytet Papieski: Rektor, Prorektorzy, Dziekani, Profesorowie, Pracownicy, Doktoranci i Studenci, w żywej pamięci zachowują tego Wielkiego Papieża, Przyjaciela naszej uczelni, a prosząc Boga w ten szczególny dzień jego przejścia do pełni życia modlimy się: Boże Nieśmiertelny Pasterzu, Ty ustanowiłeś następcą świętego Piotra i pasterzem całego Kościoła Twojego sługę, papieża Benedykta XVI, który tak gorliwie troszczył się o głoszenie Twojej prawdy, spraw, aby w wieczności radował się owocami Twojej łaski i miłosierdzia, których wiernym szafarzem był na ziemi. Amen.
Kraków, 31 grudnia 2022
Dzień przejścia do Domu Ojca papieża emeryta Benedykta XVI
Benedykt XVI ojcem Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie
W uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, 19 czerwca 2009 roku, Ojciec Święty Benedykt XVI pragnąc uhonorować pamięć swego umiłowanego Poprzednika Jana Pawła II podniósł Akademię do godności Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II. W tym dniu, jak stanowi Dekret Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej: „Przychylając się do próśb Najdostojniejszego i Najczcigodniejszego Kardynała Stanisława Dziwisza, Arcybiskupa Metropolity Krakowskiego i Wielkiego Kanclerza Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie Papież Benedykt XVI, dla uczczenia pamięci swojego znakomitego Poprzednika Sługi Bożego Jana Pawła II, postanowił Papieską Akademię Teologiczną w Krakowie podnieść do godności Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie dla rozwijania nauk kościelnych, postanawiając, aby jego organizacja w pełni i w sposób wierny odpowiadała normom kościelnym, przede wszystkim Konstytucji Apostolskiej Sapientia Christiana i dołączonym do niej Rozporządzeniom, przyznając i nadając mu prawa oraz obowiązki, które zgodnie z prawodawstwem kanonicznym przysługują uniwersytetom kościelnym prawnie erygowanym, z zachowaniem innych zasad prawnych, które powinny być przestrzegane, bez względu na jakiekolwiek przeciwne zarządzenia” [ZOBACZ DEKRET].
Benedykt XVI doktorem honoris causa UPJPII
4 lipca 2015 roku grono doktorów honoris causa dwóch krakowskich uczelni powiększyło się o wybitną i znakomitą osobę. Tego dnia bowiem Benedykt XVI, papież emeryt, przyjął tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie i Akademii Muzycznej w Krakowie. Uroczystość miała miejsce w Castel Gandolfo.
Decyzja o przyznaniu tej godności Benedyktowi XVI zapadła na początku 2015 roku, kiedy rektor UPJPII, ks. prof. dr hab. Wojciech Zyzak, i rektor Akademii Muzycznej w Krakowie, prof. dr hab. Zdzisław Łapiński, wystosowali do Benedykta XVI list, prosząc o uczynienie nam zaszczytu przyjęcia tytułów doktora honorowego obu uczelni. List popierający starania uczelni napisał także kard. Stanisław Dziwisz – wielki kanclerz UPJPII. Na początku lutego przyszła odpowiedź od papieża emeryta, który napisał, czyniąc tym samym wyjątek od przyjętej zasady nieprzyjmowania żadnych wyróżnień, odkąd wszedł „w klimat ciszy i ukrycia”:
Jednak propozycja przedstawiona mi przez Akademię Muzyczną w Krakowie i Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie to prawdziwy wyjątek. Jestem świadomy, że moje niewielkie teksty o muzyce kościelnej nie zasługują na takie wyróżnienie. Jednak radość, że mogę w ten sposób na nowo stanąć blisko czcigodnej i umiłowanej osoby świętego Jana Pawła II, jest tak wielka, że nie mogę powiedzieć „nie” w sprawie tego wyróżnienia. Przyjmuję zatem z wdzięcznością i radością doktorat honoris causa ze strony Waszych szanownych Instytucji.
Senaty obu uczelni poprzez swoją decyzję chciały docenić wielki szacunek Benedykta XVI do tradycji muzycznej Kościoła i jego wrażliwość na dialog muzyki z wiarą. Recenzje w postępowaniu o nadanie tytułu doktora honoris causa Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI napisali ks. prof. dr hab. Andrzej Zając, prof. dr hab. Teresa Małecka, ks. dr hab. Jacek Bramorski, prof. AM (Gdańsk). Laudację z okazji nadania godności doktora honoris causa wygłosił prof. dr hab. Stanisław Krawczyński [PEŁNE TEKSTY RECENZJI I LAUDACJI]. Jego głęboka, teologiczna refleksja o muzyce kościelnej, pasterska dbałość o jej artystyczną wartość i związek z wielowiekową tradycją muzyczną, a nade wszystko troska o jej należne miejsce w obrzędach odnowionej liturgii Kościoła po Drugim Soborze Watykańskim, były niezwykle cenne i godne najwyższego uznania. Najdobitniej wyrażały się one w słowach: „teolog niekochający sztuki, poezji, muzyki i natury może być niebezpieczny. Ta bowiem ślepota i głuchota na piękno nie jest sprawą drugorzędną, lecz może wycisnąć piętno także na jego teologii” (Raport o stanie wiary. Z Josephem Ratzingerem rozmawia Vittorio Messori, przekł. Z. Oryszyn, Marki 1986, s. 111−112). Benedykt XVI był teologiem kochającym sztukę, a w szczególności muzykę, i czynił z niej przedmiot refleksji teologicznej. Nie zajmował się nią jednak z perspektywy muzykologicznej, ale z punktu widzenia teologa, badając relacje między muzyką a wiarą. Zakreślając obszar badawczy teologii muzyki, stwierdził: „Teolog nie może wdawać się w dyskusje czysto muzykologiczne, ale może postawić pytanie, gdzie znajdują się punkty styczne między wiarą a sztuką. Może próbować wyjaśnić, w jaki sposób wiara przygotowuje wewnętrzną przestrzeń dla sztuki i jakie wstępne przesłanki podaje dla jej drogi” (J. Ratzinger, Nowa pieśń dla Pana, przekł. J. Zychowicz, Krakow 1999, s. 153).
Przyznanie doktoratu honoris causa Ojcu Świętemu Benedyktowi XVI przez dwie krakowskie uczelnie, które wspólnie prowadziły Międzyuczelniany Instytut Muzyki Kościelnej miał wymowę symboliczną. Wspólnoty akademickie Akademii Muzycznej w Krakowie i Uniwersytetu Papieskiego Jana Pawła II w Krakowie pragnęły w ten sposób oddać hołd i wyrazić ogromną wdzięczność Ojcu Świętemu za jego głębokie, niezwykle cenne dla teologicznej refleksji nauczanie o muzyce, a także okazywanie przez wiele lat na wszystkich stanowiskach, jakie piastował, szczególnej troski o szlachetne piękno muzyki kościelnej i jej właściwe miejsce w sprawowaniu liturgii.
Wykład doktorski papieża Benedykta XVI
W tej chwili mogę jedynie wyrazić moje najszczersze i najserdeczniejsze podziękowania za wielki zaszczyt, jaki mi zgotowaliście przyznając doctoratus honoris causa. Dziękuję Wielkiemu Kanclerzowi, Jego Eminencji drogiemu Kardynałowi Stanisławowi Dziwiszowi i Władzom akademickim obu Uczelni. Cieszę się przede wszystkim, że w ten sposób jeszcze bardziej pogłębił się mój związek z Polską, z Krakowem, z ojczyzną naszego wielkiego świętego Jana Pawła II. Bez niego bowiem trudno sobie nawet wyobrazić moją drogę duchową i teologiczną. Swoim żywym przykładem ukazał on nam również, jak mogą się ze sobą łączyć radość wielkiej muzyki sakralnej i zadanie wspólnego uczestnictwa w liturgii, podniosła radość i pokorna prostota celebracji wiary [PEŁNY TEKST WYKŁADU].
